De Mediwiet Beweging

Zelfmedicatie met behulp van cannabis heeft ertoe geleid dat veel normale, de wet eerbiedigende burgers in conflict zijn geraakt met het systeem dat de wet uitvoert.

  In de meeste landen is het gebruik van hennep verboden, zelfs voor medische toepassingen. Zelfmedicatie met behulp van cannabis heeft ertoe geleid dat veel normale, de wet eerbiedigende burgers in conflict zijn geraakt met het systeem dat de wet uitvoert. Patiënten voelen zich vaak gedwongen om zich in een politieke strijd te mengen, niet alleen vanwege hun gezondheid of zelfs hun leven, maar ook vanwege hun vrijheid. Mensen worden vaak als criminelen weggezet, alleen maar omdat ze het medicijn dat ze nodig hebben in bezit hebben. Soms vrijwillig en soms gedwongen komen ze in het nieuws als burgerrechten-activisten en vrijheidsstrijders. Het internationale gevecht om zieken en terminale patiënten in het bezit te stellen van medicinale cannabis is nu al tientallen jaren gaande. Robert Randall was de eerste patiënt in de U.S. die legaal marihuana gebruikte sinds in 1937 het verbod op cannabis in werking trad. Toen hij 25 jaar oud was werd hem te kennen gegeven dat hij voor zijn 30ste blind zou zijn; hij behield desondanks zijn gezichtsvermogen dankzij het gebruik van marihuana totdat hij 28 jaar later stierf aan de gevolgen van AIDS. Bob zag zich gedwongen om de wet te overtreden om zijn ogen te redden. Hij spande een proces aan tegen de federale regering om legaal toegang tot marihuana te krijgen. Dat won hij en daarna zette hij zich in om hetzelfde voor andere patiënten mogelijk te maken. Randall overtuigde de jury ervan dat hij de wet wel moest overtreden, omdat marihuana voorkwam dat hij blind werd. In 1976 bepaalde de rechter van het hooggerechtshof dat de patiënt overtuigend had aangetoond dat het om een medische noodzakelijkheid ging. Helaas werd het federale programma waarmee patiënten legaal cannabis kregen verstrekt door de regering al snel de nek omgedraaid. Randall vormde de inspiratiebron voor talloze andere voorvechters van het mondiaal verstrekken van mediwiet. Keith Straub, de directeur van NORML noemde hem "de vader van de medicinale marihuana beweging." Anno 2011 was mediwiet legaal in 15 staten. Het middel wordt algemeen voorgeschreven bij glaucoom, misselijkheid, gebrek aan eetlust en pijn. Robert Randall en Alice O'Leary beschrijven in hun boek Marijana Rx: The Patients Fight For Medical Pot de situatie van Amerikaanse gebruikers van mediwiet in niet mis te verstane woorden: bureaucraten zijn bereid om mensen die blind en invalide zijn te arresteren en gevangen te zetten, en gaan zelfs zover om aan het leven van ernstig zieke patiënten een einde te maken om de 'de constante boodschap' van 'zero tolerance' en het gevecht tegen 'the evil weed' voort te zetten. En dan is er de cult van de synthese: alleen drugs van grote multinationals zijn welkom. Elk medicijn dat natuurlijk is en gemakkelijk te kweken tegen geringe of zelfs zonder kosten, maar waarop geen patent kan worden aangevraagd, bedreigt het monopolie van de grote jongens. Bijvoorbeeld: een synthetisch middel tegen misselijkheid dat tijdens de chemokuur wordt geslikt door mensen die aan kanker lijden, kan soms $ 600 per dosis kosten, gewoonlijk loopt dat op tot $ 1500 per dag. Ter vergelijking: marihuana werkt beter en kost maar 50 cent per dag. De auteurs komen tot de conclusie dat het Amerikaanse volk zich begint te realiseren dat hun regering in toenemende mate anti-democratisch is en veel te vaak bestaat uit leugenaars en oplichters. In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw