Crop Steering: precyzyjne kierowanie uprawami dla większych plonów

Crop steering opiera się na naprzemiennym występowaniu dwóch głównych faz wzrostu: fazy wegetatywnej, ukierunkowanej na rozwój struktury, oraz fazy generatywnej, ukierunkowanej na na rozwój kwiatostanów. Oba te stany mogą być wywołane lub wzmocnione w zależności od sygnałów odbieranych przez roślinę. W fazie wegetatywnej roślina, przy minimalnym stresie, rozwija liście, łodygi i korzenie w wilgotnym i stabilnym środowisku. W fazie generatywnej kontrolowany stres pobudza kwitnienie i kieruje energię na szybki rozwój kwiatostanów. Crop Steering pozwala zatem na strategiczne przechodzenie między tymi dwoma stanami dzięki zarządzaniu środowiskiem i nawadnianiem.

Crop steering dostosowuje uprawę do potrzeb fizjologicznych rośliny na każdym etapie jej rozwoju. W uprawie konopi podejście to dzieli się na cztery główne fazy, z których każda ma określony cel i rodzaj dominującego zarządzania. Kluczowe jest zrozumienie zarządzania korzeniami, które opiera się na precyzyjnej kontroli podłoża, w szczególności objętości i częstotliwości podlewania oraz przewodności elektrycznej (EC).

Ważnym elementem tej metody jest koncepcja „dry back”, polegająca na pozostawieniu podłoża do umiarkowanego wyschnięcia między dwoma podlewaniami. W fazie wegetacyjnej zaleca się częste i delikatne podlewanie, utrzymujące stałą wilgotność podłoża. Natomiast w fazie generatywnej podlewanie staje się rzadsze, a okresy dry back dłuższe, co tworzy warunki stresowe niezbędne do skłonienia rośliny do kwitnienia:

Faza 1 – Wegetatywna – Wzrost wegetatywny:

Rozwój korzeni i liści. Faza ta ma na celu zbudowanie solidnej podstawy: gęstego systemu korzeniowego, silnej struktury wegetatywnej. W fazie wegetatywnej stosuje się: stabilne środowisko, minimalny stres, częste i delikatne nawadnianie, umiarkowane EC oraz krótkie okresy „dry back” (wysychania podłoża). W odmianach fotoperiodycznych wymaga to cyklu świetlnego 18/6 (18 godzin światła, 6 godzin ciemności).

Faza 2 – Generatywna – Rozrost kwiatowy (pierwsze 2 tygodnie kwitnienia):

Indukcja kwitnienia i formowanie się miejsc kwiatowych. Roślina przechodzi od rozwoju strukturalnego do reprodukcji. Stosuje się fazę generatywną: umiarkowany stres (wyższe VPD, rzadsze nawadnianie, bardziej wyraźne dry backi), wyższe EC. W odmianach fotoperiodycznych kwitnienie jest inicjowane przez zmianę cyklu na 12/12.

Faza 3 – Wegetatywna – Wypełnianie kwiatów (faza kwitnienia):

Zwiększenie objętości szczytów. Miejsca kwitnienia są już gotowe, teraz należy „wypełnić” kwiaty. Druga faza wegetatywna, aby wspomóc wypełnianie kwiatów: łagodniejsze warunki, bardziej regularne nawadnianie, ograniczone dry backi, w cyklu 12/12.

Faza 4 – Generatywna – Dojrzewanie (ostatnie 2 tygodnie):

Pod koniec cyklu staramy się przyspieszyć dojrzewanie rośliny. Powrót do fazy generatywnej za pomocą stopniowego stresu: wyższy VPD, rzadsze podlewanie, duże dry backi. W uprawie hydroponicznej lub na kokosie te znaczne dry backi powodują wzrost EC w podłożu, co dodaje końcowy stres osmotyczny sprzyjający koncentracji składników aktywnych. Natomiast w uprawie w ziemi obserwuje się raczej stopniowe zmniejszanie nawożenia, aby uniknąć gromadzenia się soli i sprzyjać czystszej fazie dojrzewania.

Każda faza musi być precyzyjnie skalibrowana: błąd w synchronizacji lub intensywności może spowodować brak równowagi, spadek wydajności lub spowolnienie. Stąd też wynika potrzeba monitorowania wiarygodnych wskaźników na każdym etapie.

Crop Steering opiera się na kontroli nawadniania, ale także na jego związku z otaczającym klimatem. Wszystkie te ustawienia muszą być precyzyjne, przemyślane i spójne: klimat pomieszczenia ma bezpośredni wpływ na transpirację, fotosyntezę i równowagę hormonalną. To właśnie suma tych sygnałów determinuje reakcję fizjologiczną rośliny.

Poniżej przedstawiamy schematy stosowane przez wiele systemów uprawy z wykorzystaniem włókna kokosowego/wełny mineralnej z dodatkiem CO2:

Crop steering nie jest ezoteryczną metodą zarezerwowaną dla ekspertów, ale precyzyjnym narzędziem sterowania opartym na obserwacji i dostosowywaniu. Ucząc się odczytywać sygnały rośliny i precyzyjnie modulować jej środowisko, grower może ukierunkować każdą fazę cyklu na jasny cel: więcej kontroli, lepsza jakość, większy plon. A to dopiero początek. Wykorzystując w pełni swój potencjał, podejście to otwiera drogę do ultraspersonalizowanej uprawy, w której każdy fenotyp może korzystać z dostosowanego do niego SOP (spersonalizowany plan uprawy). W przyszłości większość klonów będzie prawdopodobnie sprzedawana wraz z dedykowanym protokołem uprawy, zapewniającym niespotykaną dotąd precyzję w pełnym wykorzystaniu ich genetyki w kontrolowanym środowisku.

Przeczytaj na Soft Secrets także o:

Nicienie: mikroskopijni mistrzowie równowagi ekologicznej

Odmiany do bubble hash

Mikroskopijna rewolucja: poznaj azotobakter i jego wpływ na uprawy