Cannabisextract en magnetisme als groeistimulator

In twee artikelen die eerder in dit blad verschenen schreef ik over de onwaarschijnlijke groeistimulatoren elektriciteit en magnetisme. Te gek om waar te zijn? Dat zou je denken, maar er bleek zoveel serieus onderzoek te zijn gedaan naar beide verschijnselen, dat er meer aan de hand moest zijn. Groen zou niet echt groen zijn als hij zijn veelbelovende ontdekkingen op internet niet direct aan een vuurproef onderwerpt. Alles voor de vooruitgang!

In twee artikelen die eerder in dit blad verschenen schreef ik over de onwaarschijnlijke groeistimulatoren elektriciteit en magnetisme. Te gek om waar te zijn? Dat zou je denken, maar er bleek zoveel serieus onderzoek te zijn gedaan naar beide verschijnselen, dat er meer aan de hand moest zijn. Groen zou niet echt groen zijn als hij zijn veelbelovende ontdekkingen op internet niet direct aan een vuurproef onderwerpt. Alles voor de vooruitgang!

Ondanks de vele onderzoeken die lijken te bewijzen dat elektriciteit en magnetisme een stimulerend effect hebben op plantengroei, is het nog niet zo eenvoudig om als goedwillende amateur zonder wetenschappelijke achtergrond elektriciteit en magnetisme aan planten toe te dienen. Dat bleek ook uit threads op verschillende cannabisforums. Grootspraak over verbijsterende resultaten genoeg, maar stuk voor stuk liepen die threads af als borrelende natte scheten. Wie tegenwoordig echt iets wil bewijzen, zal toch minstens foto's moeten laten zien.

Zonnecellen

De zonnecel is met behulp van trafodraad met de aarde verbonden. Beide polen steken op ca. 3 cm afstand aan weerszijden van de stengel in de grond.

In den beginne is er.... elektriciteit. Het was simpel genoeg om bij online elektronikawarenhuis Conrad zonnecellen te bestellen in de waardes die op forums en in serieuze onderzoeken waren genoemd. Voor zo'n 25 euro beschikte laboratorium Groen over vijf zonnecellen van uiteenlopende vermogens, die allemaal binnen het volgens onderzoeken effectieve bereik van 30 tot 100 milliampère lagen. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: de zonnecellen leken niet het minste effect op cannabisplanten te hebben. Op de foto’s is te zien dat er ook na twee maanden geen verschil is tussen twee buurplanten van dezelfde soort, waarvan een via een zonnecel is geëlektriseerd. Ook buiten in de volle zon bleek er geen enkel verschil te zijn tussen wel en niet-gezonnecelde planten. Het kan natuurlijk zijn dat de manier van elektrostimulatie niet deugde. Wellicht staken de polen te diep of juist niet diep genoeg in de grond om de wortels op de juiste plek te stimuleren, of waren de voltages toch niet optimaal. Maar zonder ook maar het geringste spoortje van een effect lijkt mij in ieder geval deze manier van elektrostimulatie voorlopig een doodlopende weg. Zou het volgende experiment op net zo'n bummer uitlopen?

Ringmagneet

Zonnecel in een veldje Fruit Spirit van Royal Queen Seeds. De (rechtse) plant is na bijna twee maanden elektrostimulatie net zo groot als de buurplanten die het zonder moesten doen.

Heeft magnetisme wel invloed op de plantengroei? In het artikel over dat onderwerp in het vorige nummer beschreef ik de experimenten van de Amerikaanse wetenschapper John V. Milewski, die met behulp van magnetiet, natuurlijk magnetisch ijzer in korrelvorm, water magnetiseerde. Na vijf dagen blootstelling aan het magnetische veld gebruikte hij dit water als gietwater voor zijn sierplanten. De resultaten waren verbluffend. Daarnaast bleek er veel onderzoek te zijn gedaan naar de positieve invloed van magnetisme op de ontkieming van zaden. Het door Milewski gebruikte magnetiet wordt o.a. als kleurstof gebruikt bij het maken van keramiek. Helaas was het magnetiet dat ik bij een winkel in kunstenaarsbenodigdheden vond niet het magnetische magnetiet dat Milewski gebruikte, maar een synthetische variant zonder magnetische eigenschappen. Gelukkig is er altijd nog Google als je op een dood spoor zit. Op een website waar allerlei schimmige new age therapieën werden behandeld, vond ik een beschrijving van een methode om flessen met water te magnetiseren door ze op een ringvormige magneet te zetten. Al snel had ik een webshop (supermagnete.nl) te pakken die magneten in alle vormen en maten aanbiedt. Ik bestelde à 3,47 euro per stuk tien ferriet ringmagneten met een doorsnee van 10 cm, net groot genoeg om als onderzetter voor een literfles te dienen. De power van deze magneten is enorm; één magneet kan maar liefst 16 kilo optillen, grofweg het gewicht van twee moderne racefietsen.

Gedroogde aarde

Brita filters zorgen voor een sterke verlaging van de pH-waarde.