bepaalde twee derde van de States bij wettelijk mandaat dat marihuana medicinale waarde had, maar de ongekozen drugs-bestrijders in Washington blokkeerden deze populaire staats-mandaten. Het hooggerechtshof dreigde elke dokter te arresteren die zelfs maar een patiënt durfde te suggereren dat marihuana een medische werking heeft. De regering verbood ook elke vorm van research naar het medicinale potentieel van cannabis. Ondanks alle propaganda, draconische wetten, suppressie en ontkenningen van overheden hebben patiënten zelf de heilzame werking van hennep ontdekt en er gebruik van gemaakt. Vertrouwend op eigen intuïtie, op volkse tradities of op verhalen van derden. Vrij recent begonnen verschillende onafhankelijke experts vast te stellen dat de massa's gelijk hadden wat deze fameuze, maar illegale volksremedie betreft. David R. Ford zegt in zijn boek Marijuana: Not Guilty As Charged dat het valse angst zaaien in de harten van burgers immoreel is en het aan patiënten onthouden van medicinale marihuana crimineel. Het is hypocriet om deze relatief onschadelijke drug, die nog nooit tot de dood van een gebruiker leidde, in de ban te doen en tegelijkertijd gevaarlijke drugs als alcohol en nicotine legaal te houden. Ford merkt op dat in de VS doktoren zo'n 50.000 medicijnen mogen voorschrijven waarvan vele dodelijk kunnen zijn of op zijn minst gevaarlijke bijwerkingen hebben. Toch mogen ze de niet-toxische cannabispreparaten niet voorschrijven. Ford suggereert dat veel kruisridders in de anti-cannabis-oorlog mogelijk eerlijk tot hun mening zijn gekomen, maar dat die dan wel een gevolg is van hersenspoeling: de voortdurende mantra dat marihuana 'the evil drug' is. Stanley Milgram, een psycholoog verbonden aan Yale en expert op het gebied van burgerlijke gehoorzaamheid, schreef dat gewone mensen, zonder vijandige denkbeelden, die gewoon hun dagelijks werk doen, makkelijk kunnen worden gemanipuleerd tot machines die uiterst destructief te werk kunnen gaan. Franklin C. "lyn" Nofziger, gewezen vice voorzitter van het Republikeins Nationaal Commitee, en tijdens de regeringen Nixon en Reagan adviseur in het Witte Huis, ondersteunt de medicinale marihuana beweging. In zijn optiek zou een arts over elk mogelijk medicijn in zijn arsenaal moeten kunnen beschikken. Wanneer artsen morfine en andere verslavende middelen mogen voorschrijven, dan is het onzinnig om zieke en stervende mensen marihuana te onthouden. Er zijn al politici die zich realiseren dat het grote publiek het als wreed en abnormaal beschouwt om de zieken en stervenden te behandelen als drugscriminelen. Sterker, het is een totale verspilling van belastinggeld. Peilingen wijzen uit dat 80% van de Amerikanen het gebruik van marihuana voor medische doeleinden goedkeurt. (2002 Time/ CNN enquête). Howard Zinn, schrijver van A People's History of the United States stelt dat het vaak zo is dat een regering pas hervormingen invoert wanneer ongehoorzame burgers zich organiseren. Honderd jaar geleden waren het einde van de kinderarbeid, het erkennen van rechten voor de vrouw, het stoppen van de rassenscheiding, het instellen van een achturige werkdag, of het recht om organisaties te vormen nog radicale ideeën voor veel Amerikanen. Vandaag de dag strijden de voorvechters van de mediwiet tegen de afkeuring van eenzelfde soort sociale progressie. Artsen stellen nogal eens dat de war on drugs is ontaard in een oorlog tussen dokteren en patiënten. De oorzaak daarvan is makkelijk te herleiden tot de ondergrondse criminele 'drugs' bestrijders. De DEA heeft met behulp van heimelijk