Odmiany konopi
W 1753 Karol Linneusz dokonał klasyfikacji królestwa roślin dla świata zachodniego. W tym czasie sklasyfikował i nazwał rodzaj i gatunek Cannabis sativa. Doszedł do wniosku, że rodzaj Cannabis ma tylko jeden gatunek, sativa. Podróże i komunikacja były rzadkie w latach pięćdziesiątych XVIII wieku, zaś Linneusz był nieświadomy istnienia C. indica i C. ruderalis.
Królestwo: Plantae - wszystkie rośliny
Gromada: Magnoliopsida - dwuliścienne
Rząd: Rosales – różowce, dziewięć rodzin
Rodzina: Cannabaceae - rodzina konopiowatych, rośliny kwitnące, około 170 gatunków w około 11 rodzajach.
Rodzaj: Cannabis - trzy gatunki
Gatunki: indica, sativa, ruderalis
Odmiany (niewłaściwa nazwa „szczepów”): nieskończona liczba kombinacji.
Oto prosty sposób na zapamiętanie trzech ważnych terminów często używanych w tej książce:
rodzaj = nazwisko
gatunek = imię
odmiana = pseudonim
Cechy konopi
1. Roczne dwupienne kwitnące zioła.
2. Niedoskonałe kwiaty (dwupienne) = męskie i żeńskie + rośliny interseksualne (inaczej hermafrodyty)
3. Wytwarzają kannabinoidy, które są skoncentrowane w gruczołowych włoskach, które pojawiają się na liściach, głównie na kwiatowych kępkach.
4. Zapylane przez wiatr.
5. Rośliny „krótkiego dnia” z wyjątkiem C. ruderalis - odmiany równikowe są prawdopodobnie automatycznie kwitnące i mogą być „neutralne” wobec długości dnia.
Odmiany konopi
Zgodnie z prawem, wszystkie konopie - czy to jako liny, czy narkotyki - są klasyfikowane jako Cannabis sativa (C. sativa). Niezależnie od pochodzenia wszystkie konopie są uważane za C. sativa na mocy prawa międzynarodowego. Jednak według autorów Hemp Diseases and Pests dr. J.M. McPartlanda, R.C. Clarke’a i D.P. Watsona, a także CAB International, Cannabis sativa można dalej klasyfikować jako: Cannabis sativa (= C. sativa odm. Sativa), Cannabis indica ( = C. sativa odm. Indica), Cannabis ruderalis (= C. sativa odm. Spontanea), Cannabis afghanica (= C. sativa odm. Afghanica). Każdy ma wyraźny wzorzec wzrostu, wygląd, zapach, smak itp. W tej książce potraktowałem C. afghanica jako podgatunek C. indica. W ten sposób klasyfikowana jest przez większość konopnych genetyków i ogrodników.
Cannabis sativa, C. indica, C. ruderalis są często krzyżowane ze sobą. Hodowcy krzyżują „odmiany” i wybierają u potomstwa pożądane cechy.
Medyczni ogrodnicy konopi uprawiają odmiany o różnych profilach kannabinoidowych. Profile kannabinoidów mogą się zmieniać z rośliny na roślinę. Odmiany o wysokim poziomie THC i CBD oferują największą wartość terapeutyczną.
Cannabis sativa
Cannabis sativa (= C. sativa odm. Sativa) rozwijała się głównie w warunkach cieplejszego klimatu tropikalnego Azji, obu Ameryk i Afryki. Każdy obszar pochodzenia nadaje jej określone cechy, ale wszystkie sativy mają następujące cechy ogólne: są wysokie, z większą odległością między węzłami niż C. indica; mają duży i rozłożysty system korzeniowy, duże i wąskie liście, które mają tendencję do jaśniejszych odcieni zieleni; nieco rzadkie kwiaty, zwłaszcza gdy uprawia się je w pomieszczeniach lub w warunkach słabego oświetlenia. Kwiaty żeńskie zaczynają się na węzłach gałęzi i zazwyczaj rozwijają się wzdłuż pnia i gałęzi, a nie skupiają się wokół węzłów gałęzi. Tworzenie kwiatów jest wolniejsze i mniej gęste niż w przypadku C. indica. Pąki kwiatowe C. sativa cieszą się większą cyrkulacją powietrza i są mniej podatne na grzyby.
Przede wszystkim odmiany sativa kwitną później niż odmiany indica. Produkują duży plon na zewnątrz pomieszczeń, często rosnąc do 4.6m lub wyżej, dlatego wewnątrz pomieszczeń czysta odmiana sativa często rośnie zbyt wysoko, aby być praktyczną do uprawy indoor. Niektóre odmiany sativy rosną do wys. 2.5m w 3 miesiące!
