Krzyżowanie wsteczne i samozapylenie

Krzyżowanie wsteczne

Krzyżowanie wsteczne to zapylanie kwiatu żeńskiego za pomocą męskiego kwiatu na tej samej roślinie. Hodowla przez krzyżowanie wsteczne to powtarzające się krzyżowanie potomstwa z jednym z pierwotnych genotypów rodzicielskich. Jest to zapylanie krzyżowe jedno pokolenie wstecz do poprzedniej generacji; najczęściej potomstwo jest krzyżowane z rośliną macierzystą. Jeden rodzic jest nazywany "rodzicem rekurencyjnym", drugi to "rodzic-dawca".

Wsteczne krzyżowanie jest obecnie najczęściej stosowaną formą powielania konopi. Wsteczne krzyżowanie jest proste i można je zrobić w małych populacjach roślin. Najczęściej celem jest stworzenia populacji z genetyki jednego rodzica (rekurencyjnego rodzica).

Przy krzyżowaniu wstecznym używa się też określenia kwadratury (oznacza drugą krzyżówkę wsteczną do tego samego rodzica) oraz podniesienia do sześcianu (do oznaczenia trzeciej krzyżówki wstecznej).

Krzyżowanie wsteczne: włączenie cechy dominującej

Krok pierwszy: Krzyżówka rodzic rekurencyjny x rodzic-dawca. Krok drugi: Wybór pożądanych roślin wykazujących cechę dominującą i hybrydyzacja wybranych roślin z rodzicem rekurencyjnym. Pokolenie wyprodukowane oznaczamy BC1 (niektórzy hodowcy konopi nazywają tę generację B×1. [BC1= B×1]). Krok trzeci: Wybór roślin z BC1 i hybrydyzacja z rodzicem rekurencyjnym; powstałe pokolenie oznaczamy BC2. Krok czwarty: Wybór roślin z BC2 i hybrydyzacja z rodzicem rekurencyjnym; nowe pokolenie oznaczamy BC3.

Krzyżowanie wsteczne: włączenie recesywnej cechy

Recesywne cechy są trudniejsze do wyselekcjonowania w krzyżówce wstecznej, ponieważ ich ekspresja jest maskowana przez dominację w każdym krzyżowaniu wstecznym z rodzicem rekurencyjnym. Dodatkowa runda naturalnego zapylenia lub parowania rodzeństwa jest potrzebna po każdym pokoleniu krzyżówek wstecznych, aby wskazać homozygotyczne recesywne rośliny. Osobniki wykazujące stan recesywny wybierane są z segregacji pokolenia F2 i krzyżowane wstecznie z rodzicem rekurencyjnym jak w „Krzyżowaniu wstecznym: włączeniu recesywnej cechy” powyżej.

Krok pierwszy: Krzyżówka rodzic rekurencyjny x dawca pokolenia F1 hybryd. Krok drugi: Wybór pożądanych roślin i stworzenie populacji F2 przez pełne zapylenie krzyżowe. Krok trzeci: Wybór roślin wykazujących pożądaną recesywną cechę pokolenia F2. Hybrydyzacja wybranych recesywnych roślin F2 z rodzicem rekurencyjnym. Pokolenie wyprodukowane oznaczamy BC1. Krok czwarty: Wybór roślin z BC1 i stworzenie pokolenia F2 za pomocą doboru rodzeństwa; otrzymana generacja może być oznaczona BC1F2. Krok piąty: Wybór pożądanych roślin BC1F2 wykazujących stan recesywny i hybrydyzacja z rodzicem rekurencyjnym; nowe pokolenie oznaczamy BC2. Krok szósty: Wybór roślin z BC2 i stworzenie populacji F2 przy wykorzystaniu doboru rodzeństwa; oznaczamy uzyskane pokolenie BC2F2. Krok siódmy: Wybór roślin wykazujących recesywny stan z pokolenia BC2F2 i hybrydyzacja z rodzicem rekurencyjnym; kolejne pokolenie oznaczamy BC3. Krok ósmy: Uprawa BC3, wybór i parowanie rodzeństwa wśród najbardziej idealnych kandydatów do utworzenia populacji F2, gdzie są następnie wybierane rośliny wykazujące stan recesywny do wykorzystywania jako podstawa do nowego chowu wsobnego lub obcopylnych linii nasion. Ta nowa generacja utworzona z F2 to populacja, która składa się średnio w około 93.7 procentach z genów rekurencyjnego rodzica i tylko 6.3 procent genów pochodzi od rodzica-dawcy. Uwaga: Tylko homozygotyczne recesywne osobniki zostały wybrane do parowania w pokoleniu BC3F2; cała uzyskana generacja BC3F3 była homozygotami dla recesywnej cechy i dla niej hodowana. Nasza nowa populacja hodowlana spełnia nasz cel. Jest to populacja głównie pochodząca od genetyki rekurencyjnego rodzica, ale o prawdziwej introgresji naszej cechy recesywnej. Linie pochodzące z krzyżówek wstecznych są w większości dobrze przystosowane do środowiska, w którym będą uprawiane. Domowe ogrody są łatwo powielane i rośliny rosną w podobnym środowisku do tego, w którym były wyhodowane. Potomstwu są niepotrzebne szeroko zakrojone badania terenowo-środowiskowe.

