Ik ben een geluksvogel
Door: Karel Michiels
Ik heb mij de voorbije maanden vaak een geluksvogel gevoeld. Ten eerste omdat ik niet in cel zat, zoals Els, Manu en Francesco van Trekt Uw Plant. Ze zijn gelukkig wel vrijgekomen na 17 dagen, zonder voorwaarden, in plaats van de vooropgestelde maand in voorhechtenis. Het verhoor van de verdachten had nauwelijks nieuwe informatie opgeleverd. Dat had het gerecht kunnen en moeten weten: TUP werkt al jaren met een open, transparante boekhouding en maakt er net een punt van om de regels na te leven. Zelfs een bonnetje voor een koffie werd zorgvuldig bijgehouden en geregistreerd. Zo correct en geloofwaardig waren de antwoorden van Els (voorzitster van TUP) dat de ondervragers haar ter plekke feliciteerden.Onderzoek
Het onderzoek is intussen afgerond. Het is nu wachten op de rechtszaak, en daar kan in België een hele tijd overheen gaan. Misschien is dat ook wel de bedoeling. Misschien hoopt het gerecht (en met hen veel politici) dat TUP nu wel een stille dood zal sterven. Het lijkt ondenkbaar dat de activiteiten gewoon hervat worden, ook al waren aan de vrijlating van Els en Manu geen voorwaarden verbonden. Maar dat is buiten hun onverwoestbare engagement gerekend. Enkele dagen nadat ze de gevangenis mochten verlaten, zaten de kernleden van TUP alweer rond de tafel, met twee sympathiserende advocaten erbij. Een van hen, Jos Vander Velpen, staat bekend als gedreven verdediger van de mensenrechten en luis in de pels van het Antwerpse gerecht. Hij is vastbesloten om deze zaak tot een goed einde te brengen (TUP werd al eerder vrijgesproken) en het thema van legalisering mee op de politieke agenda te zetten. Toch ook een geluk bij een ongeluk voor de beklaagden.
Medicinaal gebruik
Een nog grotere geluksvogel voelde ik mij toen ik de vele verhalen las en hoorde over medicinaal gebruik. Plots doken er overal filmpjes op van mensen met de meest uiteenlopende aandoeningen, en we hebben er zelf ook eentje gemaakt, met de hulp van Charissa ‘Slongs Dievanongs’ Parassiadis en Wim 'Wizard of Ooze' Tops. Via de sociale media maakten veel Belgen voor de eerste keer kennis met de medische voordelen van cannabisgebruik. Toen ook de populaire kranten het nieuws oppikten (de 'kwaliteitskranten' hulden zich andermaal in schandelijk stilzwijgen) bleek uit de commentaren en een poll van Het Laatste Nieuws dat een overgrote meerderheid van de bevolking gewonnen is voor de legalisering van mediwiet.Pijn en lijden
Ik kan mij de pijn en het lijden van die medicinale gebruikers niet voorstellen. Ik gebruik cannabis om mijn geest te verruimen en tot rust te brengen. Dat is op zich ook medicinaal gebruik, ik maak daar geen onderscheid tussen, maar tegelijk een ongelooflijke luxe. Voor mensen met een ziekte of een aandoening, met pijn of spasmen, is het soms een zaak van leven of dood. Na de inval bij TUP liet een van de leden zelfs weten dat hij zelfmoord overwoog als hij geen cannabis meer zou kunnen gebruiken. Je moet wel van erg slechte wil zijn als je zulke mensen hun medicijn afpakt, crimineel nalatig zelfs. Wie zijn toch de mensen die zich zo halsstarrig blijven verzetten tegen de maatschappelijke aanvaarding van cannabis als medicijn, en zeker als roes- of genotsmiddel?Neerkijken
Het zijn dezelfde mensen die in de 19de eeuw iedere vorm van sociale vooruitgang belemmerden, en de arbeiders geen rechten gunden. Het zijn dezelfde mensen die niet wilden weten van vrouwenrechten en emancipatie. De mensen die de holebi's zo lang in het verdomhoekje hebben gehouden. Die neerkijken op iedereen die er een andere levenswandel op nahoudt dan zij. Het zijn dezelfde mensen die vandaag de universele verklaring voor de rechten van de mens in vraag stellen, en andere verworvenheden waar onze ouders en grootouders zo hard voor gevochten hebben. Het is Jeff Sessions, de Amerikaanse minister van justitie, die heeft aangekondigd dat hij de War on Drugs op volle kracht wil hervatten. Ooit zal de mensheid zich afvragen wat die 20ste-eeuwse machtsmannetjes toen bezield heeft, en waarom ook dit mensenrecht zo lang geschonden werd.Grote Leider
Dat is dus het gezelschap waarin ook de meeste Belgische politici verkeren. Tien jaar geleden kon er nog openlijk en volwassen gepraat worden over cannabis, het gedoogbeleid en een mogelijke legalisering. Maar sinds de Grote Leider de oorlog tegen drugs heeft uitgeroepen, durft niemand nog iets zeggen. Geen enkele partij of individuele volksvertegenwoordiger voelde zich geroepen om het op te nemen voor TUP. Wie mij nog het meest ontgoochelden zijn de groenen en de socialisten. Zij zouden aan onze kant moeten staan, progressief een eendrachtig, maar op dit vlak zijn het even grote angsthazen en bourgeois als de conservatieve krachten. De jongerenafdelingen willen wel een debat maar worden voorlopig de mond gesnoerd door de partijtop. Ik vergeet nooit hoe de leden van de SP.A in de aanloop naar de vorige verkiezingen voor de legalisering van cannabis stemden. De manier waarop Bruno Tobback en andere partijbonzen toen reageerden, gebeurde in pure Sovjetstijl. Van de jonge vrouw die het thema op de agenda plaatste, voorzitster van de socialistische jongeren, hebben we sindsdien nooit meer iets gehoord.
