"Ineens zonder pijn"

Sinds hij wietolie gebruikt laat hij bijna al zijn medicijnen staan.

  Peter (43) heeft een zwakke rug. Hij heeft een hernia gehad en is daaraan geopereerd, maar het blijft een hele zwakke plek. "Dat heb ik al vanaf mijn achttiende. Ik heb daarom altijd pijn. Die pijn gaat wel op en af, maar is in de loop der jaren steeds heftiger geworden. De periode dat ik geen pijn heb wordt ook steeds korter. Ik heb hele dozen vol met narigheid die ik moet slikken. Dat zijn allerlei pillen, van zetpillen tot aan morfine toe." "Van die morfine word ik ontzettend duf en suf, het werkt bij mij niet goed en de pijn blijf ik houden. Ik heb eigenlijk geen baat bij pijnstillers, maar ja, je moet toch wat. Slikken en vaak op bed liggen dus, niet echt goed voor je productiviteit en je humeur!" Via zijn broer kwam Peter bij de wietolie terecht: "Mijn broer heeft eigenlijk zo'n beetje hetzelfde probleem als ik, het zit bij ons in de familie. Hij is al een aantal jaren ouder en werd er ook nog aardig depressief bij. Hij kreeg nog veel meer pillen dan mij, maar sinds hij wietolie gebruikt laat hij bijna al zijn medicijnen staan. Hij gebruikt dat nu ongeveer zeven weken. Hij vertelde me wat dat voor hem doet en ik dacht; ja, dat moet ik dan ook maar eens proberen."

Een stuk zonniger

"Eigenlijk werd het leven al vanaf de eerste druppel een stuk zonniger, haha! Ja, dat is gewoon eh, ongelofelijk. Daar heb ik nog steeds geen woorden voor. Ik had er niet zo heel veel vertrouwen in. Maar geloof me, als je altijd pijn had en je loopt nu ineens zónder pijn, dan krijg je die glimlach niet meer van je bakkes af! Ik merkte meteen het verschil en naarmate ik het langer gebruik hoef ik eigenlijk steeds minder te gebruiken. Ja, het is voor mij gewoon super werkzaam. De eerste keer was het eventjes wennen, maar een kwartier, 20 minuten later was het al een heel stuk beter. In het begin zat ik aan drie keer drie druppels. Gisteren heb ik eén druppel gebruikt over de gehele dag, het is maar net hoever die pijn door slaat en hoeveel last je er van hebt. Dus je kunt het heel makkelijk doseren tot wat je nodig hebt. En verder slik ik geen pil meer."

Bovengrens

"Vanmorgen heb ik een druppel genomen omdat ik veel in de auto moet zitten en dat ga je dan wel voelen. Ik heb ook een keer teveel genomen. Dat doe je dan ook maar één keer, want ik vind het hele stoned worden, zoals ze dat dan noemen, helemaal niet interessant. Daar vind ik echt geen zak aan. Het is niet leuk en het voelt voor mij helemaal niet prettig. Maar ja, je kunt eens een keertje uitschieten. Ik was niet bewust op zoek naar mijn bovengrens of zo. Ik was gewoon niet geconcentreerd, ik lette niet op. Ik stopte dat pipetje in mijn mond en dan maar wat knijpen hé? Dat pipetje, daar zat weinig meer in, dacht ik, haha! Ik had niet in de spiegel gekeken, tsja, ik dacht het zo wel te kunnen. Zoals gezegd, ik vind het niet prettig om stoned te zijn. Aan de andere kant; er gebeurt verder ook niets met je, dus eeh, ik heb gewoon de rit uitgezeten, lekker op de bank en wat geslapen, haha!"

Heftige periode

"Ik heb best wel een heftige periode met relatieproblemen achter de rug. Dan ga je in je hoofd malen en denken, slecht slapen en zo. Dat is nu ook wel achter de rug. Het is een stuk rustiger, je relativeert een stuk makkelijker. Het is allemaal niet meer zo hectisch als vroeger. Dat is wel wat geleidelijker gegaan als het verdwijnen van de pijn. Mijn broer loopt een stukje voorop met zijn olie-ervaring en als ik hem nu naar zijn depressie vraag zegt hij, welke depressie? Hij komt weer lekker buiten de deur en kan nu ook weer langere autoritten maken. Hij is er helemaal gelukkig mee."

