Nergens wordt zoveel coke gesnoven als in Antwerpen. Nergens wordt zoveel coke ingevoerd. Waar zitten al die gebruikers eigenlijk?
Ik heb onlangs eindelijk nog eens iemand ontmoet die openlijk zei dat ze regelmatig coke gebruikt. Ze blowt ook graag, dat wist ik al. Maar ik zag haar alleen op reggaefeestjes, en daar kom je zelden cokeheads tegen. En ik behoor ook tot een andere generatie. De vijftigers die ik ken, en die vroeger weleens aan het witte poeder zaten, zijn daar al lang mee gestopt. Ze blowen meestal ook niet meer. Hun drug of choice is alcohol geworden, zoals de maatschappij het graag heeft.
Clubben
Sonja is een late twintiger. Voor haar is cocaïne even gewoon als wiet voor mij. Ze gebruikt het meestal thuis, met vrienden, om het gezellig te maken. Soms gaan ze naar een club, waar ‘iedereen’ heeft gesnoven. Clubben heb ik nooit gedaan, en ik ga er ook niet meer mee beginnen. Kortom: ik verkeer duidelijk niet in het cokemilieu. En toch moet ik er in Antwerpen vaak rakelings langs scheren. Volgens een uitgebreid onderzoek van het Europees Waarnemingscentrum voor Drugs en Drugsverslaving (EMCDDA) wordt er in geen enkele stad in Europa zoveel coke gesnoven. Dat blijkt uit een analyse van het afvalwater. 18 landen, 50 steden, 25 miljoen mensen: dat lijkt mij alleszins een representatieve studie.
Overuren
De bekende strafpleiter Kris Luyckx bevestigde in Gazet van Antwerpen dat cocaïne populairder is dan ooit. ‘In het weekend draaien de dealers zelfs overuren. Ik heb cliënten die in het weekend tot wel vier verschillende koeriers op pad hebben. Ze functioneren als een soort bol.com, waarmee ze de drugs binnen het halfuur bij de mensen thuis afleveren. De grote spelers in het drugsmilieu hebben soms tot duizenden nummers in hun adresboekje staan. Ze sturen dan promoberichtjes, bijvoorbeeld wanneer er een nieuwe lading is toegekomen. Advocaten, dokters, havenarbeiders en zelfs Bekende Vlamingen: geen enkele beroepsgroep is immuun voor cocaïne.’ Logisch gevolg: in de hulpverlening heeft coke cannabis verdrongen als belangrijkste verslavingsprobleem. In vijf jaar tijd is het aantal cocaïneverslaafden dat een behandeling heeft opgestart bijna verdubbeld. Onder hen een van de grootste ondernemers van Antwerpen die op goede voet staat met het stadsbestuur. Als hij betrapt was op blowen, zou hij al lang in diskrediet gevallen zijn. Nu wordt hem veel succes toegewenst bij het afkicken.
Uitzichtloos
Ik heb zelf twee keer cocaïne gebruikt, niet toevallig toen ik nog in de reclamesector werkte, dik 30 jaar geleden. Ik merkte vrijwel meteen dat het nooit mijn middel zou worden. Ik deed dingen die ik anders nooit zou doen. Biertjes drinken, niet één of twee, maar een dozijn. De hele nacht blijven hangen op café (normaal ga ik naar huis als ik moe word, een uurtje of twee, drie) en dan nog klagen bij de barman omdat hij wil sluiten. Ik voelde me ook dommer dan ik was. Ik kon niet meer redelijk nadenken en oordelen. En dan de kater de volgende ochtend, niet zo pijnlijk als na alcohol maar wel een stuk uitzichtlozer. Desolaat. Boring. Ik begrijp sindsdien wel wat mensen zo aantrekt in coke. Het trekt je uit de dagelijkse sleur van het leven 9 to 5. Het is een shortcut naar de wereld van de shiny happy people die je op tv en in de reclame ziet defileren. Het is een instant shot van zelfvertrouwen, zij het wel misplaatst.
Stroomplan
Je moet er wel je geweten even voor uitzetten. Cocaïne roept in het misdaadmilieu, en zeker in Antwerpen, veel meer agressie op dan de handel in cannabis, voor zover die al gescheiden verloopt natuurlijk. Wij werden de voorbije jaren opgeschrikt door verschillende straatmoorden in en rond de stad zoals we die tot dan alleen kenden uit de Nederlandse tv-journaals. Criminele bendes proberen nieuw terrein te veroveren. Intussen heeft het Antwerpse stadsbestuur het Stroomplan voorgesteld, een nieuwe fase in de war on drugs (die tot dusver zo jammerlijk gefaald heeft) waarbij alle bevoegde diensten en instellingen gaan samenwerken om het probleem aan te pakken, ook aan de bron, in Colombia en andere landen waar illegale drugs op transport worden gezet. Zal wel, denken wij, en we lezen verder.
Trekt Uw Plant
Over cannabis horen we niks meer. De mensen van Trekt Uw Plant wachten nog altijd op hun proces en ik ken persoonlijk niemand die al betrapt is op blowen, en daarvoor meteen een boete moest betalen, zoals het beleid het wil. De acceptatie in de media lijkt alleen maar groter te worden, het medische gebruik stijgt explosief. In de haven doet zich het omgekeerde voor: daar wordt haast geen wiet meer in beslag genomen, wel des te meer cocaïne. De war on drugs wordt stilaan een war on coke, en daar hoor je mij niet over klagen. Maar ik hoop wel dat ze Sonja met rust laten, en alle andere toffe mensen die in essentie niks verkeerd doen. In dat opzicht mogen ze wat mij betreft àlle drugs legaal maken.
Door: Karel Michiels
