Cannabis en Maori-cultuur

“Ik vroeg coffeeshopeigenaren naar soorten en smaken”

De film heeft een authentiek karakter. Dat is volgens de regisseur mede te danken aan zijn bezoek aan Amsterdam, vertelt hij in een interview. Duncan: “Ik heb veel tijd besteed aan het uitzoeken van de ins en outs van het kweken van cannabis en hoe elk van de groeifasen het verhaal zou beïnvloeden. Ik was in Amsterdam tijdens de ontwikkelingsfase van het script, dus ik vroeg coffeeshopeigenaren naar soorten en smaken en dan zat ik daar met mijn notitieboekje verhaallijnen te bedenken. Een van de hoofdrolspelers droomt ervan om naar het buitenland te gaan en het enige wat ze om haar heen ziet in de kiwiboomgaard zijn wereldse toeristen die hun reisdromen wel waarmaken. Het hebben van verschillende culturen is ook een manier om op de hoogte te blijven van het verhaal over wat er op andere plaatsen in de wereld gebeurt en de steeds veranderende juridische status van cannabis.”

Whakaaro Māori

Kenowa Duncan is zelf Maori en vindt het belangrijk om films over de eigen cultuur te maken. Duncan: “Waarom is het belangrijk voor Maori om onze verhalen te vertellen? Omdat het onze verhalen zijn en wij zijn de enigen die gekwalificeerd zijn om onze verhalen te vertellen. Inheemse mensen worden zo vaak verkeerd voorgesteld op het scherm dat het voorspelbaar is geworden. Als Maori-schrijver of filmmaker heb je een diepe verantwoordelijkheid jegens de cultuur om het goed te krijgen. Whakaaro Maori (Maori-denken) is cruciaal in een Maori-film. Op dag één hebben we een maramataka-workshop gedaan, wat er uiteindelijk toe leidde dat de film werd gepland via de Maori-maankalender. We hadden een vaste kaupapa adviseur en we creëerden ook een nieuwe rol van pou manaaki om voor het welzijn van het hele team te zorgen. Of het nu was om bepaalde takutaku te doen of tijd te hebben voor whakawhanaungatanga, het was belangrijk voor mij om zorg te dragen voor de wairua van de crew en de film. Als een door kaupapa gedreven persoon die is gesmeed door tino rangatiratanga, wil ik manieren vinden om onze zelfbeschikking te ontwikkelen.”

Cannabiscultuur

Duncan: “Ik was super gefocust op het krijgen van de juiste toon. Ik wilde dat Toke origineel was, maar ook echt en volledig herkenbaar. Ik wilde dat het team dat Toke maakte eerst contact had met Maori-wietrokers. Er zijn zoveel interessante nuances over de cannabiscultuur en de manieren waarop we wiet roken, de parafernalia, de rituelen, de opstelling in de schuur, dat het eigenlijk een hele reeks zal kosten om te onderzoeken. Maar ja, er zijn al zoveel vermoeide stereotypen gemaakt over Maori en ze blijven komen. Gewelddadige, beledigende bendefilms, het is overdreven.”