Andy Frasco - Smokin’ Dope And Rock And Roll

 Onlangs zag ik Andy Frasco & The U.N. in Amsterdam, en voor het optreden was begonnen stonden de bandleden al te stuiteren. Zo ging het een klein uur door, en de hele zaal deed mee. Een waanzinnige show waarin band en publiek een geheel werden en we allemaal met een grijns van oor tot oor achterbleven. Een doorlopende, loeistrakke soul/rock ’n roll revue met gitaarsolo’s van twee gitaristen op één gitaar, crowdsurfspelletjes, een kolkende, dansende menigte, en de grote vraag: wie is Andy Frasco (en wat en hoe)?

Nederlands/Amerikaans

Wel... Andy, een paar dagen later in een restaurant: “We zijn met vier Amerikanen en vier Nederlanders. Ik ben ze in Parijs tegengekomen, een promotor wilde me boeken maar ik had te weinig geld om een band in te huren. Dus er werden wat Nederlandse studenten opgetrommeld, en dat zijn goede vrienden geworden. Dat is nu acht jaar geleden, we hebben veel gereisd, we doen 250 shows per jaar, zo voorzien we in ons levensonderhoud.”

Geen pauzes

“Het is best wel moeilijk om dat allemaal bij elkaar te houden, daarom moeten we iedereen steeds onderweg hebben. We nemen geen pauzes. We toeren gerust tien maanden lang achter elkaar, we leven in een bus, we spelen elke avond, zo kan ik het betalen om de bandleden heen en weer te laten vliegen. Het is wat tricky, maar ik speel liever muziek met mijn familie en beste vrienden, dan met wat gasten die er alleen maar voor het loonstrookje zijn.”

Één stem

“En dat is denk ik de sleutel tot een sympathieke band. Iedereen ademt samen, iedereen mag elkaar, zo kunnen we de beste muziek maken die mogelijk is. Een band moet één stem zijn, het maakt niet uit wie welk instrument speelt want samen is het een en al harmonie. We spelen allemaal verschillende instrumenten, en daar willen we goed in zijn. Sommige gasten heb ik leren kennen toen ze achttien waren, behalve die grote ouwe Nederlandse makker dan. Nu zijn ze volwassen, en het is fascinerend om ze zo te zien groeien, en dat geldt ook voor mezelf met hen. Ik ben alleen maar een klein onderdeel, mijn naam is de bandnaam maar ik heb ze allemaal nodig om te doen wat we voor het publiek willen doen.”

Op jonge leeftijd

Andy begon al op jonge leeftijd in de muziekbizz, hij deed zich zelfs ouder voor om er binnen te kunnen komen. Na de opkomst van file-sharing diensten als Napster en Limewire werd-ie net zoals veel andere jonge gasten ontslagen, en besloot hij na een optreden van Damien Rice met een eigen band te gaan spelen. Andy lulde zich met handige praatjes overal naar binnen, en trok zo jarenlang met wisselende bandleden van snackbar naar café naar popzaaltjes. Er werd heel lang heel weinig verdiend, maar tegenwoordig gaat het redelijk.

Gelukkig maken

Veel geld maken met muziek is nooit de bedoeling geweest, “Mijn doel in het leven is mensen gelukkig maken, ze uit hun dak laten gaan. Iedereen zit maar in z’n hoofd, dat maakt mensen droevig, want ze zitten in hun geest gevangen. Als ik ze daar twee of drie uurtjes uit kan krijgen, en ze kan laten zien dat er een andere manier is om naar het leven te kijken: dat is mijn baan, muziek is de manier waarop ik dat kan doen.”

Nooit repeteren

Andy schrijft het geraamte van de liedjes, en dan gaat de rest er mee aan de slag. “Ik houd er niet van om dictator te spelen, liever ben ik in een sociale omgeving. Het is ook hun bezit, niet alleen maar van mij. We hebben geen setlist, we repeteren nooit, en dat is te gek. Ik houd er niet van om iets af te dwingen. We willen een improviserende band zijn. Voor de show weet ik ook nooit waar ik me nu weer in ga begeven, of ik nou voor een hoop oude vrouwtjes speel of... Ik houd er niet van om gelabeld te worden door alleen de set te spelen. We spelen alles, we halen mensen op het podium, we doen alles om de ervaring onvergetelijk te maken.”

