Kweken in een viaduct

Vrijdagmiddag een uur of 5, diep in mijn gedachten verzonken zit ik achter de computer een verhaal te schrijven. Plots gaat de telefoon. Het is mijn vader; "Hoe is het jongen? Nog niet opgepakt?" zegt hij grappend. Ik snap hem niet; ik heb toch niets strafbaars gedaan? Hij verteld me dat dat er op steenworp afstand een hennepkwekerij is ontdekt; in een viaduct. Enkele maanden geleden schreef ik nog een artikel over hennep kweken in een brug. Nu zit er een zelfde soort kwekerij nog geen 500 meter van mijn eigen huis. Dit moet ik zien!

Vrijdagmiddag een uur of 5, diep in mijn gedachten verzonken zit ik achter de computer een verhaal te schrijven. Plots gaat de telefoon. Het is mijn vader; "Hoe is het jongen? Nog niet opgepakt?" zegt hij grappend. Ik snap hem niet; ik heb toch niets strafbaars gedaan? Hij verteld me dat dat er op steenworp afstand een hennepkwekerij is ontdekt; in een viaduct. Enkele maanden geleden schreef ik nog een artikel over hennep kweken in een brug. Nu zit er een zelfde soort kwekerij nog geen 500 meter van mijn eigen huis. Dit moet ik zien!

Toelichting overzicht; A: kweektent, B:Toegangsdeur, C&D: zwembaden, E: stroomverdelingskast Enexis en F: illegale stroomverdeling van de kwekers.

Snel pak ik de camera uit de kast, trek mijn jas aan en stap de deur uit, de winterse kou in. Het is december en rond dit tijdstip dus al aardig donker. Hopelijk is er nog iets van de kwekerij kan zien. Onderweg vraag ik me af wat ik de politie ga vertellen als ze vragen wat ik daar kom doen. Met mijn artikel in het achterhoofd kom ik zeker als verdachte in aanmerking; laat ik het er maar op houden dat ik een journalist voor Soft Secrets ben. Bij het viaduct aangekomen is geen agent of journalist te vinden. Natuurlijk, het zal wel aan de andere kant te doen zijn. Ik stap de steile trappen van het viaduct op; dit voetgangersviaduct wordt eigenlijk door maar weinig mensen gebruikt. Het vooral bedoeld om vanuit het centrum van Vught de A2 over te steken om naar kasteel Maurick te kunnen lopen. Zelfs op de brug is nog niets te zien van de ontruiming die er volgens de media bezig is. Ik kom aan op het einde van de ouderwets vormgegeven brug, dit uiteinde is een soort torentje. Vanuit het torentje zie ik een containerwagen staan. De container ligt aardig vol met bouwmaterialen, een man gooit een lichtarmatuur in de container. Een andere man in een reflecterend vestje kijkt omhoog en roept: “Hé! kom je afscheid nemen van je planten?”. Ik lach, tuur de omgeving en zie gelukkig geen agenten. “Kan ik nog binnen kijken?” Vraag ik brutaal “Dan kan ik nog wat foto’s maken..”. De man zegt “helaas, we hebben net de laatste lamp weggehaald, er valt niks meer te zien” Jammer. Maar het is dan ook alweer 6 uur geleden dat de dit nieuws naar buiten kwam Dit verhaal speelde in 2011; destijds heb ik er niet over bericht omdat ik verwachtte dat er nog uitgebreid onderzoek zou worden gedaan en er mogelijk dus nog verdachten zouden worden opgepakt. Dit bleek echter niet het geval, de kwekerij is direct na ontdekking ontruimd. De daders of verdachten zijn nooit opgepakt.

Locatie

Panorama van het viaduct

Laten we eerst eens kijken naar de locatie van de kwekerij. Het viaduct verbind het centrum van Vught met kasteel Maurick aan de andere kant van de A2 op het traject tussen Eindhoven en Den Bosch. De kant van het centrum heeft veel verkeer en dichte bebouwing. De andere kant, die van het kasteel kent juist een heel landelijke omgeving. Die zijde is dan ook alleen te bereiken via de Reigerbosweg; een parallelweg van de A2. Het viaduct heeft aan de kant van het centrum een grote brede trap. Aan de kant van de reigerbosweg heeft het een soort van torentje, hier worden wandelaars via een smal trappetje naar beneden geleid. In dit gemetselde torentje was dan ook de kwekerij gelegen. De ruimte in het torentje is leeg.  De wanden zijn van binnen hetzelfde als van buiten, een combinatie van beton en bakstenen. Omdat de ruimte niet bedoeld is om te betreden is er geen vloer, de bodem bestaat dus uit wit bouwzand De kwekers hebben toegang tot deze ruimte gekregen door het metalen deurtje aan de zijkant van het torentje open te breken. Aan de deuken in het deurtje te zien is dit met een breekijzer gedaan. Omdat het slot in het deurtje door het forceren kapot is gegaan, is door de kwekers een bevestiging voor een hangslot op het deurtje gemaakt. Zo konden de kwekers hun kweekruimte voor vreemdelingen afsluiten. Op het deurtje is nog duidelijk te zien waar deze verbinding heeft gezeten. Om bij het deurtje te kunnen komen moet men eerst door (of over) een hekje. Hoewel dit hekje maar een meter hoog is en je er dus zo overheen kunt klimmen is duidelijk te zien dat er een spijl uit het hek is gezaagd. Gezien de kwaliteit van het hekwerk zal dat geen slijtage zijn geweest en hebben de kwekers dit bewust gedaan. Waarschijnlijk hebben ze dit gedaan om zware voorwerpen achter het hek te kunnen krijgen.