Gifkoffer

"Mijn moeder is 76, dat mensje heeft eigenlijk geen ruggengraat meer. De artsen hebben daar natuurlijk fantastische middelen voor, zoals een steeds groeiend aantal soorten en hoeveelheden medicijnen, morfine en zo. Ze vraagt ook niet meer om haar tasje met medicijnen maar om haar gifkoffer. We maken thuis altijd een geintje; Ma, als je een keertje dood gaat dan zetten we je bij het chemisch afval, in de brand steken gaat al helemaal niet en je mag zeker niet meer in de grond gestopt worden, haha! Het is ongelofelijk wat dat mens slikt, met name door de morfine is haar hele maagdarmkanaal aangetast. Toen ze begon met de morfine woog ze 75 kilo, drie weken geleden was dat nog 51 kilo. Haar eetlust is weg en ze begint er nu ook psychisch onder te lijden. Dan gaat het natuurlijk heel erg hard achteruit. Dus ik zeg, Ma kom op, bakkes open, hier heb je een druppel. Mijn broer had er haar natuurlijk al van verteld, dus ik zeg kom op, druppelen! De volgende dag ging ze met vakantie. Het leuke was, ik zag dat mens voor mijn ogen opknappen!"

Spanning verdwijnen

"Het kan natuurlijk wishfull thinking zijn geweest, maar het was daadwerkelijk zo. Ze werd een stuk opgewekter, je zag een heel stuk van de spanning die in dat gezicht zat verdwijnen. Ze had lekker gekookt en normaal is ze na het eten koken helemaal kapot, maar nu voelde ze zich nog best goed. Dus ze was er hartstikke blij mee, maar we mochten het niet aan Pa vertellen toen ze samen een week met de boot weggingen." "Op vrijdag ben ik ze op wezen halen. Moeder kon eerst bijna niet meer lopen, dat heeft met haar kapotte rug te maken. Maar nu stond ze boven aan de loopplank en stak ze twee duimen omhoog, het ging hartstikke goed! Dat mensje heeft de hele week geen pijn gehad, ze was vier kilo aangekomen! Ik had later nog een gesprek met mijn vader. Hij zei: ‘Ik snap er niets van, ik heb haar de hele week niet gehoord. Je moeder heeft zitten eten als een bootwerker, en ze stond al om zeven uur 's ochtends op in plaats van met veel moeite om tien uur uit bed te komen. Ik had alleen wel eens het idee dat alles een beetje langs haar heen ging.' Toen ik dat later weer tegen mijn moeder zei, vertelde ze, ja, ik ben een keertje uitgeschoten, ik ben keistoned geweest en heb heerlijk geslapen!"

Verademing

"Die olie is een verademing voor dat mens. Ze heeft nu alleen nog een pleister van 25 milligram morfine. Ze heeft geprobeerd of ze daar vanaf kon, maar dat was toch een tandje teveel. Ach, ze kwam van 37 milligram af of zo, het gaat in ieder geval de goede kant op en ze is zelf een stuk opgewekter. Mijn vader weet het inmiddels ook. Je zag hem eigenlijk eerst wel een beetje verschieten toen we het hem vertelden. Maar later hij zei; ‘Joh, zo heeft ze weer een leefbaar leven en daar ben ik wel weer erg blij mee!' Mijn moeder zegt dan; ‘Jij moet ook een druppel', maar dat doet hij niet. Ze gebruikt nu drie keer per dag één druppel, maar dat mens heeft af en toe echt heel hevige pijn en dan zeg ik tegen haar dat ze niet moeilijk moet doen. Doe er gewoon maar een druppel bij, hatsekidee, dat gaat prima!" www.mediwiet.nl