Nieuwegrond
“De meeste muziek die ik schrijf, schrijf ik stoned”
Polyamorie heet de nieuwe plaat van Nieuwegrond uit Winterswijk, met leuke en vette liedjes over liefde, seks en relaties. Tof om dan een tour te doen langs parenclubs, moesten de heren van Nieuwegrond onder het genot van een joint hebben gedacht.
Want bij het creatieve proces steekt muzikant, reclameman en promotor Wilco (Winterswijk, 1979) graag een rokertje op. Zo kwam de voormalige reggaeliefhebber ook uit op de Doe Maar tribute band Toe Maar, en David Blowie waarbij nummers van David Bowie in reggae uitgevoerd worden. “Ik heb die periode zelf niet meegemaakt, meer de jaren negentig, maar ik vind dat de beste popmuziek gemaakt is in de tachtiger jaren, sowieso de beste Nederlandstalige pop.”
Zoeken en vinden
“Daarnaast ben ik groot fan van synthesizermuziek, dat was in de jaren tachtig groot en hoorde je overal – van daaruit is de huidige band ontstaan. Vijf jaar geleden dook ik samen met Vedran Mircetic van de band De Staat de studio in, en later kwam daar nog een vriend bij, toetsenist Matthijs Stronks van Donnerwetter. Een jaar of drie zijn we zoekende geweest naar ons geluid, en sinds een anderhalf jaar klinken we zoals we nu klinken.”
Synthesizers
“Ik verzamel ook synthesizers, ik kan er wat akkoorden op spelen en als je dan een sequencer aanzet dan klinkt het al snel goed. Mijn akkoordenkennis is genoeg om kladjes mee te maken en vervolgens werkt de toetsenist het verder uit. ik heb nu zoveel synths staan maar het is zonde dat ik er niet op speel, dus recent heb ik wat pianolessen genomen. Misschien kan ik in de toekomst dan mezelf begeleiden.”
Tour langs parenclubs
“Met Nieuwegrond zijn we een jaartje bezig en we moeten nog flink wat meters maken. Wat wij doen is niet echt mainstream, mensen weten niet goed wat ze er mee aan moeten, en het is niet in een hokje te plaatsen. Daardoor merk je dat je een fanbase moet creëren, en dat kost tijd. Een paar weken geleden hebben we onze plaat gereleased, en we maken een Tour De Polyamorie langs parenclubs. De radio sluit daar op aan, het is natuurlijk wel een stuntje, en dan hebben ze weer iets om over te praten. Maar verder merk je dat het bikkelen is om je muziek op de radio te krijgen, of grote aantallen mensen te bereiken. Dus is het een kwestie van veel spelen en zieltjes winnen.”
Dit kan echt niet
Lost souls genoeg, zeker in parenclubs. Maar het vergde wel wat moeite om daar binnen te komen. “Een maand geleden hadden we enkele parenclubs benaderd, daar kregen we niet veel respons op. Behalve van eentje: Nederlandstalige muziek, dat kan gewoon echt niet, mijn klanten lopen weg! Bullshit natuurlijk want onze muziek gaat alleen maar over liefde, seks en relaties en dat past perfect. Ik ben in de telefoon geklommen en de eerste vijf waren niet gelijk enthousiast, nummer zes was de grootste club en daar waren ze superenthousiast: wat is er nou gaver dan mijn twee hobbies, live muziek en swingen te combineren? Toen stond er een optreden en daarna was er meer interesse.”
Het gaat om prikkelen
“Het is wel een wereldje natuurlijk en ik vind het spannend omdat ik niet precies weet wat we kunnen verwachten, maar de mensen die ik sprak waren enthousiast en lief, en ze vonden het een tof plan. Het is leuk om seksualiteit uit de taboesfeer te halen, en met het thema te spelen. Maar de volgende plaat kan weer over iets heel anders gaan. Het gaat erom dat we thema’s pakken die prikkelen, als je speelt is het als band fijn om de luisteraar even weg te trekken uit de eigen realiteit, en ze mee te voeren in een fantasiewereld. Daar sluit de Tour De Polyamorie perfect op aan.”