Energie

In de ruimte in het viaduct was een Mammoth kweektent neergezet. Deze tent is met zijn 3 bij 6 meter de grootste kweektent verkrijgbaar. De enorme tent bood onderdak aan maar liefst 300 planten. In de potten van 25 bij 25 centimeter hadden de planten ieder 12 liter grond om te groeien. Een dergelijke kwekerij heeft heel wat energie nodig, de kwekers zijn na het openbreken van de deur waarschijnlijk eerst begonnen met het aanleggen van de stroomvoorziening. Hoewel het viaduct bovenop was voorzien van (vernielde) buitenverlichting, hebben de kwekers er voor gekozen om de stroom ergens anders af te tappen. Het staat vast dat de kwekers vanuit een verdeelkast van de energiemaatschappij stroom hebben afgetapt. Er staan in de omgeving van de kweek ruimte maar drie kasten. De eerste is afgezet met een hek en heeft dus waarschijnlijk met de gasleidingen te maken. De ander staat op circa 20 meter van het gebouw, ter hoogte van de verkeersborden en wordt waarschijnlijk gebruikt om de matrixborden boven de A2 aan te sturen. De derde staat ook aan de Reigerbosweg en is tegen het gebouw zelf geplaatst. Hier zit waarschijnlijk ook de aansluiting voor de buitenverlichting van het viaduct. Het is dan ook waarschijnlijk dat de kwekers vanuit deze kast een aftapping gemaakt. Deze kabel zouden ze vervolgens onder de muur hebben doorgetrokken. Het aftappen van de stroom is de kwekerij uiteindelijk fataal geworden. Medewerkers van het Enexis vonden een zeer ongebruikelijke aansluiting in de kast, deze kabel leidde hen naar de kweekruimte. Het is te hopen dat het aftappen van de stroom door een kundig persoon is gedaan. De kwekerij moet namelijk heel wat energie verbruikt hebben. Naast de 15 lampen van waarschijnlijk 600 watt, hingen er in de tent ook twee verwarmingen van 2500 watt. In de nieuwsberichten over het voorval wordt gesproken dat er werd afgetapt via een snoer. Ik mag hopen dat er toch echt gebruik werd gemaakt van een flinke stevige kabel. Met een gebruik van minimaal 60 ampère aan stroom worden kabels met een minimale doorsnede van anderhalve centimeter voorgeschreven.

Water

Het is duidelijk te zien dat er veel aandacht is besteed aan de watervoorziening. De kwekers hebben dan ook een put geslagen om daaruit grondwater op te kunnen pompen. Dat is bepaald geen eenvoudige opgave en vraagt om dan een specifieke kennis en kunde. Hoewel we het vaak alleen hebben over het “slaan” van een waterbron zijn er drie verschillende methodes om een waterbron te maken: Boren, spoelen of slaan. In het kader “Een waterbron slaan” worden deze methodes verder uitgelegd.

Zie waterbron slaan

Waarschijnlijk zijn de kwekers begonnen te boren met een handboor. Als ze daarbij geluk hebben gehad kwamen ze hierbij al grondwater tegen, het grondwater zit in deze regio namelijk relatief hoog. Het viaduct is dan ook gelegen aan een polder, deze staat er om bekend nogal drassig te zijn. Mocht het handboren niets hebben opgeleverd, dan zijn de kwekers waarschijnlijk verder gegaan met het slaan met een puntstuk. Dit is het meest logische alternatief; voor boren en spoelen zijn namelijk grote machines en veel ruimte nodig. In de ruimte stonden twee grote opzetzwembaden en twee grote vijverbakken om het water in op te slaan. Op de foto’s van direct na de ontdekking zijn deze twee vijverbakken echter niet in gebruik. Dit vermoed dat de kwekers in het begin de vijverbakken hebben gebruikt maar er als snel achter zijn gekomen dat deze niet genoeg water konden opslaan. In totaal is de opslagcapaciteit van de gebruikte zwembaden in totaal ongeveer 7500 liter. Dit is redelijk veel voor de hoeveelheid planten in de tent. Een logische verklaring de hoge opslagcapaciteit zou kunnen zijn dat de waterbron niet diep genoeg was. Als een waterbron niet diep genoeg is zal deze alleen in vochtige periodes water genoeg water kunnen leveren. Het kan dus zijn dat de zwembaden daar stonden om een soort van waterbuffer aan te kunnen leggen.

