Bartek - “De druk van tijd vervalt”
Bijna geen verschil tussen band en publiek, bloed uit de speakers, hard en rauw, ja zoiets lijkt wel op Bartek. Een Amsterdamse band die ruige, stonerachtige punkrock maakt met het gevoel van een popliedje. Het zijn nog eens gezellige gasten ook, zo blijkt tijdens het interview op een zonnige pre-lente dag aan de rand van Amsterdam-Noord.
Bo Meskers (drums), David Stapel (bas) en Wessel van der Kroef (gitaar) kennen elkaar van het Conservatorium Amsterdam, waar ze in verschillende jaren van de popopleiding zaten. En ze speelden eerder in verschillende combinaties samen in allerlei bands. David: “Op het cons kom je er steeds meer achter welke mensen elkaar liggen en met wie je samen muziek wil maken. Wat alle mogelijkheden zijn, uitstapjes naar stijlen die je niet gewend bent, veel dingen proberen. Uiteindelijk ben ik weer teruggekomen bij het simpele, hardere werk. Takkeherrie, zoals mijn moeder zegt. Je probeert jarenlang van alles, je verbreedt je kennis en kunde, maar dan wordt het te ingewikkeld en ga je lekker terug naar de basis.”
Extremer, radicaler
Wessel: “Ik kom ook uit de takkeherrie, vervolgens leer je heel veel en probeer je van alles, en dan kom je uiteindelijk toch terug bij... ehm... takkeherrie. Maar dan beter!” David: “Je hebt er wel wat aan gehad dan.” Bo: “Ik speelde eerst vooral popliedjes, maar sinds ik hen ken is het wat extremer en radicaler geworden.” David: “Maar we proberen ook popliedjes te maken.” Wessel: “We proberen eigenlijk popliedjes te maken met heel grote versterkers. Door de takkeherrie heen hoor je ergens nog een popliedje schemeren.”
Stapje verder
Het debuutalbum Bartek is net uit, daarna volgt een tour langs een trits Nederlandse zaaltjes. Bo: “We hadden de Popronde gedaan en speelden vaak op kleine plekken, dat was gezellig en daar kwam de muziek beter tot z’n recht dan in een grote zaal met veel afstand. Met onze eerste tour willen we dat concept doortrekken, de kleine zalen afgaan en dan in het najaar wellicht een stapje verder.” David: “Dat het publiek er bovenop staat, als het moet alleen de zang versterken, en de rest lekker hard. Heel rauw, dat past bij ons.” Wessel: “En dan van de zomer een aantal festivals, en nieuwe liedjes opnemen. In het najaar proberen we naar het buitenland te gaan.”
Versterking denkproces
Via dat buitenland (Italië!) komen we zomaar op blowen terecht. Geen bruggetje nodig bij deze gasten... David: “Als je in het creatieve proces zit, het schrijven en het bedenken van dingen, en je bent stoned dan wel erg stoned, dan kan dat heel goed werken. Het kan ook helemaal misgaan, het is soms zelfs wel een gokje, maar dat is niet erg want dan heb je in ieder geval nog een leuke dag. Je kunt je beter focussen op bepaalde creatieve dingen, het versterkt je denkproces, je voelt het allemaal wat meer. Voor mij werkt het. Maar met optreden kan ik het beter niet doen.” Wessel: “Interviews ook niet...” David: “Dan heb je andere scherpte nodig.”
Gewoon doen
Bo: “Tot nu toe is het zo geweest dat David of Wessel een idee uitwerkt op de computer. We luisteren naar die demo en dan werken we het verder uit in de oefenruimte.” Wessel: “Demo’s maak ik altijd stoned.” David: “Ik ook.” Wessel: “Als je wiet rookt en een plan hebt om iets te doen, en dat vervolgens ook gewoon uitvoert, dan heb je aan het eind van de rit nog iets gedaan. Als je de hele dag wiet rookt en niets doet... Dan doe je niks.” David: “Da’s waar, ik heb ook zat dagen dat ik vrij stoned ben en vrij weinig doe. Eigenlijk nagenoeg niks.”
Ervaring
“Maar ik denk wel heel veel na, en dan vooral conceptueel. In weinig doen zit wel een bepaalde schoonheid. Ik houd van nadenken, dat is de analytische conceptuele manier, daarbij helpt het blowen wel. Ik voel me er niet altijd even prettig bij, maar ik heb wel door dat het mij wat oplevert. Af en toe heb ik bepaalde rust nodig om alles goed op een rijtje te zetten, en na te denken hoe het allemaal moet. Bij het nadenken kan blowen helpen, maar het beste is om als je de volgende dag opstaat niet gelijk te gaan blowen. Eerst al die dingen gaan uitvoeren – dat is mijn ervaring.”