Muziek met een randje
“De muziek en de teksten klinken heel simpel en toegankelijk, tot je er verder induikt en merkt dat er kleine geluidjes op de achtergrond meedraaien en er meerdere lagen in de tekst zitten. De teksten zijn suggestief, de luisteraar kan er zelf iets van maken. De muziek heeft een randje en is niet te gladjes, het mag vlammen en hoeft niet netjes te zijn. Er is al zoveel platte pop, het zou makkelijker zijn om dat te maken maar ik vind het spannend als het knarst. Tekstueel hoeft het ook niet zo safe.”
Busje staat blauw
Vroeger in de coffeeshop zat Wilco vaak in Highlife magazine te bladeren, dus met de band in het blad is gaaf. “Leuk om in dit blad te komen, dat is voor mij toch wel een hoogtepuntje.” In Nieuwegrond zijn er in ieder geval drie bandleden die blowen, en de rest rookt mee, zoals dat heet: “Als we in de bus hangen is het daarbinnen meestal blauw.” Wilco is altijd al blower geweest, vanaf zijn zestiende. “De meeste muziek die ik schrijf, schrijf ik stoned.”
Variatie is goed
“Als ik moet structureren is het niet zo slim om te gaan blowen, ik heb tegenwoordig plantjes met een hoger CBD-gehalte, dan is de focus net iets beter. Maar om te schrijven of te creëren, dan is blowen te gek, dan werkt THC super. Drinken is toch altijd een andere vibe. Ik heb tegenwoordig een paar soorten plantjes, de een meer THC en de ander meer CBD. Als ik nog een beetje wil functioneren pak ik een wietje met CBD, en als ik klaar ben en lekker op de bank wil chillen, dan rook ik een stevige haze. Variatie is altijd goed.”
Chaotisch
“Blowen tijdens een optreden deed ik in het verleden wel, maar ik merk omdat ik de laatste paar jaren best wel veel moet doen dat ik op zulke momenten beter een beetje kan drinken dan blowen. Vanwege tijdgebrek repeteren we niet meer zoveel, als je dan blowt en je bent niet voorbereid dan wordt het chaotisch en ga ik foutjes maken. Dat is op zich verder niet zo’n probleem, maar toch.”
Een dikke peuk
“Van een klein beetje drank krijg ik meer praatjes, ben je wat brutaler, en als ik blow word ik meer chill. Als ik als frontman op het podium sta moet ik gewoon aanwezig zijn. Soms neem ik wel een beetje of rook ik twee trekjes, maar dat is niet echt blowen, als ik blow rook ik een dikke peuk. Beter om dat achteraf te doen; als we klaar zijn en alles hebben afgebroken dan ga ik roken.”
Puur en alleen water
“Vroeger hadden we een stuk of zeven coffeeshops in Winterswijk, we zitten hier vlakbij de grens met Duitsland dus de markt is hier perfect haha. De afgelopen twintig jaar moesten er veel sluiten, maar de laatste coffeeshop is nog steeds hier. Zelf vind ik het fijner om op de hoogte te zijn van wat ik rook, wat er in zit, dat er geen troep ingesmeten is, of groeimiddelen. Ik kiem mijn zaadjes uit, dan gaan ze in een potje grond en dan geef ik puur en alleen maar water, geen troep of bemesting erbij, en dan laat ik ze gewoon buiten groeien.”
Trillend in het bankstel
“Op die manier vind ik het fijnst, dan weet ik wat ik rook. Plus ik vind dat de coffeeshopwiet tegenwoordig zo sterk is; te sterk voor mijzelf. Het is fijn om een relaxt wietje te roken, anders zit ik alleen maar trillend in het bankstel en denk, ik trek dit niet meer. Vroeger kon dat allemaal, maar nu moet ik nog functioneren en mijn vriendin vind het ook wel leuk om een normaal gesprek te voeren.”
Meer keuze en mogelijkheden
“Bijna alle coffeeshops hebben ze gesloten hier. Het is allemaal teruggebracht is en alleen de grote jongens blijven over. Een schande, want vroeger had je tenminste keuze. Als je dan een stukje hasj wou kopen kocht je het daar, een wietje ergens anders. Je had meer mogelijkheden.”
Meer nieuws op Soft Secrets over muziek: https://www.softsecretscomexitable.kinsta.cloud/nl/entertainment/music/gallowstreet-een-beetje-blowen-helpt-wel-bij-muziek/
