‘Spacecake en hasj in de soep’
Een van de vertellers greep de gelegenheid aan om het Stadsarchief een archiefstuk aan te bieden: de bon van een hasjkoerier uit 1987, voorzien van een keurig prijslijstje. Zelf twijfelde de schenkster of dit nou interessant was voor de collectie, maar archivaris Renée Cranen was er dolgelukkig mee. (Foto: Drugs Monologen)
‘Het was normaal hè? Toen ik naar de middelbare school ging, hadden al die scholen een soos, een sociëteit, een jongerencentrum, en daar werd gewoon geblowd. Dus ik groeide daar mee op als jong meisje, als zijnde normaal.’
Aldus een van de aanwezigen bij de vertelmiddag over de Amsterdamse cannabiscultuur, georganiseerd door Drugs Monologen in samenwerking met het Amsterdams Stadsarchief. In het verslag lezen we: ‘Met z’n negenen zaten we rond de grote ronde tafel in de monumentale Juffrouw van Eeghenkamer in het Stadsarchief: twee onderzoekers en zeven mensen die zich hadden aangemeld voor het groepsinterview over de cannabisgeschiedenis van Amsterdam.
Boeiende vertelmiddag Amsterdamse cannabisgeschiedenis
Van de vrouw die als middelbare scholier in 1971 haar eerste spacecake at tijdens een feestje en zich voelde wegzakken in de plavuizen vloer, tot de voormalige drugshulpverlener en -beleidsadviseur die rechten studeerde toen hij in 1968 zijn eerste joint rookte in een halfhoog keldertje in de Utrechtsedwarsstraat. En van de tegenwoordige verkoopconsultant in de legale wietteelt die in de jaren 80 en 90 opgroeide op de Wallen, waar cannabis er gewoon bij hoorde, tot de activiste die noodgedwongen haar levenswerk maakte van de strijd om het recht op bezit van medicinale wiet en legale thuisteelt daarvan. De vertellers namen ons mee op een tocht door het Amsterdam van de jaren 60, 70, 80 en 90: langs schoolfeestjes, jongerencentra, het Vondelpark, bekende en minder bekende uitgaansplekken, huisdealers en de eerste coffeeshops. We kregen een kleurrijk beeld van spacecake, hasj in de soep, uiteenlopende soorten waterpijpen, een enkele sherrypijp waar mee gerookt werd, en Afghaanse hasjolie met opium die in de jaren zeventig in Amsterdam te krijgen was. Ze beschreven het gevoel dat ze kregen van hasj – wiet was in de vroege jaren meestal vies – en hoe hun waarneming en uiteindelijk hun kijk op het leven hierdoor veranderden. Het ging over hoe normaal cannabis was in Amsterdam vanaf eind jaren 60, en over het verlies dat zij ervaren door hoe dat de laatste decennia is afgekalfd.’ Meer lees je op de website van Drugs Monologen.
R
Rob Tuinstra
