"Ik rook het liefst Kush"

Het gebeurt niet vaak dat we in Highlife aandacht besteden aan een countrymuzikant, terwijl genoeg van hen aardig meedoen aan het leven van sex, drugs & rock 'n roll. Dames en heren, wij presenteren: Lindi Ortega.

Het gebeurt niet vaak dat we in Highlife aandacht besteden aan een countrymuzikant, terwijl genoeg van hen aardig meedoen aan het leven van sex, drugs & rock ’n roll. Dames en heren, wij presenteren: Lindi Ortega.

Als er een artieste is die ongedwongen praat, lacht en grapjes maakt, dan is dat wel de uit Canada afkomstige Lindi Ortega (33). Zowel op het podium als aan een tafeltje weet ze al snel een gezellige sfeer te maken, en vertelt ze honderduit. Ze is nu voor de derde keer in Nederland voor een solo-optreden (in Paradiso), laat zich niet door een griepje uit het veld slaan en vermaakt zich prima met haar tour en alle mensen die ze daardoor tegenkomt. En hee, Highlife: ‘Dat is echt een blad voor mij!”

Outlaws

"I wish I had some whiskey, and I wish I had some weed," zo gaat het in een van de teksten van Lindi. Voeg daar nog country, blues en wat rockabilly aan toe en je kunt je een idee vormen hoe de zangeres/gitariste uit Nashville haar muziek vormgeeft. Ze blijkt vooral geïnspireerd door de vroegere randfiguren uit de Amerikaanse samenleving, oftewel de outlaws. Die interesse verklaart ook haar liefde voor country, en voor wiet: “Ach, in de tijden van de outlaws hadden ze het de hele tijd over allerlei soorten bad things... Ik ben geen zware blower, maar ik kan er echt van genieten, vooral thuis als ik even wat vrije tijd heb.”

Coffeeshops

Logisch dus dat ze het naar haar zin heeft in Amsterdam, hoofdstad van de coffeeshops. “Als ik tijd heb ga ik zeker naar de shops toe! Ik ben er naar een paar geweest, vorig jaar hadden we even een dagje vrij en toen hebben we er aardig wat gezien. Ik weet er niet veel meer van, maar het was echt leuk! De beste manier van roken trouwens is voor mij met een vaporizer, zo beïnvloedt het roken mijn stembanden niet. In Toronto had ik er een, maar ik kon ‘m niet de grens mee over nemen, dus ik heb die daar achter moeten laten. Een bong is ook prima hoor... Tsja, in Canada is het allemaal vrij relaxed, maar in de States ligt het soms nogal moeilijk. Gelukkig is er wel wat veranderd en kun je hier en daar gebruik maken van een medische pas.”

Geen problemen

“Blowen helpt me met mijn creativiteit, zo heb ik een hoop liedjes onder invloed geschreven. Komt bij dat het goed is om mee te relaxen! Ik heb er geen problemen mee. Alles in het leven dat je te overdadig doet kan je moeilijkheden geven, maar als je het voor je plezier doet en in redelijkheid, dan is het prima. Er zitten ook zoveel medische voordelen aan wiet, dat we dat beter onderzocht zouden moeten hebben. Zoals in gevallen van chemo tegen kanker, hoe het daarbij kan helpen. Helaas moeten mensen nu nog heel wat hindernissen nemen om een medische pas te krijgen om het legaal te kunnen doen, zonder er last met de politie door te krijgen. Het is veiliger dan alcohol en tabak, ik begrijp echt niets van de redenen waarom een hoop mensen er op neerkijken.”

Plezierig

“Wiet laat me niet mijn vermogens verliezen, ik ben me dan nog steeds heel bewust van mezelf en mijn omgeving, het is meer zo dat het gevoelens versterkt. Ik houd er bijvoorbeeld van om naar platen te luisteren, en als ik daarbij smoke dan hoor ik alle onderdelen duidelijker worden, ik hoor de gitaar en de bas en het komt allemaal in stukken en beetjes op me af. Het is interessant om het op die manier te horen, dat heb ik echt niet als ik niet blow. Muziek wordt meer levend van blowen. Maar ook als ik wat rondwandel, en ik hoor alle geluiden om me heen, dat is zo helder en levendig. Voor mij dan, dat is uiteraard voor iedereen verschillend. Mensen kunnen er ook paranoia van worden, maar dat is mij nog nooit gebeurd. Het is altijd heel plezierig!”

