Ex-drugsagent wordt cannabisactivist

The times they are a-changin´...? Je zou het bijna denken. In ieder geval liegen de voortekenen in de Verenigde Staten er niet om. Oud-agent Frank Serpico, kort geleden nog in Amsterdam, vecht al jaren tegen de corruptie bij de Amerikaanse politie, en met name de rol die de War on Drugs daarin speelt. Barry Cooper, eveneens ex-politieman, gaat nog een stap verder. Acht jaar lang maakte hij zijn thuisstaat Texas onveilig als de fanatiekste agent van de dope brigade. Sinds kort trekt de kleurrijke ex-cop minstens net zo fanatiek ten strijde tegen zijn voormalige collega's. En dat is niet zonder gevaar...

In zijn internetshow Backtalk with Barry and Candi, die Cooper samen met mevrouw Cooper presenteert, maakt de voormalig agent flink reclame voor zijn eigen dvd's met de veelzeggende titels Never Get Busted en Never Get Raided. Deze dvd's leggen je haarfijn uit hoe je er zonder gepakt te worden een 'cannabis lifestyle' op na kunt houden, of zelfs op grote schaal dope kunt kweken.

Spraakwaterval

Grappend in zijn lijzige Texaanse tongval loopt Coopers spraakwaterval regelmatig stotterend vast - kwestie van teveel lettergrepen in een woord - waarna Candi hem liefdevol weer op gang trekt. "Rehabilitatie, bedoel je?" Ze herhaalt het desnoods drie keer, net zolang tot het Cooper zelf ook lukt. Vijf Coopertjes heeft ze al ter wereld gebracht, maar dat is de kittige Texaanse niet aan te zien. Haar decolleté doet Coopers kijkcijfers ongetwijfeld geen kwaad. Ongedwongen kletsen de echtelieden hun show bij elkaar. Vertellen over hun blowende dochter van 16, die desondanks uitstekende resultaten op school behaalt. Ze behandelen vragen van kijkers, die willen weten wat je rechten zijn als je wordt aangehouden bij een verkeerscontrole. "Ja, als er een gegrond vermoeden bestaat dat er geblowd is heeft de politie ook toegang tot het kruisgebied. Daarom raad ik aan je pot te besproeien met Blunt Magic Spray." "Het werkt écht!", benadrukt Candi. "Zeker weten, ik heb het zelf net nog gebruikt", flapt Cooper er uit. Het is de zoveelste keer dat een van beiden de loftrompet steekt over dit ge-wel-di-ge product dat je op wiet kan spuiten, waarna die bij verbranding volmaakt neutraal ruikt. Sinds Coopers populariteit nationale dimensies heeft aangenomen krijgt het echtpaar tientallen producten toegestuurd om daar hun stempel van goedkeuring aan te geven. Slechts weinige zijn bijzonder genoeg om de show te halen, zegt Cooper streng.

KopBusters

In Texas kunnen de smerissen zijn bloed wel drinken. Wie zich in Amerika als ex-politie tegen zijn collega's keert neemt risico's. Frank Serpico's onkreukbaarheid werd hem bijna fataal toen hij tijdens een bust in zijn gezicht werd geschoten en collega's bewust verzuimden een ambulance te bellen. Cooper, die niet alleen zijn oude nest bevuilt, gaat nog een paar stappen verder door de wantoestanden voor zijn programma KopBusters met de verborgen camera te filmen. Maar tot nog toe komt Cooper er spectaculair mee weg. Pogingen van politiezijde om uitzending te voorkomen liepen dood op de in Amerika heilige vrijheid van meningsuiting. KopBusters legt zich toe op het ontmaskeren van politiecorruptie en onwettig optreden. Zo laat een van zijn filmpjes zien hoe Coopers team een fake wietkwekerij opzet, met twee kerstboompjes onder een kweeklamp. Al snel happen de locale wouten toe, maar laten daarbij duidelijk zien dat de inval bepaald niet volgens de wettelijke regels verloopt. Bij een andere aflevering van 'cannasplit' laten ze een tas met nep dope en cash bij een tankstation achter, waarna blijkt dat het geld in de zakken van de dienstdoende agent is verdwenen.

