Bor

Bor jest niezbędnym minerałem śladowym. W swojej formie pierwiastkowej bor nie występuje w przyrodzie i jest pozyskiwany z innych związków, takich jak kwasy borowe. Bor jest niezbędny dla zdrowia wszystkich organizmów żywych i musi występować w ich diecie.

Jeżeli chodzi o rośliny to bor jest wykorzystywany przy syntezie ścian komórkowych oraz podziale komórek. Rośliny potrzebują większych ilości boru w fazie wzrostu reprodukcyjnego, ponieważ wspomaga on zapylanie, rozwój nasion, a także owoców. Bor jest niezbędny do przemieszczania się cukrów i węglowodanów w roślinie. Dodatkowo metabolizuje azot, tworzy białka, reguluje poziom hormonów, transportuje potas do aparatów szparkowych i pomaga regulować wewnętrzną równowagę wodną. Pobieranie boru przez rośliny jest procesem pasywnym (niemetabolicznym). Dlatego też, przemieszcza się on z roztworu glebowego (płynnej fazy gleby) przez tkanki rośliny, osiadając w liściach. Co oznacza, że pobór i akumulacja boru zależą bezpośrednio od szybkości transpiracji. W naturalnym środowisku rośliny pobierają bor z roztworu glebowego, gdzie z czasem ulega on rozkładowi z materii organicznej. W warunkach uprawy indor (wewnętrznej), roślina otrzymuje bor z formuł odżywczych w kwasie borowym H3BO3 lub boranie H2BO3 i czasami z wody źródłowej używanej do mieszania roztworu odżywczego. Zazwyczaj w glebie znajduje się tylko niewielka ilość boru w porównaniu do makroelementów, które roślina potrzebuje i pobiera.

Niedobór tego mikroelementu powoduje ogólne ograniczenie wzrostu i rozwoju. Górne młode liście mogą żółknąć, zwijać się, marszczyć lub obumierać. Bor współdziała także z wapniem, a więc te dwa składniki często występują razem jako niedobór. Najczęściej dzieje się tak z powodu niedostatecznego podlewania roślin. Zwłaszcza kiedy rosną one w glebie piaszczystej lub mocno zwietrzałej o niskiej zawartości materii organicznej.

Suplementy odżywcze to świetny sposób na dostarczenie roślinom niedoboru boru, magnezu i wapnia. Opłacalnym i prostym sposobem na dostarczenie boru roślinom jest użycie domowego boraksu (tetraboran sodu) lub kwasu borowego i dodanie go do odżywki. Jednakże należy zachować ostrożność, ponieważ jest on silny i może stać się szybko toksyczny. Powinno utrzymywać się jego stężenie na poziomie pół łyżeczki boraksu na 4 litry wody.

Bor jest mikroelementem, co oznacza że rośliny potrzebują go do prawidłowego funkcjonowania, ale tylko w minimalnej ilości. Istnieje bardzo cienka granica pomiędzy wymaganą dawką, a przedawkowaniem. Należy więc być uczulonym na oznaki toksyczności. Objawia się tym, że starsze dolne liście lekko żółkną i wyglądają jakby płonęły. Niestety takie płonięcie wkrótce przeniesie się na cały liść i spowoduje jego obumarcie i to wraz z kwiatami i owocami, co może nastąpić bardzo szybko.

Bor jest rozpuszczalny w wodzie, a większość wody zawiera pewien poziom boru. W wodzie, poziom ten nie powinien być wyższy niż 0,5 ppm. W medium uprawowym toksyczność może wystąpić, jeśli pH jest poniżej 5,5. Jeśli wystąpi u nas toksyczność boru, należy przepłukać roślinę wodą. To spowoduje, że część boru zostanie utracona z gleby podczas przesączania się wody z płukania. Dobrym pomysłem jest również zastosowanie nawozu zawierającego wyższy poziom wapnia. Działanie wapnia będzie polegać na wiązaniu boru w glebie, co praktycznie czyni go niedostępnym do podjęcia przez rośliny.