Cannabis indica jest krótszy, ma kształt stożka i stosunkowo szerokie listki.
Cannabis ruderalis jest na ogół krótki z kilkoma gałęziami. Kwitnie po 3 do 5 tygodniach wzrostu, niezależnie od fotoperiodu.
„Peyote Purple” z CannaBioGen jest dobrym przykładem na to, że liście C. indica mogą być również wąskie.
Sativy z Afryki Środkowej, w tym bogata w THC „Congolese”, rosną podobnie do kolumbijskich odmian o wysokiej posturze, często do ponad 4.6m wysokości z luźno upakowanymi pąkami.
Południowa Afryka ma duże porty morskie. Żeglarze przywozili C. sativa z wielu różnych miejsc i sadzili w Południowej Afryce. W związku z tym moc marihuany południowoafrykańskiej może być bardzo wysoka lub bardzo niska, może być ona krótka, wysoka, krzaczasta itd. Słynna „Durban Poison” daje bladozielone, silne i wczesne pąki i jest to najbardziej znana odmiana południowoafrykańska.
Azjatyckie sativy, w tym tajskie, wietnamskie, laotańskie, kambodżańskie i nepalskie, mają zróżnicowane cechy wzrostu i różnią się znacznie potencjałem. Podczas gdy trawy tajskie i inne sativy z tego obszaru są często bardzo silne, są też jednymi z najtrudniejszych do uprawy w pomieszczeniach i najwolniej dojrzewają. Tajskie odmiany wytwarzają lekkie, delikatne pąki po kwitnieniu przez około cztery miesiące na roślinach o dużych, rozłożystych gałęziach. Tajskie, wietnamskie, kambodżańskie i laotańskie sativy są bardziej podatne na hermafrodytyzm.
Nepalskie sativy mogą tworzyć ponadgabarytowe liście na wysokich, długonogich roślinach, które produkują rzadkie, późno kwitnące pąki, ale inne odmiany z tego regionu rozwijają się w krótkie, zwarte rośliny, które kwitną wcześniej. Produkcja i siła działania tetrahydrokannabinolu (THC) jest często dość wysoka, ale może być również drugorzędna.
„Jamaican Grape” od Next Generation Seeds rośnie wysoko z większą odległością między kolankami gałęzi.
Konopie przemysłowe to C. sativa. Wysokie odmiany wytwarzają najdłuższe włókna do szerokiego zakresu zastosowań przemysłowych. Konopie, zwane pieszczotliwie „liną”, są często pełne nasion i zawierają niezwykle niskie poziomy THC i często bardzo wysokie poziomy CBD.
Rekreacyjna C. sativa zazwyczaj wywołuje energetyczny, mózgowy i inspirujący efekt, często poprzedzony pragnieniem jedzenia (zwłaszcza słodkości) – to słynna „gastrofaza”. Chęć jedzenia jest szczególnie ważne dla pacjentów, którzy cierpią na nudności lub brak apetytu podczas chemioterapii, leczeniu HIV/AIDS i innych procedur.
Odmiany meksykańskie, kolumbijskie, tajskie i jamajskie mogą być bardzo silne, z wysokim stosunkiem THC:CBD, który wytwarza gwałtowny, energiczny, „szybki” odlot. Ale moc może być również minimalna, z niskim poziomem THC. Większość eksportowanej marihuany kolumbijskiej, meksykańskiej, tajskiej i jamajskiej jest źle traktowana przez całe swoje życie i nadużywana po wysuszeniu i zapakowaniu. Te nadużycia powodują szybszą degradację THC. W związku z tym nasiona są często silniejsze niż ich konsumowani rodzice.
Odmiany C. sativa uprawiane w pomieszczeniu krzyżowano z C. indica, aby zmniejszyć ich wzrost i czas kwitnienia. Hybrydy sativa-indica generalnie potrzebują nieco dłuższego czasu do kwitnienia niż czysta C. indica.
Cannabis indica
Cannabis indica (= C. sativa odm. Indica) został sklasyfikowany przez europejskiego botanika Jean-Baptiste’a de Lamarcka w 1785 z próbek, które według niego pochodziły z Indii. Dzisiaj uczeni w dużej mierze zgadzają się, że Cannabis indica L. pochodzi z subkontynentu azjatyckiego, być może z terenów dzisiejszego Afganistanu.
C. indica jest popularna wśród ogrodników indoor, na świeżym powietrzu oraz w szklarniach ze względu na przysadzisty, krzaczasty wzrost; skondensowany system korzeniowy; grube łodygi; szerokie liście i gęste, wyładowane THC, grube, ciężkie kwiaty.