Lucht

In de kweektent hingen vier grote koolstoffilters, deze waren in de hoeken bevestigd. De lucht werd via deze koolstoffilters uit de tent naar een centrale plaats afgevoerd. Het is niet helemaal bekend wat er vervolgens met de oude lucht gebeurde. Aan de kant van de toegangsdeur zit in de wand een ventilatierooster gemaakt, vermoedelijk zit een dergelijk rooster ook aan de zijde van de A2. Waarschijnlijk werd de gezuiverde lucht direct op de A2 uitgeblazen. Het zou daarnaast ook mogelijk kunnen zijn dat er een soort van schoorsteen in het gebouw aanwezig was. Deze zou in de pilaar kunnen zitten die boven het gebouw uitsteekt.

Het viaduct aan de centrumzijde; volop drukte en levendigheid

In het gebouw was voor de kweektent met houten balken een soort constructie gebouwd. Deze constructie ziet er uit als een soort van voortent. Het hoe en waarom van deze constructie is niet helemaal duidelijk, maar het is erg waarschijnlijk dat deze constructie is gebruik om de cannabis na het oogsten te drogen. Aangezien de kwekers in het viaduct ongestoord te werk konden gaan is het aannemelijk dat ze hun oogst hier ter plekke hebben geknipt en gedroogd. Over de stellage kan een doek worden getrokken waardoor er geen vuile lucht kan ontsnappen. In deze ruimte heeft vervolgens de oogst kunnen drogen terwijl de kweektent al weer werd vol gezet met nieuwe planten.

Kosten en opbrengsten

Het gebouw aan het einde van het viaduct is nogal groot en vreemd vormgegeven.

Een snelle rekensom leert ons dat de investering in deze kwekerij tenminste €6.600,- moet hebben gekost. Alleen de gebruikte kweektent kost al €3000,-. Dit is exclusief de kosten voor het aftappen van de stroom (Ja inderdaad; Ook dat zal geld hebben gekost) en het slaan van de put. We weten immers niet hoe dit precies in zijn werk is gegaan. Je komt dus al snel op minimaal 7.000 euro uit. Dan hebben we het nog niet gehad over alle tijd die de kwekers in de kweek hebben gestoken. Ik spreek hier bewust over kwekers; want het is vrijwel onmogelijk om een dergelijke kwekerij alleen op te zetten. Alleen al om de kweektent in elkaar te zetten zijn minimaal twee misschien wel vier mensen nodig. Het slaan van een put het installeren van de elektra. Het oppompen van het grondwater het verzorgen van de planten en het uiteindelijk knippen van de hele oogst er heeft wat werk in deze kwekerij gezeten.

De ingang van de ruimte ziet er tegenwoordig verlaten uit

Is het al die kosten wel waard geweest? Laten we zeggen dat de kwekers redelijk wat ervaring hadden en dat ze dus per oogst zes kilo wiet konden oogsten. Dit zou 20 gram per plant of 0,66 gram per watt verlichting zijn, voor een kweektent met niet al te ideale kweekomstandigheden lijkt me dat een redelijke voorspelling. Bij een prijs van €3000,- zou een oogst €18.000 per keer hebben opgebracht. Bij 0,9 gram per watt zou het zelfs €24.000,- kunnen zijn. Op het moment van de ontdekking stonden in de kwekerij net nieuwe stekken, maar de politie vermoedde dat er al eerder geoogst was. Als we er vanuit mogen gaan dat Enexis regelmatig controleert op afwijkend energiegebruik en kabelfouten dan kan de kwekerij er nooit heel lang gezeten hebben. Misschien één of twee oogsten. Na aftrek van de investeringskosten zou de kwekerij dan ergens tussen de €11.000,- en €29.000,- hebben opgebracht. Dat zou dan nog moeten worden verdeeld onder twee á vier kwekers. Die hebben daarvan minstens 4 maanden werk gehad. Hoewel de locatie geniaal is en zeker een creativiteitsprijs verdient, heeft de kwekerij vermoedelijk weinig geld in het laatje gebracht. Als de kwekerij het een paar jaar zou kunnen uithouden zou het een mooie inkomstenbron zijn geweest.

