Molibden

Molibden występuje tylko w stanach utlenienia w minerałach. Molibden odgrywa również istotną rolę we wszystkich organizmach żywych. Dla wzrostu roślin molibden pełni kilka funkcji. Między innymi jest katalizatorem dla dwóch istotnych funkcji enzymów, które pomagają w wiązaniu i redukcji azotu. Oprócz tego molibden wspomaga także obieg tlenu i siarki oraz pomaga naszym roślinom w pobieraniu potasu. Molibden jest bardziej dostępny i łatwiej przyswajalny w glebach alkalicznych o wyższym pH. Warto pamiętać o tym, że rośliny potrzebują tylko minimalnej ilości molibdenu. Pobierają go z rezerw, które powstały z czasem w wyniku rozpadu z minerałów w ziemi.

W uprawie wewnętrznej rośliny otrzymują molibden z pożywki w postaci molibdenianu (Mo042-) w ilości 0,04-0,08 ppm. Jest on wymagany tylko w minimalnych ilościach. Niektóre rośliny tolerują jego duże ilości, ale w przypadku jego braku może to mieć poważny wpływ na uprawę.

Czy wiedzieliście, że niedobory molibdenu są tak rzadkie, że przez długi czas nie był on uznawany za minerał wymagany przez rośliny. Jest on jednak zawsze dostępny w niewielkich, ale stałych ilościach. Podobnie jak w przypadku wielu niedoborów mikroelementów, łatwo jest pomylić jeden z drugim. Niedobór molibdenu wygląda podobnie jak niedobór azotu. Różnica polega na tym, że niedobór azotu zaczyna się u podstawy rośliny. Z kolei niedobór molibdenu zaczyna się w środku rośliny i postępuje w górę.

Aby skorygować niedobór mikroelementów, należy najpierw sprawdzić pH pożywki. Powinno być bardziej zasadowe około 6 (ale nie więcej niż 6,5), aby umożliwić optymalne pobieranie wszystkich składników odżywczych. Jeśli okaże się, że jest ono zbyt kwaśne, można użyć wapna, w celu zmniejszenia kwasowość medium lub przepłukać całą pożywkę, a następnie zastosować podlewanie lub zasilanie, ale przy nieco obniżonym pH. Doskonałym sposobem na dostarczenie roślinom większej ilości molibdenu jest dokarmianie dolistne. W tym przypadku liście szybko wchłaniają ten pierwiastek, a i w glebie nie pozostaje jego nadmiar. Pomocne jest także monitorowanie poziomu siarki i fosforu, ponieważ ich poziom zwykle koreluje z brakiem molibdenu.

Toksyczność molibdenu jest równie rzadka jak jego niedobór. Wszelkie objawy będą prawdopodobnie oznakami problemów z więcej niż jednym pierwiastkiem. Wysoki poziom molibdenu może zmniejszać wchłanianie innych składników odżywczych, zwłaszcza miedzi. Jeśli wystąpi, toksyczność molibdenu będzie prawdopodobnie spowodowana zbyt alkalicznym pH gleby. Może to też wynikać z nagromadzenia molibdenu w glebie na skutek zbyt częstego stosowania nawozów lub zbyt częstego karmienia. Może to także być spowodowane zbyt korzystnymi warunkami dla molibdenu, który jest zbyt szybko pobierany przez roślinę. W celu rozwiązania problemu toksyczności, należy sprawdzić pH gleby, a jeśli okaże się, że jest ono zbyt wysokie i wynosi 6,5 lub więcej, można spróbować zastosować siarkę, aby obniżyć pH. Zaleca się także wypłukać podłoże na dzień lub dwa, aby wypłukać z niego nadmiar składników odżywczych.