Bekering

Coopers bekering is des te opmerkelijker omdat hij ooit een van de meest rabiate drugsbestrijders van Texas was. Na een kalm begin op de telefoonkamer van het locale politiebureau hadden zijn superieuren al snel door dat er meer in de jongen zat. Hij verkaste naar het naburige Big Sandy, waar hij met grote toewijding zijn eigen drugshond trainde en uitgroeide tot een van de meest succesvolle highway-wouten van de staat Texas. Hoewel zijn jachtgebied maar een stukje snelweg van een kilometer of zeven besloeg, was hij al snel de trotse houder van het county-record, met bijna honderd drugsarrestaties en de grootste hoeveelheid marihuana die ooit in een keer in beslag was genomen. Coopers fanatisme bleef ook elders niet onopgemerkt, en hij werd gevraagd voor de Drug Task Force in Odessa, dat de jurisdictie had over 19 counties. Hier werd hij pas een echte mean motherfucker en leerde hij gecompliceerde operaties op te zetten met het ATF, de DEA, de FBI, het leger en de grenspolitie. De theorie werd evenmin verwaarloosd: Cooper scoorde hoge cijfers voor alle vakken die op de drugspolitieschool werden gegeven: undercover operaties, werken met huiszoekingsbevelen en drugshonden, verkeerscontroles en het onderscheppen van drugstransporten per bus of vliegtuig. Dankzij zijn vakkennis, ervaring en toen al mediagenieke uitstraling werd hij een populair instructeur op politieacademies. Volgens de standaard overeenkomst moest hij eerst twee of drie dagen voor de klas, waarna hij op een praktijkdag moest bewijzen wat hij werkelijk waard was; lukte het niet een drugsarrestatie te verrichten, dan zou hij zijn vergoeding niet ontvangen. Natuurlijk faalde Cooper nooit.

Wroeging

Nadat was gebleken dat de politie door politici werd gebruikt om politieke rekeningen te vereffenen knapte er iets bij Cooper. Hij nam ontslag. Na acht jaar on the force stond zijn meter op meer dan 300 criminele drugsarrestaties, 500 drugsovertredingen en de inbeslagname van vijftig voertuigen en miljoenen aan geld en bezittingen. Al tijdens zijn werk bij de politie werd Cooper gekweld door gewetenswroeging, als hij zag hoe hardwerkende niet-gewelddadige burgers van huis en gezin werden losgerukt en in de bajes belandden. "Ik wist dat wat ik deed verkeerd was, maar mijn behoefte aan roem en erkenning door mijn collega's was sterker dan mijn geweten." Eindelijk drong het tot Cooper door dat hij niet tegen drugs had gevochten, maar tegen mensen. "Het is een mislukt beleid. De gevolgen van de War on Drugs zijn veel schadelijker dan de drugs zelf. Er zitten meer mensen in gevangenissen dan ooit tevoren, maar zelfs de DEA geeft toe dat er nog nooit zoveel drugs zijn geweest." Na zijn vertrek bij de politie ging Cooper als ondernemer aan de slag. Het werd een kleurrijk verhaal van twaalf ambachten, dertien ongelukken. Nadat hij het als autohandelaar had geprobeerd, beproefde hij zijn geluk met autobanden, een nachtclub, een limousineservice en als organisator van kooigevechten. Uiteindelijk moest hij erkennen dat hij zijn ware roeping niet langer kon ontlopen: Cooper zou gaan vechten voor degenen die hij eerder had kapotgemaakt. Als burger was het hem al opgevallen dat de corruptie en het machtsmisbruik bij de politie steeds ernstiger werden. Zelf werd hij zonder gegronde redenen vijfmaal gearresteerd, waarvan eenmaal wegens 'diefstal'; dat wil zeggen, het te laat terugbrengen van twee Jeepers Creepers videobanden naar de locale videotheek. Barry erkent dat hij wellicht straf had verdiend voor zijn filmsmaak, maar niet voor het te laat terugbrengen van de banden. Hoewel hij een stuk mellower is dan voorheen, is Cooper nog steeds geen softie als het om misdaad gaat. "Als we alle niet-gewelddadige drugsgevangenen vrijlaten hebben we meer ruimte voor echte criminelen en kunnen vredelievende drugsgebruikers bij hun gezinnen blijven, naar school gaan en werken." nevergetbusted.com