Cannabismars Brussel: magere opkomst met ruim 100 mensen
Bij ons regeert nog altijd de hypocrisie
Voor de eerste Cannabismars in Brussel kwamen begin mei amper een honderdtal mensen opdagen. Maar dat betekent niet dat er niks beweegt in België, integendeel. Toegegeven, ik was er zelf ook niet bij op de ‘Mars voor Thuisteelt, Medicinale Cannabis, Cannabis Social Clubs’ in Brussel. Mijn wapen is de pen, en ik heb te vaak meegelopen in betogingen die nergens toe leidden. Ja, tegen kernenergie in de jaren 70, hoewel het nog maar de vraag is of dat zonder Tsjernobyl ooit een thema zou geworden zijn. Toen werd er door het establishment evenzeer neergekeken op de actievoerders als nu op de cannakrijgers. Kernenergie (‘atoomenergie’ zegden we in die dagen nog) was een verworven recht dat maar door weinig in vraag werd gesteld. Een beetje zoals de War on Drugs vandaag dus.
Geen steun
Zelden of nooit krijgen wij steun uit politieke of syndicale hoek. Partijen als de Waalse PS (Parti Socialiste) mogen dan al openlijk pleiten voor legalisering, ze tonen zich voorlopig niet bereid om daarvoor ook op straat te komen. Stel je maar eens voor hoeveel volk er naar de Cannabismars op 5 mei was gekomen als de PS actief promotie had gevoerd, en hun leden opgeroepen om erbij te zijn. Zelfde probleem met de linkse PVDA/PTB, de enige nog resterende nationale politieke partij in België, en in Vlaanderen ook de enige partij die een consistent beleidsvoorstel in haar programma heeft staan. Ze wil niet alleen het gebruik van cannabis voor medicinale doeleinden toestaan maar ook de productie, verkoop en gebruik van cannabis in het algemeen reglementeren. Ik citeer uit het verkiezingsprogramma: “Met controle op de kwaliteit en de verkochte hoeveelheid bestrijden we verslavingen. De overheid schrijft de regels van productie en verkoop voor. We verbieden de verkoop van cannabis aan min 16-jarigen en op plaatsen waar ook alcohol verkocht wordt. We verbieden reclame voor cannabis. De belastingontvangsten uit cannabis besteden we aan programma’s voor de bestrijding van verslavingen.”Onwetendheid
Gekoppeld aan een reeks maatregelen in verband met hulpverlening en sensibilisering moet dit zowat het helderste standpunt zijn dat een Belgische politieke partij ooit geformuleerd heeft. Met dank aan de Waalse inbreng natuurlijk, want daar leeft het onderwerp veel meer dan in Vlaanderen. Bij ons regeert nog altijd de hypocrisie. Geen politicus die zich uitspreekt over een mogelijke legalisering, zelfs de niet de leider van de Partij Van De Arbeid, Peter Mertens. Los van hun eigen onwetendheid vrezen ze nog altijd kiezers kwijt te geraken, de brave, angstige burgermannetjes en – vrouwtjes die weigeren mee te gaan in het voortschrijdende inzicht als het over cannabis en illegale drugs gaat. En dat zijn er heel veel in Vlaanderen, waar drank en medicatie nog altijd de drugs of choice zijn.
Media laten het afweten
Maar goed, ook de PVDA profileert zich dus niet echt met haar cannabisplannen. En als de politici er niet over beginnen, laten ook de media het afweten. Het onderwerp is tijdens de voorbije verkiezingscampagne (in België Europees, nationaal èn Vlaams) alweer nergens aan bod gekomen. Migratie, het klimaat, de economie, de pensioenen: ik weet dat het grote thema’s zijn, belangwekkender allicht dan de legalisering van cannabis. Maar wij wachten nu al zo lang, en iedereen weet dat cannabis binnen afzienbare tijd uit de strafwet zal worden gehaald. Om nog maar te zwijgen van de vele honderdduizenden patiënten die intussen soelaas hebben gevonden in het medicinale gebruik. Hoe lang moeten zij zich nog blijven bewegen in de illegaliteit? Hoe lang wordt hen nog de medische zorg ontzegd die hen toekomt, en waar ze zelf voor gekozen hebben? Hoe lang geloven we nog de beleidsmakers die ons al een eeuw leugens vertellen over cannabis?We are Sophie
Toch respect dus voor de canna warriors die in mei op straat kwamen, ook al waren het natuurlijk weer de usual suspects, de mensen die je overal ziet als er actie wordt gevoerd. Met Jean Pierre Voncken als spreker en boegbeeld. Hij had een dag voordien met zijn stichting (vzw) We are Sophie de minister van Volksgezondheid in gebreke gesteld, omdat ze geen antwoord had geboden op de eisen omtrent legalisering en terugbetaling. Minister Maggie De Block liet weten dat ze wel degelijk geantwoord had: “Dat is op dit moment niet mogelijk.” De leverancier van Sophie’s wietolie werd in maart overigens vrijgesproken maar toch veroordeeld tot een boete van 8000 euro. Vreemd. Er loopt een inzamelingsactie om de man te steunen.
