Logboek VOC

Over de racistische wortels van het cannabisverbod

‘Reefer makes darkies think they’re as good as white men’

Bruce Barcott (Leafly)

Het wereldwijde verbod op de nuttigste plant ter wereld komt uit de koker van Harry J. Anslinger (1892-1975), de eerste en langst zittende directeur van het Amerikaanse Federal Bureau of Narcotics, de voorloper van de DEA. Anslinger was een uitgesproken racist, die in zijn even leugenachtige als succesvolle propaganda tegen cannabis steevast benadrukte dat vooral gedegenereerde en criminele buitenlanders het duivelse spul rookten. Een paar citaten van deze griezel: + ‘Reefer makes darkies think they’re as good as white men. The primary reason to outlaw marijuana is its effect on the degenerate races.’ + ‘I wish I could show you what a small marihuana cigarette can do to our degenerate Spanish-speaking residents. That’s why our problem is so great, the greatest percentage of our population is composed of Spanish-speaking persons, most of who are low mentally.’ + ‘Coloreds with big lips lure white women with jazz and marijuana.’ + ‘Their satanic music is driven by marijuana, and marijuana smoking by white women makes them want to seek sexual relations with Negroes, entertainers and others.’ Dat woord marijuana was trouwens nauwelijks bekend totdat Anslinger en zijn vrienden bij de pers het in hun racistische propaganda gingen gebruiken. Amerikanen kenden de plant al sinds de Founding Fathers als hemp, hennep, of cannabis, de Latijnse naam. Om de plant af te kunnen schilderen als een nieuw, exotisch gevaar van buitenaf was het woord marihuana veel beter geschikt. Zo belandde marihuana ook in het Nederlandse woordenboek: Van Dale vermeldt erbij dat dit woord pas sinds de jaren vijftig van de twintigste eeuw in gebruik is in ons land.

Nixon-campagne

De lange arm van Anslinger reikte ver: als een maffiabaas dwong hij het ene na het andere land akkoord te gaan met een wereldwijd verbod op cannabis. Landen die bezwaar maakten kregen de vraag of ze handel wilden blijven drijven met de VS. In dat geval konden ze maar beter hun handtekening bij het kruisje zetten. Anslinger leidde de DEA en zijn voorloper van 1930 tot en met 1962, maar ook daarna bleef racisme de rode draad in de Amerikaanse oorlog tegen cannabis. In 2016 publiceerde Harper’s Magazine een ruim twintig jaar oud interview met de toen al jaren overleden John Ehrlichman, topadviseur van Richard Nixon.

Deze paranoïde racist zat van 1969 tot 1974 in het Witte Huis en lanceerde in 1971 officieel de War on Drugs. Ehrlichman vertelt in het interview waar het destijds echt om ging: “De Nixon-campagne in 1968 en de Nixon regering daarna hadden twee vijanden: linkse mensen die tegen de Vietnam oorlog waren en zwarte mensen. Snap je wat ik zeg? We wisten dat we het niet konden verbieden om tegen de oorlog te zijn of om zwart te zijn, maar door het publiek de hippies te laten associëren met wiet en zwarten met heroïne en beide zwaar te criminaliseren, konden we die gemeenschappen verstoren. We konden hun leiders arresteren, hun huizen overvallen, hun bijeenkomsten opbreken en we konden ze avond na avond zwart maken op het nieuws. Wisten we dat we logen over drugs? Natuurlijk wisten we dat.”

Trump en fake news

Wie dit leest, begrijpt dat Trump en fake news niet uit de lucht zijn komen vallen. De door Nixon en Ehrlichman verzonnen tactiek wordt nog steeds gebruikt door de Amerikaanse politie. Cannabis is een excuus om mensen van kleur aan te houden, te fouilleren en anderszins lastig te vallen. In de merendeels commerciële mega-gevangenissen zitten nog steeds honderdduizenden zwarten, Latino’s en andere minderheden vast voor kleine, niet-gewelddadige cannabis vergrijpen. Verwijzend naar de racistische wetten in de zuidelijke staten die in 1965 zijn afgeschaft, noemt Michelle Alexander de drugsoorlog ‘The New Jim Crow’. Een hulpmiddel gekleurde Amerikanen te blijven discrimineren, onderdrukken en dwangarbeid te laten verrichten, in naam van de zogenaamde strijd tegen drugs.

Voorrecht

In de Amerikaanse staten waar cannabis anno 2020 legaal is, zijn het niet de slachtoffers van de drugsoorlog die hiervan profiteren, maar de mensen die toch al nooit last van die oorlog hadden. Leafly hoofdredacteur Bruce Barcott benoemt dit probleem in een lezenswaardige column, die een week na de dood van George Floyd verscheen: “Als je dit leest, ben je misschien een blanke Amerikaan die, net als ik, vaak de wet heeft overtreden om van cannabis te genieten. Dat voorrecht is ons gegeven door een Amerikaans rechtssysteem waarin de kaarten in ons voordeel zijn geschud.”

Barcott beantwoordt de vraag waarom de cannabisindustrie een speciale verantwoordelijkheid heeft om diversiteit en sociale rechtvaardigheid in te bouwen in de bedrijfscultuur en de regelgeving. “Het antwoord is simpel. Cannabis heeft een speciale verantwoordelijkheid, omdat cannabis een speciale geschiedenis heeft. Amerikaanse wetten rond dit product zorgen er voor dat miljoenen zwarte mensen in de gevangenis belanden, dat hun banen en huisvesting wordt ontzegd en hun stemrecht wordt afgenomen. Doen alsof het anders is, is het voortzetten van Amerika’s 400-jarige misdaad.”