Jeśli dwie lub więcej cech ma być wprowadzonych do nowej linii nasion, zazwyczaj będą one śledzone w oddzielnych programach wstecznych, a poszczególne produkty zostaną połączone w ostatniej części krzyżowania, po stworzeniu nowych populacji przez krzyżowanie wsteczne.

Krzyżowanie wsteczne ma swoje wady. Jeśli rodzic rekurencyjny nie jest prawdziwie oddany, wskutek krzyżówki wstecznej pokolenia segregują się, a wiele cech uważanych za pożądane w danej linii może nie być niezawodnie duplikowanych. Innym ograniczeniem krzyżówki wstecznej jest to, że "poprawiona" odmiana różni się tylko nieznacznie od rodzica rekurencyjnego (na przykład jedną cechą). Jeśli wiele cech ma być wprowadzonych do nowej populacji, inne techniki, jak chowu wsobnego lub rekurencyjnego wyboru, mogą być bardziej opłacalne.

Samozapylenie

Odmiany "Tylko Klon"

Często dwie rośliny hybrydowe są krzyżowane i "odmiana" otrzymuje nazwę, ale wkrótce męska roślina zostaje utracona i roślina dostępna jest tylko jako klon. W tym przypadku roślina musi być "samozapylana" do wytworzenia kwiatów męskich na roślinie żeńskiej. Samozapylenie jest procesem tworzenia nasion poprzez zapylanie roślin ich własnym pyłkiem. Samopylna roślina uprawia seks sama z sobą. Samokrzyżowanie może wywodzić populacje roślin od jednego osobnika.

Pierwsza generacja pochodząca z samozapylenia osobnika nazywa się populacją S1. Osobnik z S1, który jest ponownie samozapylony, nazywa się S2. Kolejne generacje uzyskane w ten sam sposób są oznaczone S3, S4 itd.

Cechy, przez które roślina jest homozygotyczna, pozostają takie po samozapyleniu, podczas gdy heterozygotyczne ulegają segregacji i mogą uzyskać nowe formy wyrażenia charakteru.

Wiemy, że homozygotyczne położenie genu w chromosomie pozostaje homozygotyczne w przyszłych pokoleniach po samozapyleniu. Heterozygotyczne są zwiększone o 50 procent. Każda kolejna generacja będzie o 50 procent bardziej homozygotyczna od rodzica, od którego pochodzi.

Powtarzanie samozapylenia, lub wychodzenie od pojedynczych nasion, jest najszybszym sposobem osiągnięcia homozygotyczności w obrębie grupy lub rodziny. Im więcej roślin jest uprawianych z samopylnych populacji, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia przez hodowcę potomstwa, które wykazuje wszystkie pożądane cechy.

Hodowla przez samozapylenie

Krok pierwszy: Identyfikacja genotypów najlepszych do uzyskania pożądanej cechy. Krok drugi: Krzyżowanie najlepszych genotypów i wybór poprawionej progenitury. Krok trzeci: Powtórz kroki pierwszy i drugi w serii pokoleń.

Jest to fragment rozdziału 25 "Hodowla" książki Cannabis Encyclopedia (596 stron, ponad 2.000 kolorowych fotografii, duży format A4), której autorem jest Jorge Cervantes. Książka jest dostępna na całym świecie w języku angielskim. Wydanie hiszpańskie będzie dostępne jesienią 2017. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź stronę internetową Jorge'a www.marijuanagrowing.com

Author: Jorge Cervantes