“Deze plant is van ons allemaal”

Rick Simpson bezocht in juni ons land om op Cannabis Bevrijdingsdag de Koos Zwart Award 2016 in ontvangst te nemen. Hij maakte grote indruk met zijn passie, strijdlust en uitgesproken ideeën over cannabis. 'Iedereen en zijn hond maakt tegenwoordig Rick Simpson olie, maar ik heb niets met die mensen te maken.' Dat Rick Simpson een levende legende is, bleek uit de reacties voor en tijdens Cannabis Bevrijdingsdag op 12 juni. Talloze mensen wilden zijn hand schudden, op de foto en even een paar woorden wisselen met de man die medicinale wietolie wereldwijd op de kaart heeft gezet. En dat terwijl hij in allerlei opzichten een vreemde eend in de bijt is van de internationale cannabisbeweging. Simpson (66) werd geboren in een mijnstadje in Nova Scotia, de op een na kleinste provincie van Canada. Hij was technisch ingenieur van beroep en een stevige drinker tot ver na zijn dertigste. In zijn boek 'Phoenix Tears: The Rick Simpson story' beschrijft hij uitgebreid hoe cannabis langzaam een grotere rol in zijn leven ging spelen.

Kweken voor eigen gebruik

In de jaren negentig begint hij binnen te kweken voor eigen gebruik, later kweekt hij ook buiten en midden jaren negentig probeert hij voor het eerst olie te maken. Een totale mislukking die hem 'two pounds of prime bud' kost, waarna hij een paar jaar helemaal geen olie produceert. En dan, op 21 december 1997, slaat het noodlot toe. Simpson werkt aan een boiler in het ziekenhuis waar hij een vaste baan heeft. Er is asbest verwijderd van de boiler, maar een deel is men vergeten af te dekken. Simpson is met een bus lijmspray en tape een ladder opgeklommen die tegen de boiler aan staat. Tijdens het spuiten krijgt hij een black out, valt meters naar beneden en blijft bewusteloos en zwaargewond liggen.

“Chemische zombie”

In het hoofdstuk 'Down the chemical highway' schetst Simpson een beeld van de herstelperiode na het ongeluk, binnen het medische systeem. “Elk medicijn dat me werd gegeven verslechterde mijn conditie totdat ik niets meer was dan een chemische zombie.” Het besluit om opnieuw wietolie te gaan maken is een direct gevolg van deze ellende: “Ik maakte olie omdat ik mijn vertrouwen aan het verliezen was in de bekwaamheid van het medische systeem om mij te helpen en omdat ik iets anders wilde om te proberen als al het andere niet zou werken.” Een sleutelmoment is de tweede keer dat zijn arts hem een recept voor medicinale cannabis weigert, in 2001. “Zelfs in de door medicijnen benevelde staat waarin ik me bevond, dacht ik: Wat is dit? Ze hebben niks kunnen doen om mij te helpen, maar deze mensen schijnen te geloven dat ze het recht hadden om mij iets natuurlijks te onthouden, waarvan ze al wisten dat het heilzaam voor mij was?” Scepsis en ongeloof Na dit gesprek met zijn arts stopt Simpson al zijn medicatie. Behalve zijn zelf gemaakte olie, die hij aanvankelijk alleen gebruikt om zijn pijn te bestrijden en beter te slapen. Hij experimenteert met steeds zwaardere doses en concludeert dat de enige 'bijwerking' een hevig verlangen om te slapen is. “Als je teveel olie neemt, is een bed het enige dat je wilt.” Een tweede sleutelmoment komt na een huidkankeroperatie die Simpson in 2003 ondergaat. Hij smeert de drie plekken op zijn gezicht en in zijn hals na de operatie in met wietolie en het resultaat is verbluffend: binnen vier dagen zijn de plekken helemaal verdwenen. Maar zelfs zijn beste vrienden beginnen te lachen als hij hen vertelt dat hij zijn huidkanker met wietolie heeft genezen. Het is een voorproefje van de scepsis en het ongeloof waar hij tot op de dag van vandaag tegen vecht.

'Run from the cure’

Het internet speelt een belangrijke rol in het succes van Simpson's strijd. Zeker sinds het verschijnen van de documentaire 'Run from the cure: the Rick Simpson story' in 2008 trekt zijn website PhoenixTears.ca miljoenen bezoekers. “Ik kwam op die naam toen ik naar een Harry Potter film zat te kijken”, vertelt Simpson als ik hem een paar dagen na Cannabis Bevrijdingsdag spreek in Breda. “Als Harry gebeten is door een enorme slang, komt er een phoenix aanvliegen die zijn tranen op de wond laat vallen. Phoenix Tears. Een mooi beeld, toch?” Tussen 2003 en 2009 voorziet Simpson meer dan vijfduizend patiënten van wietolie, in de meeste gevallen gratis. De Canadese politie doet meerdere invallen op zijn boerderij, neemt honderden planten in beslag en Simpson besluit permanent naar Europa te verhuizen. De laatste jaren woont hij in Kroatië, met zijn Kroatische echtgenote Danijela, die hem vergezelde bij zijn bezoek aan Nederland.