Filosofie en wiet

Lindi rookt het liefst kush, en dat doet ze al weer een tijdje. “Ik rookte wel af en toe toen ik op highschool zat, maar pas nadat ik de universiteit had afgemaakt begon ik er echt mee. Grappig, ik had er eigenlijk eerder mee moeten beginnen, ik denk dat ik dan beter in wat ik toen moest leren had gezeten. Want alles is nu veel duidelijker en scherper voor me. Ik deed filosofie, nou, blowen en filosofie gaan hand in han. Wauw, ik zou het heerlijk hebben gevonden om twee uur lang naar een lezing van een professor over filosofie te luisteren, als ik wat wiet had gerookt. Maar dat heb ik dus niet gedaan, ach ja... Daarna zat ik er dus wat meer in, zeker met mijn vaporizer. Alles was echt dandy.”

Erg

“Ik schrijf vaak liedjes als ik wat gerookt heb. Er is een liedje dat High heet, op mijn eerste album heb ik het over Mary Jane, en er zijn nog wel meer songs waarbij het over wiet gaat. Sommige daarvan zing ik elke avond, en vol overtuiging!” Laat ze het maar niet horen in de countryhoofdstad van de wereld, Nashville in Tennessee...Maar ze kennen elkaar al: “Nashville is echt slecht, Tennessee is misschien wel de meest erge staat om met wiet opgepakt te worden. Maar mensen blowen toch! Het is echt maf om te bedenken dat wapens in Amerika wel legaal zijn, en wiet niet...”

Aantrekkingskracht

De moeder van Lindi was helemaal in country, ze was een groot fan van bijvoorbeeld Waylon Jennings en Willie Nelson. “Doordat zij daar naar luisterde werd er bij mij een zaadje geplant, denk ik. Het trok me echt aan, die teksten, de muziek.” Lachend: “En ik wist natuurlijk wel wat over country en westernfilms, het Zuiden en cowboys! Mijn allereerste plaat was met piano, een beetje als Edith Piaf, met vaudeville en cabaret, maar een van die liedje was al wat countryachtig, met slidegitaar. Dat werd steeds meer en meer, het ging gewoon vanzelf. Dat was waar ik kon aarden.”

Vermoorden en begraven

“Maar ik weet zeker dat een hoop mensen me een andere richting hadden willen laten inslaan, want in andere genres had ik populairder kunnen zijn en meer geld kunnen maken. Maar ik doe wat mijn hart en ziel me ingeeft en waar ik me lekker bij voel. Ik ben altijd een groot fan van Johnny Cash geweest, hij is mijn grote held, als ik muziek maak denk ik altijd aan hem. Hij is echt een verhalenverteller, hij heeft bijvoorbeeld nooit in Fulsom Prison doorgebracht als gevangene, maar hij heeft daar wel een verhaal over gemaakt. Dat inspireerde mij weer om iets als Murder Of Crows te maken, dat gaat over iemand vermoorden en in de tuin begraven. Behoorlijk zwart, maar het is een verhaal.”

Rebellen

“In de outlaw country wereld zijn er in dat genre muziek een hoop van dat soort verhalen verteld, in die tijd. Dat genre was bijna net zoiets als een punkbeweging binnen de countrywereld. Willie Nelson bijvoorbeeld had eerst netjes kort haar en pakken, hij ging de outlaw country weg op en betaalde vervolgens geen belasting meer, liet z’n haar groeien en rookte pot. Ik hou van die outlaws, ik vind de rebellie tegen de sociaal geaccepteerde zaken geweldig, dat vind ik interessant. En wat ik ook geweldig vind zijn die ouwe traditionele countrysongs waarin het gaat over eenzaam zijn, en gebroken harten.”

Sterk verbonden

“Ik groeide op als enig kind, mijn ouders waren immigranten. Mijn vader was Mexicaan en mijn moeder Iers. Ik had verder helemaal niemand in Canada en voelde me ontzettend eenzaam. Pa en ma werkten de hele tijd, ik was zo’n kind dat een sleutel had en alles zelf moest doen. Ik was ook wel een beetje raar denk ik, antisociaal, ik stond alleen en voelde me vervreemd. Dus een liedje als I’m So Lonesome I Could Cry van Hank Williams kwam echt aan, en dat maakte dat ik me sterk verbonden voelde met old-style country. En dat zette me er toe aan om zelf ook die muziek te gaan maken. Ik weet dat ik niet op een boerderij geboren ben en niet veel over het platteland weet, maar eenzaamheid, een gebroken hart, niet geaccepteerd worden en vervreemding: daar kan ik wel wat mee. Dat heb ik allemaal zelf meegemaakt.”