Staatswiet in België?

Staatswiet? Het voorstel van toxicoloog Jan Tytgat werd door de Vlaamse partijen vrijwel meteen afgebrand. Maar ook de voorstanders van legalisering zien geen heil in een door de overheid georganiseerde handel en productie. "Wie bloemen kan verzorgen, kan ook een cannabisplant houden."

Staatswiet? Het voorstel van toxicoloog Jan Tytgat werd door de Vlaamse partijen vrijwel meteen afgebrand. Maar ook de voorstanders van legalisering zien geen heil in een door de overheid georganiseerde handel en productie. “Wie bloemen kan verzorgen, kan ook een cannabisplant houden.”

Barbara rolt een joint van het A-afval, de verkruimelde blaadjes die ze heeft afgeknipt van haar onlangs geoogste wietplanten. Correctie: van de planten die haar zijn toevertrouwd door leden van Trekt Uw Plant (TUP), de ‘social club’ voor cannabisgebruikers. Geen staatswiet, wel gedoogd door de overheid. Bij elke plant hoort een naam en een kopie van een identiteitskaart. Eén wietplant per (meerderjarige) gebruiker: meer laat de omstreden drugrichtlijn van 2006 niet toe, en daar wil TUP zich ook aan houden. Twee keer werd de organisatie voor de rechter gedaagd, twee keer werd ze vrijgesproken. Trekt Uw Plant wordt sindsdien ongemoeid gelaten. “Wij respecteren de gerechtelijke uitspraak,” zegt Philippe Beinaerts, woordvoerder van de Antwerpse burgemeester Bart De Wever. “Zolang de vzw de wet niet overtreedt, zullen wij de confrontatie niet zoeken.”

“Wie bloemen kan verzorgen, kan ook een cannabisplant houden.„

Plantenverzorgers

Barbara is een van de 20 ‘plantenverzorgers’ die de ruim 300 leden van TUP bedienen. Verzorgers, geen kwekers. Elke plant is en blijft eigendom van de persoon die hem ‘besteld’ heeft. De tekst op de eigendomsbewijzen van de planten ontslaat de verzorgers van iedere juridische verantwoordelijkheid: ‘Ik ben eigenaar van deze vrouwelijke cannabisplant. Ik geef opdracht aan de vzw Trekt Uw Plant om deze plant groot te brengen, maar deze plant blijft te allen tijde mijn eigendom. Ik maak daarmee gebruik van de ministeriële richtlijn van 2006.’

Iedereen houdt zich dus netjes aan de wet, of toch aan de creatieve interpretatie die TUP eruit gedistilleerd heeft. “Ik doe niets illegaals,” zegt Barbara. “Ik betaal braaf mijn elektriciteit en alle veiligheidsvoorschriften worden streng nageleefd. Als ze hier nu binnenvallen, kunnen ze mij nergens op pakken. Er staat maar één plant van mezelf voor eigen gebruik. Ik doe dit ook niet voor het geld. Ik heb een vaste job en een gelukkig leven. Wie wiet kweekt om rijk van te worden, zal zelden goede kwaliteit produceren. Ik ben graag met mijn planten bezig, ik zie ze graag groeien, ik praat ermee, ik geef ze namen… Elke dag zijn we samen. Wie in zijn tuin de bloemen kan verzorgen, kan ook een cannabisplant houden. Als ik op mijn bloemen luizen zie zitten, zet ik er een lieveheersbeestje op. Op die manier ga ik ook om met de wietplanten.”

Professioneel advies

De kweekinstallatie heeft Barbara ongeveer 1300 euro gekost. “Maar dan heb je wel de beste toestellen en materialen.” Professioneel advies kreeg ze van TUP, een familielid heeft de plantage geïnstalleerd, “in ruil voor een mooie top wiet van elke oogst.” Doe-het-zelf maar niet bric-à-brac: het is een van de voorwaarden die aan de plantenverzorgers gesteld worden. De organisatie heeft intussen genoeg kennis en ervaring om perfect (brand)veilige, ecologische verantwoorde plantages te bouwen en stelt die kennis graag ter beschikking. Dat is uiteindelijk waar de leden voor betalen, een dienstverlening, en die zou de overheid ook kunnen belasten, suggereert Dominique Van Gruisen van Trekt Uw Plant. “Accijnzen heffen, zoals professor Tytgat zegt, is onmogelijk, omdat cannabis nu eenmaal een verboden product is. Pas wanneer de internationale drugverdragen een uitzondering zouden toestaan voor cannabis, zou de staat er accijnzen op kunnen heffen. Het lijkt mij dus veel verstandiger om belastingen te heffen op de service die social clubs bieden: het verzorgen van een plant. De consument koopt niets, hij krijgt. De plant is van meet af aan zijn bezit. De social clubs certificeren ook de plantenverzorgers, met de bijhorende kostenberekening. Wij garanderen een eerlijke prijs, biologische teelt en een grote variëteit, niet twee soorten staatscannabis waar je of stoned of high van wordt. De cannabis moet natuurlijk ook getest worden, en daarvoor heeft op dit moment geen enkele universiteit de nodige knowhow. Wij wel, met nu al zeven jaar ervaring in de sector.”

“Wij garanderen een eerlijke prijs, biologische teelt en een grote variëteit, niet twee soorten staats-cannabis waar je of stoned of high van wordt.„

Oplossing

Volgens een studie van criminoloog Tom Decorte (UG) zouden er in België ongeveer 15.000 telers zijn (2007), and counting. Die zouden samen een 500-tal social clubs kunnen bevoorraden. Dat zou niet alleen een hoop werkgelegenheid opleveren, maar ook behoorlijk wat inkomsten uit belastingen. Van Gruisen heeft berekend dat een wettelijke regulering van de social clubs genoeg geld zou kunnen opleveren om de maatschappelijke kost van alcoholmisbruik bijna volledig te neutraliseren. “In Nederland hebben ze de voordeur geregeld,” zegt Van Gruisen, “via de coffeeshops. Wij bieden een oplossing voor de achterdeur. Zonder staatswiet.”