Volksmedicijn

Ze kijken met veel genoegen terug op Cannabis Bevrijdingsdag. Simpson gaf een vlammende speech op het hoofdpodium en nam deel aan een debat in de filmtent met Wernard Bruining en Rinus Beintema, voorman van Medical Social Club Suver Nuver in Friesland. Bruining vertelde daar dat het de Run from the cure documentaire was, die hem voor het eerst in aanraking bracht met medicinale wietolie. Die rol heeft Simpson voor honderdduizenden, zo niet miljoenen mensen gespeeld. Over één ding waren Simpson en Bruining het roerend eens: wietolie is een volksmedicijn en het beste wat je kunt doen is mensen leren zelf olie te maken van hun eigen planten. Simpson roemt het voorbeeld van de Sloveense activist Bozidar Radiši?, die patiënten gratis olie gaf en tegelijk goede cannabiszaden. Als ze zelf waren gaan kweken kregen ze de volgende keer weer gratis olie, anders niet. Belachelijk Kortom: hoe meer mensen zelf kweken en olie maken, hoe beter. Simpson: “Mijn doel is om de prijs van deze extracten naar beneden te krijgen, zodat mensen het kunnen betalen. Je moet dit zien voor wat het is: neem een plant, stop die in de grond, hoeveel kost het je om die plant te kweken? Bijna niks. En aan het einde van de cyclus oogst je de zaden of het medicijn. En als je de oogst verwerkt, wat kost dat dan? Ook bijna niks. Ik wil een volledige 60 gram kankerbehandeling zien, die verkrijgbaar is voor 500 dollar. Zo zou het moeten zijn, niet de duizenden en duizenden dollars die een kankerbehandeling nu kost. De farmaceutische industrie wil winstmarges van duizenden procenten. Dat is belachelijk. We hebben het geld niet meer om hun spelletjes mee te spelen.”

Oplichters

Twee dingen benadrukt Simpson, zowel in Amsterdam als in Breda. Ten eerste: iedereen die wietolie verkoopt onder de naam Rick Simpson Oil belazert de boel. Ten tweede: als je wietolie maakt voor medicinale doeleinden, gebruik dan Indica's, geen Sativa dominante soorten. Simpel gesteld: Indica's verdoven en helpen om te slapen, Sativa's geven energie. Over CBD, zei Simpson in Amsterdam: “Ik heb niks tegen CBD, het heeft ontegenzeggelijk medicinale werking. Maar je moet ook kijken naar THC en veel andere cannabinoïden: het gaat om het synergetisch effect van al die cannabinoïden samen. Alle extracten die ik in Canada heb gemaakt hadden een hoog THC-gehalte. En ik wil de mensen waarschuwen, want er zijn veel oplichters. Iedereen en zijn hond maakt tegenwoordig Rick Simpson olie, maar ik heb niets met die mensen te maken. Ze gebruiken mijn naam om jouw vertrouwen te winnen, zodat ze geld aan je kunnen verdienen.”

Hoger niveau

Tijdens het debat op Cannabis Bevrijdingsdag gaf Simpson aan wel degelijk weer zelf olie te willen gaan maken. “Mijn doel in dit hele verhaal is dat ik deze olie, deze extracten wil perfectioneren tot hun hoogste genezende niveau. Dat wil ik zo snel mogelijk doen en ik weet hoe ik het moet doen, helemaal zonder oplosmiddelen. Ik hoop in de nabije toekomst een project op gang te krijgen, misschien met de hulp van een aantal zadenbedrijven die me van een paar sterke Indica-soorten kunnen voorzien om het project mee te beginnen. Ik weet dat we dit medicijn in korte tijd naar een veel hoger niveau kunnen tillen. Dus dat is mijn doel.”

Het verdomde geld

De internationale trend naar legalisering en zeker de ontwikkelingen in de VS en Canada baren Simpson zorgen. “Iedereen zit er in voor het verdomde geld. Deze plant is van ons allemaal. Niet van een of andere rijke figuur, niet van een regering, die plant is van jou en van mij. Ik denk dat het de hoogste tijd is dat we onze regeringen dat vertellen en ook dat we genoeg hebben van hun nonsens.”