Het toegangsdeurtje tijdens de ontdekking

De kwekers

Het is drie uur middernacht, de stationair lopende motor van de bus verbreekt de doodse stilte van een Bosche woonwijk. Sam is te laat; weer te laat. Dit is al de tweede keer deze maand dat Sam zich verslapen heeft. “Waarom gaat Sam niet gewoon naderhand slapen?” vraagt Ruzgar aan Rob.  Rob neemt nog een huis van zijn sigaret en knikt instemmend op de vraag van Ruzgar. Eindelijk komt Sam naar buiten geslopen, hij sluit voorzichtig de deur om niemand wakker te maken. Vrolijk stapt hij het Vito busje en roept opgewekt; “Zijn jullie klaar om te cashen heren??”. De reactie die volgt is niet echt enthousiast “De hele nacht doorwerken zou je bedoelen?” roept Ruzgar. Waarop Sam ingetogen de schuifdeur van het busje dicht gooit.

De kweekruimte van binnen

Tien minuten later arriveert het busje aan de Steigerbosweg. Hoewel ze hadden afgesproken niet meer aan straat te parkeren, blijkt de luiheid het vandaag toch weer van de voorzichtigheid te winnen. Dan maar een verdacht busje langs de weg, op dit moment van de nacht zal hier toch niemand komen. Terwijl de bus tot stilstand komt turen Sam en Ruzgar de omgeving af; geen hond te bekenen. Zelfs de hangjongeren die zich soms op het torentje staan te blowen laten het vannacht afweten. De mannen stappen de bus uit, de kou in. Rob draagt twee koelboxen en Ruzgar een grote rugzak. “Bedankt voor het dragen” zegt Rob tegen Sam, terwijl die met lege handen naar het deurtje in het viaduct loopt. Lachend houd Sam één sleutel omhoog en zegt “Ik moet deze al dragen”. Het hangslot maakt een klikkend geluid en het deurtje draait open. Van achter het deurtje schijnt licht naar buiten, binnen is het aangenaam warm. Zodra de mannen via de ingeklapte telescoopladder naar binnen zijn geklommen, wordt het deurtje van binnen uit op slot gemaakt. Doordat de bodem binnen wat lager is heeft het gebouw wat weg van een bunker. Het is te hopen dat er nu geen inval zal worden gedaan; ze kunnen namelijk nergens heen. Sam heeft nog geopperd om een soort vluchttunneltje te graven, maar de kans om te vluchten in deze omgeving is niet echt heel groot.

Hoewel de verlichting van de brug volledig is vernield hebben de kwekers er voor gekozen om stroom vanaf een verdeelkast af te tappen.

De mannen pakken hun klapstoelen, vannacht zullen ze weer veel cannabis moeten knippen. Maar gelukkig; het eind komt al in zicht. In deze ruimte is heel wat zijn gevloekt, gelachen en gehuild. Heel wat gesprekken zijn hier gevoerd; over voetbal over auto’s en gamen. Maar ook over persoonlijke zaken zoals relaties, kinderen opvoeden en de dood. Je kan hier dan ook hardop praten, de herrie van de snelweg overstemt met gemakkelijk het gepraat in deze ruimte. Hoewel Rob het verboden heeft, speelt Sam vaak muziek af met zijn telefoon. Bijvoorbeeld als hij weer aan de beurt is om in zijn eentje de planten water te geven. De mannen hebben samen vele uren in deze ruimte doorgebracht. Dat schept een hele sterke band, eentje die sterker is dan een vriendschap die zulke geheimen niet kent. Dat ze binnenkort eindelijk geld ontvangen voor de vele uren werk is een mooie bijkomstigheid. Drie weken later; de flappen vliegen door de woonkamer, net als de dop van de champagnefles, die knallend wordt geopend. De gordijnen zijn gesloten en op de salontafel liggen stapeltjes biljetten. De mannen zijn opgewonden, vandaag wordt het harde werken uitbetaald. Er is genoeg geld om nog een kweektent in het viaduct te plaatsen. Rob heft zijn glas en roept: “Op het viaduct!”. De mannen weten dan nog niet dat ze enkele weken later via het nieuws moeten vernemen dat hun kwekerij ontdekt is. Helaas zullen we er nooit achter komen wie er daadwerkelijk achter de kwekerij in het viaduct hebben gezeten. Mensen zoals Ruzgar, Sam en Rob vinden dit niet erg; Die hebben gewoon een spannende en mooie tijd gehad, ergens in een viaduct waar verder niets te beleven valt.