Voor de proef nam ik per groep twee 9 x 9 cm potjes met ieder 5 zaden. De zaden waren bepaald niet-stabiel en hadden eerder hadden laten zien een grote verscheidenheid aan fenotypes op te leveren. Het was ongetwijfeld beter geweest om stabiele zaden te gebruiken, maar die had ik nou eenmaal niet voorhanden, en om nu tomatenzaad te gebruiken leek me ook wat flauw. Twee potjes met 5 zaden die alleen magneetwater zouden krijgen, en dito voor de controlegroep, die alleen normaal water zou krijgen. Als medium gebruikte ik een mix van hoogwaardige potgrond en kokosvezel, die ik grondig mengde en op een laag pitje liet drogen, zodat het normaal in de grond aanwezige vochtgehalte voor het grootste deel verdampte en kon worden vervangen door de twee soorten water die zouden worden gebruikt. Omdat ik geen zin had om voor elke waterbeurt het water af te zuren, gebruikte ik voor het maken van het basiswater een Brita filter. Dat is een zeer effectief drinkwaterfilter dat de pH van (mijn) leidingwater verlaagt van ca. 7.8 tot ca. 6.5. Om zo neutraal mogelijke effecten te krijgen zou er verder niets aan het water worden toegevoegd. Overigens had vijf dagen magnetiseren geen effect op de pH-waarde van het water.

De magneetwaterfabriek. Linksonder is een van de ringmagneten te zien.

Lampje!

Vlak voor ik begon met het maken van de opstelling viel mijn oog op een druppelflesje cannabistinctuur – hasjolie opgelost in 96% alchohol. Voor deze oplossing had ik dezelfde mengverhouding aangehouden als Wernard Bruining voor zijn olie hanteert, namelijk 1 (gewichts)deel cannabisextract op 5 delen alcohol. Plotseling ging er een lampje branden. De wonderbaarlijke genezende krachten van cannabisolie bij mensen is o.a. dankzij het werk van Wernard genoegzaam bekend. Als deze olie op mensen zoveel effect heeft, zou het dan ook iets doen voor planten, en meer in het bijzonder voor planten die zelf de olie geleverd hebben? Ik besloot het magneetwaterexperiment aan te vullen met een tweede groep, die water met twee druppels cannabistinctuur per liter zou krijgen.

Wortelpunten

Dag 3 na het inzaaien.

Voor het zaaien werden de zaadjes in een glas water geweekt tot de wortelpunten tevoorschijn kwamen. De zaden die later met magneetwater zouden worden begoten werden geweekt in magneetwater, de andere moesten het doen met door een Britafilter gezuiverd leidingwater. De snelheid waarmee de wortelpuntjes tevoorschijn kwamen, was in beide glazen gelijk. Voor de twee potjes die tinctuurwater zouden krijgen, werden de zaden gebruikt die in het normale water hadden geweekt. Bij alle drie de groepen werden vijf gelijkwaardig uitziende zaden in de aarde geplant, waarna de vrijwel droge aarde van iedere groep ieder een halve liter water kreeg, zowel van onder als van boven. Het water had bij alle drie groepen de kamertemperatuur. De planten werden 24 uur per dag verlicht door twee 18 watt Philips tl-buizen van het type Master TL-D Reflex kleur 840, die ca. 8 cm boven de plantjes hingen.

Resultaten

Dag 7.

Na enkele dagen kwamen de eerste zaailingen tevoorschijn. Direct viel op dat de als eerste opgekomen plantjes in de tinctuurgroep zaten, op de voet gevolgd door de potjes die met magneetwater waren behandeld. In die groep kwamen uiteindelijk ook de meeste zaden uit: 9 van de 10, meer dan twee maal zo veel als bij de planten die tinctuurwater kregen, en ruim vier maal zoveel als de controlegroep die alleen Brita-gefilterd water had gekregen. Na twee weken waren de als eerste opgekomen plantjes in de tinctuurgroep nog steeds de grootste, wat logisch was omdat ze als eersten waren opgekomen, waarbij mogelijk ook een rol speelde dat ze hun potjes niet met meer dan een soortgenoot hoefden te delen. De grootteverschillen tussen de plantjes in de magneetgroep is mogelijk te verklaren doordat de snellere plantjes de nakomers in de schaduw zetten, ook kan de instabiliteit van de gebruikte genetica hier een rol spelen.

Aantal uitgekomen zaden per groep:

Controlegroep: 2
Tinctuurwater groep: 4
Magneetwater groep: 9

Conclusie

Dag 10.

Na het teleurstellende zonnecelexperiment lijkt hier toch meer aan de hand te zijn, al is het lastig keiharde conclusies te trekken. Van statistiek heb ik namelijk geen kaas gegeten, dus of de toch opmerkelijke verschillen door het toeval kunnen worden verklaard, kan ik niet zeggen. Zelfs een verstandig amateur-onderzoeker houdt altijd een slag om de arm. Aan de andere kant bevestigt het resultaat bij de magneetwatergroep de conclusies van meerdere onderzoeken. Grotere aantallen geven altijd meer zekerheid over de relatie tussen oorzaak en gevolg, dus een nieuwe proef met meer – en stabielere – zaden lijkt een logische volgende stap. Gezien de schijnbaar positieve effecten van zowel het magneet- als het tinctuurwater ligt het voor de hand een vierde groep te introduceren, die een combinatie van magneetwater en cannabistinctuur krijgt. Hopelijk kan ik in een van de volgende nummers nog meer magnetiserende resultaten melden!