Kto jako pierwszy odkrył konopie indyjskie?

Więcej niż jedna starożytna kultura wiedziała o psychoaktywnych właściwościach konopi. Niektórzy z nich mogli nawet próbować uprawiać odmiany konopi w celu uzyskania większej ilości substancji psychoaktywnych do wykorzystania podczas ceremonii religijnych lub praktyk leczniczych.

Jedno z przeprowadzonych badań sugeruje, że marihuana była palona co najmniej 2500 lat temu i mogła być używana w ceremoniach rytualnych wśród starożytnych Chińczyków. Ślady rośliny zidentyfikowano w pozostałościach po kadzidełkach wydobytych z miejsc pochówku. Więcej dowodów sugeruje, że marihuana jako lek była stosowana jeszcze wcześniej, około 4000 lat p.n.e., jako środek znieczulający, również w Chinach.

Według hinduskiej tradycji, Shiva - bóstwo związane ze stworzeniem i zniszczeniem świata, otrzymało również tytuł Lord of the Bhang, ponieważ konopie indyjskie były jego ulubionym pożywieniem. Starożytni Hindusi wierzyli, że lecznicze właściwości konopi indyjskich można wytłumaczyć zadowoleniem Śiwy. Starożytne teksty mówią nam, że początek gorączki kojarzyli z „gorącym oddechem bogów”, ponieważ byli rozgniewani zachowaniem danej osoby. Wierzyli, że kiedy ludzie ułagodzą bogów to gorączka ustąpiła.

Konopie w czasach nowożytnych

Cóż, to nie jest tak, że istniała ogromna przerwa trwająca ponad dwa tysiąclecia, kiedy ludzie nie używali marihuany, a potem nagle zaczęła pojawiać się na spotkaniach hipisów w latach 60. Ludzie używali marihuany również między starożytnością, a nowoczesnością. I są na to liczne dowody. Na Bliskim Wschodzie haszysz był palony już w VIII wieku. Podczas gdy islam potępiał picie alkoholu, nic takiego nie zostało powiedziane o konopiach indyjskich. W średniowiecznej Europie Niemcy i Wikingowie używali marihuany do łagodzenia bólu zębów i podczas porodu.

Tak naprawdę dopiero niedawno, na początku XX wieku, konopie indyjskie zostały zdemonizowane, a ostatecznie szeroko zakazane. To katastrofalny błąd, że roślina o tak wielu różnych zastosowaniach terapeutycznych i rekreacyjnych została sklasyfikowana jako substancja nielegalna.

Kiedy jednak omawiamy konopie indyjskie, ważne jest rozróżnienie różnych podgatunków roślin. Różne rodzaje konopi zostały odkryte, nazwane lub zidentyfikowane przez różnych naukowców, którzy czasami żyli w odstępie wieków.

To, co nazywamy marihuaną lub roślina, która daje nam uczucie „haju”, jest znane jako Cannabis sativa. Drugim podgatunkiem jest Cannabis sativa L. Litera „L” oznacza tutaj XVIII-wiecznego botanika Carla Linneusza. Wracając do naszego tematu, Cannabis sativa L. oznacza konopie, niepsychoaktywną odmianę konopi, obecnie powszechnie używaną do produkcji produktów CBD, ale także tekstyliów, lin i odzieży, ponieważ jest to uprawa bogata w błonnik. Następnie francuski przyrodnik Jean-Baptiste Lamarck, który żył między XVIII, a początkiem XIX wieku, odkrył drugi psychoaktywny gatunek rośliny konopi, tj. Cannabis indica. W 1924 roku rosyjski botanik D.E. Janischevisky zidentyfikował jeszcze jeden podgatunek podczas badania odmian konopi wzdłuż Wołgi. Natknął się na Cannabis ruderalis, która zawiera tylko niewielkie ilości THC i nie ma tak wielu zastosowań. Jeśli mówimy o THC, związku chemicznym, który powoduje główne efekty marihuany, został on po raz pierwszy wyizolowany w 1964 roku przez izraelskiego badacza Raphaela Mechoulama.

Historia konopi indyjskich jest bardziej złożona, niż mogłoby się wydawać. Nie było jednego odkrywcy konopi, ale wielu. Natomiast gdy chcemy odpowiedzieć, gdzie konopie indyjskie były stosowane po raz pierwszy, poprawne byłoby stwierdzenie, że wśród starożytnych ludów Chin i Indii.