onderzoek duizenden doktoren vervolgd in de naam van de war on drugs. En het zijn de artsen die sinds het begin van deze oorlog op de barricaden stonden: een van de weinige redelijke stemmen tijdens de hoorzitting van het marihuana comité kwam van The American Medical Assocation (AMA). Hun wettelijke afgevaardigde, William Woodward, kwam met een overtuigende verklaring waarin hij het congres smeekte om de wet om marihuana te verbieden niet aan te nemen. Woodward bekritiseerde de wijze waarop het woord "marihuana" opzettelijk was gebruikt om tweespalt en verwarring te zaaien, zodat de medicinale en industriële hennep communities op het verkeerde been werden gezet. Hij vroeg ook waarom de de wet al twee jaar lang in het geheim was voorbereid, zonder de beroepsgroepen daarbij te betrekken. Later werd zijn statement genegeerd en vervolgens vergeten: de wet voor het verbod op marihuana werd aangenomen. Woodward zei dat geen enkele medicus deze wet zou interpreteren alsof het om een medicijn zou gaan totdat hij de tekst grondig had gelezen. Omdat marihuana geen drug is, maar simpelweg een naam voor cannabis. De AMA verdedigde cannabis in 1937 en doet dat nog steeds. In 2009 vroeg de AMA officieel aan de federale regering om de status van cannabis zoals omschreven op lijst 1 van de psychotrope substanties te herzien. De grootste medische associatie van Amerika heeft nogmaals bevestigd dat de medische eigenschappen van marihuana en de cannabinoïden belangrijk zijn. Veel Amerikaanse artsen blijven marihuana aanraden aan hun patiënten, zelfs wanneer ze daardoor het risico van celstraf dan wel het einde van hun loopbaan riskeren. Doctor John P. Morgan professor in de farmacologie aan de universiteit van New York, stelt dat hij erin gelooft dat het doel van de regering daar waar het om regulering van medicatie gaat moet zijn: patiënten beschermen tegen toxiciteit. Waarbij opgemerkt: marihuana is geen middel waarvan een overdosis mogelijk is. Morgan is ook een belangrijk lid van NORML. Een ander bekend NORML lid is professor Kary Mullis, in 1993 kandidaat voor de Nobel prijs in fysiologie en medicijnen. NORML heeft er veel aan gedaan dat cannabis staatsrechtelijk werd erkend en geaccepteerd als medicijn. Een groot succes, maar makkelijk was het niet. In 1972 bood NORML de regering een petitie aan, waarin werd gepleit om cannabis van lijst 1 terug te classificeren naar lijst 2, zodat artsen het als medicijn konden voorschrijven. Het duurde tot 1988 tot de DEA respons gaf via hun eigen rechter Francis Young, die reageerde met een stuk van 69 pagina's, waarin onder andere stond: "..binnen strikt medische termen is marihuana aanmerkelijk veiliger dan veel voedsel dat we doorgaans consumeren." Na twee jaren van hoorzittingen, verwierp de DEA uiteindelijk de aanbeveling van hun eigen rechter. Doctor Lester Grinspoon, schrijver van "Marihuana, het verboden medicijn" stelt dat er bergen bewijs, afkomstig van duizenden patiënten, worden genegeerd en dat gecontroleerde klinische proeven worden ontmoedigd. Anekdotisch bewijs werd geaccepteerd als een onderdeel van de medische wetenschap tot aan de tweede helft van de vorige eeuw, toen de moderne wetenschappelijke methodes zoals dubbel blinde studies werden ontwikkeld. Helaas, grote dubbel blinde studies zijn vanwege de wet nauwelijks uitvoerbaar. Om een voorbeeld te noemen: het duurde maar liefst vier jaar voordat Dr. Donald Abrams toestemming kreeg om de effecten te bestuderen die marihuana had op aan AIDS-gerelateerde neurologische pijnen. Ondanks het bewijs dat cannabis nuttig is bij de behandeling van