Onvergetelijk

“Als je zoveel shows doet als wij, word je gek als je steeds dezelfde setlist afvinkt. We zijn gewoon niet zo routineus. Als artiesten hebben we het nodig om vrij te zijn. Normaal spelen we rond de drie uur lang, als het goede gevoel er is gaan we gewoon door. Elke avond proberen we mensen uit hun comfortzone te krijgen, en in het moment te laten leven. We zorgen ervoor dat we steeds veel energie hebben, en dat die energie krachtig is. Dan schrikken mensen op van hun mobieltje, ze vergeten te sms-en of een video te maken. We zijn geen videoband, ons moet je meemaken.”

Live leeft

“Wat dat betreft zijn bijvoorbeeld cd-verkopen niet heel belangrijk, het levert een beetje geld op, maar we zijn echt een live band. We houden live muziek levend. Er zijn teveel bands die vergeten waar het over gaat als je muziek naar de mensen wil brengen. Ze zijn alleen maar bezig met hun liedjes op Spotify of Soundcloud en dan hopen ze dat iemand die een goede playlist maakt het oppikt, dat ze op die manier bekend worden. Maar ik heb geen zin om thuis te zitten wachten op iemand die me vertelt wat ik met mijn leven moet doen.”

Kleine steden

“Ik wil naar de mensen toe en dan weet ik of ik iets goeds doe of niet. Met deze nieuwe muziekindustrie kun je dat doen, in al die kleine steden spelen en er van leven. Dus niet alleen maar optreden in de Chicagos, Amsterdammen en Berlijnen van deze wereld, maar in Apeldoorn en Heerlen en zo. Die zijn ook belangrijk. En als je ster daalt, dan zijn dat de mensen die bij je blijven. Het kost een hoop energie, het sloopt me geleidelijk, en dat is waarom ik wiet rook.”

Focussen

“Ik neem CBD-olie, dat is mijn kracht, en ik rook wiet. Cocaïne is niet goed voor me, dat haalt me uit het moment. Als ik middenin de show zit, zie ik alle gezichten, alle reacties. Ik zit alleen op cannabis en paddestoeltjes, ik neem microdoses mushrooms, iedere dag wel een beetje. Dat helpt me om van mijn telefoons af te blijven, om gefocust te zijn op het moment. Maar ik neem niet genoeg om fucked up te worden. Het is wel genoeg om mijn hersens in het moment te hebben, en daar te blijven.”

Wiet en paddo’s

Los Angeles is de stad waar Andy woont, en daar zijn paddestoelen illegaal. “Maar je hebt dokters en voedingsdeskundigen, en die... Er worden een hoop studies over paddestoelen gedaan, en hoe dat een drug kan zijn. Je neemt een pil zoals Zanax of een antidepressivum of een gedeelte ervan en dat is... Het is zoals met alles: als je teveel neemt dan wordt het een opgefokte boel, maar als je maar een beetje neemt... Het hielp mij door mijn depressie heen. Ik ben best wel bang ingesteld, neurotisch en altijd met angst voor het ergste, maar wiet en paddestoelen hebben me daar overheen geholpen.”

Liever sativa

“Wel heb ik wat terug moeten schakelen. Ik kan niet teveel tabak meer roken, dus ik rook wiet puur. Dat is trouwens vrij normaal in de States. Ik kan alleen niet-psychoactieve weed nemen, dus meer terpenen en cannabinoïden. Zo dat ik ergens aanwezig kan zijn maar niet alles kapot analyseer. Soms gebeurt dat wel met die heftige indica’s, dan houd ik het toch liever bij sativa’s. Ze zijn CBD-wiet aan het kweken met 4% THC en 15 % CBD en dat is ongeveer hetzelfde als met die druppels, dus ik krijg met roken wat ik nodig heb maar ik word niet te stoned. Ik kan de hele dag door blowen en mijn leven leven, en niet in een kamer chips eten met de televisie aan.”