Georganiseerd
Bo blowt heel weinig, zelden eigenlijk. “Ik ben een vrij energiek persoon in het doen van dingen, ik probeer veel aan te pakken. En ik weet niet zeker of stoned zijn daar nou echt bij helpt.” David: “Het is goed dat in veel gevallen Bo niet stoned is. Anders zou er misschien minder gebeuren dan er mogelijk is. Bo is van ons allen het meest georganiseerd.” Dat is eigenlijk wel handig bij de muziek van Bartek, ook al denk je bij beluistering misschien niet direct aan wiet of hasj. David: “Het is niet per se stonermuziek. Rihanna blowt ook veel, dat is ook niet echt muziek waarbij ik aan blowen denk.”
Iets te bewust
“Misschien is dat ook wel de reden dat ik niet moet blowen voordat we gaan spelen,” zegt David. “Ik houd het dan allemaal wel bij maar ik ben ook iets te bewust van wat ik aan het doen ben.” Bo: “Heb je dan het idee dat je je er niet meer in kan verliezen dan als je niet blowt? Word je dan minder oppervlakkig? Dus dat is dan niet goed met het optreden?” David: “Ehm... Dan ga ik teveel nadenken, zoiets... Nuchter is het lekkerste op het podium. Dat ik überhaupt niks op heb, hoogstens een drankje.”
Gruis en gemakzucht
Wessel rookt wiet, nederwiet, gewoon een simpele plant. “Knipafval is ook lekker. Hasj vind ik zoet, en die opgepompte dingen van de coffeeshops vind ik meestal te heftig. Als je een paar kruimeltjes nederwiet in een lange sigaret stopt, da’s lekker.” David: “Ik heb het liefst gruis, wat het ook is. Da’s gewoon gemakzucht hoor. Het is een geniale uitvinding! En dan bijna exclusief alleen maar white widow. Geen purist dus, maar erg pragmatisch.” Wessel, droogjes: “Er is overal een markt voor...” David: “Ik heb met twee Italiaanse huisgenotes een half jaartje in Spanje gezeten. Altijd was ik degene die de joints moest draaien, ik was El Professor De Porro. De beste draaier van joints.”
Sponsoring
David ging vroeger veel naar coffeeshop ’t Nijmeegs Wonder, maar op een gegeven moment woonden de bandleden in Amsterdam-West, een tijdje in hetzelfde gebouw zelfs. Nu is het meestal Terminator op de Admiraal de Ruijterweg. “Maar ik zit niet vaak in de shop, ik haal het en ga naar huis.” Wessel: “David had een tijdje de regel dat hij niet naar coffeeshops zou gaan.” David: “Een soort van divagedrag, dat iemand dat allemaal voor je regelt. Maar zo werkt het niet in het leven, dat weet ik.” Bo: “Je hebt ook nog coffeeshop Risky Business. Zijn er trouwens coffeeshops die bands sponsoren?” Wessel: “Je hebt wel zo’n guy die altijd wiet haalt voor grote artiesten, als 50 Cent komt dan bellen ze hem.” David: “Dat zoeken we op!”
Rustig in hoofd
Bo smookt af en toe, meedoen met de anderen. “Ik heb er nul verstand van, ik weet zelfs niet wat het echt met je kan doen. Maar als ik jullie zo hoor, wat er zoal gebeurt... Da’s hartstikke gaaf! Maar goed, af en toe dus. Laatst weer eens een keertje gedaan, na vijf jaar, dan ga je echt hard. Ook nog erbij gedronken, dan ben je er weer even klaar mee.” David: “We waren in Zuid-Limburg aan het schrijven, demo’s uitwerken, op zulke momenten werkt het erg goed. Het enige wat telt is dat je met z’n drieën in een ruimte zit te werken aan muziek, de hele dag. Er moet alleen al wel iets zijn.
En dat dan met z’n allen uitwerken.” Bo: “Als ik het doe, vervalt de druk van tijd. Dat maakt rustig in je hoofd, en dat kan zeker bijdragen aan meer ruimte voor creatieve ideeën.” In september 2015 is het eerste album opgenomen, nu is Bartek al weer druk bezig met nieuw werk. In januari wil de band dan een nieuwe plaat uitbrengen. Maar ondertussen, rekent Bo even snel uit: “Ons album kun je al krijgen voor de gemiddelde prijs van drie joints.” www.bartekholland.com Tekst: Arjan van Sorge / Foto’s: Arjan van Sorge, Sanne Glasbergen