ernstige en minder ernstige kwalen, gaat de DEA, onder de vlag van de federale wet, door met het arresteren van patiënten en hulpverleners, ook in staten die probeerden om marihuana legaal te maken via hun eigen wetgeving. Artsen voelen zich bedreigd, zelfs wanneer ze alleen maar met hun patiënten praten over cannabis. De zieken, de gehandicapten en de stervenden worden tijdens razzia's en arrestaties regelmatig geconfronteerd met wapens. Soms worden ze zelfs neergeschoten en vaak worden ze veroordeeld tot het uitzitten van een lange straf achter de tralies. Er zijn patiënten die geprobeerd hebben om zelfmoord te plegen omdat ze niet in staat waren om zonder hun medicatie te leven. Slachtoffers van kanker, AIDS of beroertes verklaarden dat het marihuana was dat hen de kracht gaf om letterlijk terug te keren van het randje van de dood. Lijders aan glaucoom zijn doodsbang om blind te worden zonder hun medicijn. Te vaak moeten patiënten het risico lopen om hun rechten, vrijheid, bezit en kinderen te verliezen, alleen vanwege het gebruik van de veiligste drug die de medische wereld kent. Velen sterven in de gevangenis, omdat hun medicijn hen wordt onthouden. En dan gaat het vaak om AIDS- en kankerpatiënten. Ze mogen wel morfine maar geen cannabis. De zieken en stervenden voelen het verbod op medicinale marihuana als het grootste sociale onrecht uit de hele historie van de mensheid: een wanhopige patiënt zei ooit dat de tragiek en pijn alleen maar vergelijkbaar zijn met de kruisiging van Christus. Dit is nog steeds de harde realiteit rond de medische marihuana underground in heel veel landen. Patiënten in de V.S. hebben hun zaak verloren tijdens de zitting van het hooggerechtshof in 2005. Een amendement om de arrestaties te voorkomen van patiënten die in het bezit waren van mediwiet, werd eveneens getorpedeerd. Cannabis blijft staan op lijst 1 met de opmerking: "Geen medisch belang". Lijst 1 is de meest restrictieve categorie, dezelfde waar heroïne ook onder valt. Een drug als methamphetemine (speed) heeft genoeg medische waarde om op lijst 2 te staan. De federale wet stelt dus dat marihuana een gevaarlijker drug is dan crack... Landen als Engeland, Spanje, Zwitserland en Italië hebben pogingen ondernomen om de voordelen van cannabis voor medisch gebruik te verkennen. Sinds 2003 kan cannabis in Nederland via de apotheek worden verstrekt en er is een centrum voor onderzoek van mediwiet onder staatstoezicht. In 2007 gaf Duitsland zijn eerste mediwiet gebruiker (hij lijdt aan M.S.) toestemming om legaal marihuana te kopen. In 2008 besliste het hooggerechtshof van Tsjechië dat kweken van mediwiet niet strafbaar is. In 2009 werd in het Lichtenstein paleis in Praag tijdens de 16de gala avond van het Tsjechisch comité voor Mensen met Handicaps, voorgezeten door de eerste minister en in het bijzijn van andere ministers een officiële status toegekend aan de Konopi Je Lek (Cannabis remedies) organisatie voor een webpagina waarop oude en nieuwe toepassingen van cannabis als medicijn te lezen zijn. De Tsjechische minister van volksgezondheid Dana Juraskova beloofde niet alleen te participeren in het publieke debat, maar ook te helpen bij de introductie van phytotherapie binnen de Tsechische gezondheidszorg, omdat de resultaten zo veelbelovend waren. De minister van Sociale zaken en Werkgelegenheid, Peter Simerka reikte de award uit aan de voorzitter van de KJL, Dusan Dvorak, een award die gesigneerd werd door de eerste minister van Tsjechië, Jan Fischer. Dusan Dvorak werd ooit geconfronteerd met vijf jaar cel vanwege het telen van 800 cannabisplanten.