Vonnis TREKT UW PLANT

“Natuurlijk gaan wij in beroep”

 Lafheid en conformisme

‘Natuurlijk gaan wij in beroep!’ Wie dacht dat Els Vermeesch het nu zou opgeven, onderschat de strijdbaarheid en doortastendheid van deze vrouw, het hart van Trekt Uw Plant. Zij volgde enkele jaren geleden de plots gestorven Joep Oomen op als voorzitter, en het is zijn erfenis die ze wil behoeden. In afwachting van de beroepszaak is het geld van de stichting nog niet verbeurdverklaard, en gelden ook de voorwaarden nog niet om effectieve celstraf te voorkomen. ‘Nu we zo ver gekomen zijn, kunnen we niet meer terug,’ zegt Els. ‘Wij blijven strijden voor de wettelijke erkenning van Cannabis Social Clubs in België als alternatief voor de criminele markt.’

‘Criminele organisatie’

Trekt Uw Plant verkocht in drie jaar tijd voor 820.000 euro cannabis aan haar leden. Dat volstond voor procureur Liesbeth Spaas ruimschoots om de vzw een ‘criminele organisatie’ te noemen die een hele hoop ‘drugsgeld’ had verdiend. “Uit het onderzoek is gebleken dat de productie en handel in cannabis veel verder ging dan het principe van één plant per lid. Er werd een voorraad cannabis aangelegd, die vervolgens met winst werd verkocht. Daarvan ging 261.000 euro naar de kwekers en de rest naar de werking van Trekt Uw Plant. Deze vereniging zonder winstoogmerk maakte wel degelijk winst.”

War on Drugs

Tja, als je die cijfers opsplitst, gaat het wel degelijke om vele honderden kleine verhandelingen tussen Trekt Uw Plant, de leden en de kwekers. Maar je ziet natuurlijk wat je wil zien, en in het Antwerpse willen gerecht en politiek nog altijd aantonen dat het hen ernst is met de War on Drugs. Als ze de grote vissen in de cocaïnehandel en xtc-productie niet kunnen vatten, richten ze met hetzelfde fanatisme hun pijlen op de enige mensen die proberen om op zijn minst cannabis uit het criminele circuit weg te halen.

Demonisch vergif

Je vraagt je af wanneer die Belgische rechters zich eindelijk eens deftig gaan informeren over die heilloze oorlog, of ze überhaupt wel tot inzicht willen komen. Als je cannabis heel je carrière hebt beschouwd als een demonisch vergif, is het allicht moeilijk om van mening te veranderen. Dat doen de meeste juristen en politiemensen pas als ze met pensioen zijn, en niks meer te verliezen hebben. Tot dan blijven ze blind voor de internationale ontwikkelingen en de algehele bevrijding van cannabis wereldwijd. Hier, in hun eigen, kleine koninkrijkje, geldt officieel een zero tolerance voor cannabis, en die willen ze ook handhaven, met alle mogelijke middelen.

Dwaas beleid

De enige grote schuldige voor dat dwaze beleid is en blijft natuurlijk Bart De Wever, de machtigste politicus van Vlaanderen. Sinds hij in 2014 een nultolerantie afkondigde voor soft drugs, nog voor er een nieuwe regering was!, heeft de rest van het politieke spectrum zich daar gedwee bij neergelegd. Groen en rood mogen dan al plannen hebben om te legaliseren, ze komen er niet mee naar buiten, en leggen de NV-A van De Wever ook nooit het vuur aan de schenen over dat thema. Zolang hij de lijnen uitzet in dit debat, zullen rechters, burgemeesters en agenten zich overal in het land gerechtigd voelen om cannabisconsumenten aan te pakken. Zeker als ze daarmee ook nog eens de stadskas kunnen spijzen.

‘Minnelijke schikkingen’

De burgemeester van een boerengat in Oost-Vlaanderen zwaaide onlangs triomfantelijk met het bedrag van 8000 euro dat zijn agenten het voorbije jaar hadden geïnd aan minnelijke schikkingen voor persoonlijk bezit en gebruik. Hij voegde eraan toe dat het systeem, overgewaaid uit het Antwerpen van burgemeester Bart De Wever, straks wellicht zal uitgerold worden over heel Vlaanderen. Niks gemakkelijker dan dat natuurlijk, iemand met een jointje tegenhouden en dwingen onmiddellijk 75 euro te betalen, om zo een proces te vermijden. Alle andere illegale drugs zijn veel minder zichtbaar, en dus moeilijker op te sporen. Dat weet die burgemeester ook, maar zo zal hij het nooit verkopen aan de buitenwereld.

Festivals

En zo komt het dat we deze zomer op de festivals toch weer rekening moeten houden met overijverige agentjes op de wei, pinautomaatje in de aanslag. Op de Vlaamse festivals dan wel. Ik was bij het begin van de zomer op Couleur Café, toch al mijn favoriete festival, en daar liepen ook agenten rond. Maar zij bekeurden geen volwassen mensen omdat ze een jointje stonden te roken. Zij hielden de veiligheid in het oog en staken hier en daar een handje toe. Zo gaat het eraan toe op alle Brusselse en Waalse festivals die ik bezocht heb. Daar weten ze dat er meestal maar één drug is die voor problemen zorgt, en dat is alcohol. Als de wet op de openbare dronkenschap even streng zou toegepast worden als de nultolerantie voor softdrugs, zouden ieder weekend duizenden mensen bestraft moeten worden. Maar als je dat zegt, ben je natuurlijk een onverdraagzame hater. ‘Laat ons toch ons pleziertje! En alcohol maakt deel uit van onze cultuur, cannabis niet.’

Schuldig verzuim

Die laatste stelling hoor je vaak in welgestelde Vlaamse kringen, en de politici kwaken ze graag na. Volgens mij situeert zich daar ook de kern van het probleem: zo moeilijk als de Vlamingen het hebben met de integratie van nieuwe, ‘volksvreemde’ (ze hanteren gewoon de terminologie van de nazi’s) culturen en bevolkingsgroepen, zo onbuigzaam kunnen ze zijn in vastgeroeste gewoontes en vooroordelen. Zelfbenoemde intellectuelen en andere ‘verstandige’ mensen nog het meest, zelf vaak verslaafd aan wijn en dure bieren. Niemand neemt het op voor Trekt uw Plant, geen enkele politicus, geen enkele artiest (op Slongs na misschien), geen enkele vooraanstaande denker of deskundige. Als ze al iets positiefs zeggen, gebeurt dat in de meest omzichtige bewoordingen, om toch maar niet op zere tenen te trappen. Schuldig verzuim noem ik dat, een teken van lafheid en conformisme. Natuurlijk moet Trekt Uw Plant doorgaan, tot al die bange wezels het licht hebben gezien. Meer nieuws op Soft Secrets over Trekt u plant