Uitlaatklep

“Ik zit helemaal in de CBD-wereld, dat is groot aan het worden in de VS. Het helpt bij beroertes, bij kanker, echt goed spul. Het maakt me minder verward, tijdens een show blijf ik gefocust. Mijn uitlaatklep is mijn show, maar dat duurt alleen maar twee of drie uur, op een dag heb ik dan nog twaalf uur over. Het kalmeert me. We blowen overigens gewoon op het podium hoor. Niet zozeer in Nederland, hier zijn de meeste joints voor ¾ tabak, dan verlies ik mijn stem. We hebben net zestien shows in twaalf dagen gedaan, als ik begin met een spliff roken gaat mijn stem achteruit, dat gaat ten koste van mijn show.”

Juiste hoeveelheid

“Zo goed als altijd rook ik pure wiet, of een vape pen met wietolie. Die neem ik ook mee op reis. Een van onze meest populaire nummers is Smokin’ Dope And Rock And Roll, dat gaat over het leven on the road, en gezond blijven door middel van wiet en rock ’n roll. Een hoop mensen denken dat wiet een slechte naam heeft, maar ik ben 100% advocaat van wiet als medicijn. Wiet helpt. Maar zoals bij alles, als je er teveel van neemt, dan word je gek. Je moet de juiste hoeveelheid nemen die voor jouw lichaam werkt, en dan is alles OK.”

Hoge tolerantie

“Zo’n elf jaar blow ik nu, op mijn negentiende op school ben ik er mee begonnen. Sindsdien rook ik elke dag, gewoonlijk zo’n vijf gram. Dan ontwikkel je een hoge tolerantie. Toen werd ik dertig en mijn hersens gingen... Ik kon niet zoveel meer blowen, nee, het is meer dat ik niet langer tegen de psychoactieve stoffen kon. Ik was te gefocust, over-analyserend. Ik probeerde het THC-gehalte omlaag te krijgen, bracht meer CBD in dan THC, en ik ben weer terug naar normaal. Het is de toekomst! Een hoop mensen maken het illegaal want de regeringen weten niet hoe ze er belastingen over moeten heffen.”

Grote markt

“De staat Colorado maakte cannabis legaal, ze lijken het meest op Nederland. Ze begrijpen wat de medicinale kracht is van hennep. Je kan er stoned mee worden maar het is ook goed voor de spijsvertering en een droge huid, je kan het in een pil stoppen, er lotions mee maken - ze doen er waanzinnige dingen mee. Het is een van de grootste markten in Amerika.”

Medicijn

“Als die idioot van een Trump weg is, zal het wel gelegaliseerd worden. Trump denkt dat het een drug is waarmee je overstapt naar het zwaardere spul. Zijn procureur-generaal Jeff Sessions is tegen alle drugs. Ze weten gewoon niet hoe ze er geld mee kunnen verdienen, ze komen met allerlei smoesjes tot ze uitgezocht hebben hoe ze de Marlboro of Camel van wiet kunnen worden. Daar gaat het naar toe, dat je Marlboro wietjoints kan kopen. Shitty kwaliteit, net zo slecht als tabak. Je verliest dan wiet als medicijn. Tabak was ook ooit een medicijn, maar ze stopten er van alles in. Dat is echt Amerika, de markt in de versnelling zetten.”

Anders leven

“De sigarettenindustrie heeft congresleden in de zak, sigaretten zijn heel slecht voor je, maar het is beter verkrijgbaar dan wiet en je kan het vanaf je achttiende kopen, alcohol pas vanaf je 21e. De regering heeft de markt overgenomen, net zoals ze gaan doen met wiet. Dan verlies je wat van de medicinale waarde van cannabis. Maar als je je dagelijkse medicijn wil hebben, weet dan wat er in zit. Dat is mijn doel als een rondreizend muzikant, om je te laten zien hoe je ook anders kunt leven. Of dat nou in een band is of als dokter, wat dan ook. Er zijn verschillende manieren om je leven te leiden, anders dan in de rij staan wachten en iemand je te laten vertellen hoe jij je leven moet leiden.” www.andyfrasco.com Door: Arjan van Sorge