Zazwyczaj rośliny rosną maksymalnie na 1.9m wysokości i wytwarzają więcej gałęzi bocznych niż sativy. Zwykle liście są bardzo ciemnozielone, w niektórych odmianach liście wokół pąków zmieniają kolor na czerwony i purpurowy. Krótkie, białawe znamiona mogą stać się od czerwonawych do fioletowych w naturalnym świetle słonecznym. Tworzenie się kwiatów zaczyna się wokół węzłów gałęzi, rozwijają się grube skupiska pąków. Masa suchych kwiatów jest zazwyczaj znacznie cięższa niż u sativy.
Odmiany C. indica zazwyczaj zawierają wyższy stosunek CBD:THC i często zawierają więcej CBN niż C. sativa. Wydają się dawać więcej efektów cielesnych, często opisywanych jako bardziej fizyczny, relaksujący, a nawet obezwładniający haj i efekt „blokady kanapy”. Mogą również wystąpić skutki uboczne, np. suchość w ustach.
Niektóre indica mają charakterystyczny zapach podobny do zapachu skunksa lub kota, podczas gdy inne pachną słodko i egzotycznie. Rośliny silnie obciążone żywicą zdają się być najbardziej odporne na grzyby i szkodniki. Niektóre z ciężkimi, gęstymi, zwartymi pąkami są odporne na pleśń w pąkach.
Cannabis afghanica (= C. sativa odm. afghanica) można sklasyfikować jako podgatunek C. indica. Powstał w okolicach dzisiejszego Afganistanu. Jest dość krótki, rzadko osiąga 1.8m, z charakterystycznymi, szerokimi, ciemnozielonymi listkami i liśćmi. Gęste rozgałęzienia i krótkie międzywęźla, najczęściej z długimi łodygami liści (ogonkami) dominują w jej profilu. Najczęstsze przykłady czystej C. afghanica obejmują wiele różnych roślin haszyszowych i odmian afgańskich. C. afghanica jest uprawiana wyłącznie na leki i używki, duże ilości żywicy są przetwarzane na haszysz. Znana jest z wysokiej zawartości kannabinoidów. Wielu hodowców nie odróżnia C. afghanica, wrzucając go do kategorii C. indica. „Hash Plant” i jego liczne wcielenia to przykład jednej z klasycznych odmian C. afghanica.
W następnej części wyciągniemy z tego wnioski.
Jorge Cervantes jest autorem Cannabis Encyclopedia (596 stron, ponad 2000 kolorowych fotografii, duży format A4) i Marijuana Horticulture (AKA the Bible). Książki są dostępne we wszystkich sklepach Amazon na całym świecie. Cannabis Encyclopedia ma doskonały rozdział na temat składników odżywczych. Skontaktuj się z Jorgem na stronie www.marijuanagrowing.com.
Jorge Cervantes jorge@marijuanagrowing.com
Królestwo: Plantae - wszystkie rośliny
Gromada: Magnoliopsida - dwuliścienne
Rząd: Rosales – różowce, dziewięć rodzin
Rodzina: Cannabaceae - rodzina konopiowatych, rośliny kwitnące, około 170 gatunków w około 11 rodzajach.
Rodzaj: Cannabis - trzy gatunki
Gatunki: indica, sativa, ruderalis
Odmiany (niewłaściwa nazwa „szczepów”): nieskończona liczba kombinacji.
Oto prosty sposób na zapamiętanie trzech ważnych terminów często używanych w tej książce:
rodzaj = nazwisko
gatunek = imię
odmiana = pseudonim
Cechy konopi
1. Roczne dwupienne kwitnące zioła.
2. Niedoskonałe kwiaty (dwupienne) = męskie i żeńskie + rośliny interseksualne (inaczej hermafrodyty)
3. Wytwarzają kannabinoidy, które są skoncentrowane w gruczołowych włoskach, które pojawiają się na liściach, głównie na kwiatowych kępkach.
4. Zapylane przez wiatr.
5. Rośliny „krótkiego dnia” z wyjątkiem C. ruderalis - odmiany równikowe są prawdopodobnie automatycznie kwitnące i mogą być „neutralne” wobec długości dnia.
Odmiany konopi
Zgodnie z prawem, wszystkie konopie - czy to jako liny, czy narkotyki - są klasyfikowane jako Cannabis sativa (C. sativa). Niezależnie od pochodzenia wszystkie konopie są uważane za C. sativa na mocy prawa międzynarodowego. Jednak według autorów Hemp Diseases and Pests dr. J.M. McPartlanda, R.C. Clarke’a i D.P. Watsona, a także CAB International, Cannabis sativa można dalej klasyfikować jako: Cannabis sativa (= C. sativa odm. Sativa), Cannabis indica ( = C. sativa odm. Indica), Cannabis ruderalis (= C. sativa odm. Spontanea), Cannabis afghanica (= C. sativa odm. Afghanica). Każdy ma wyraźny wzorzec wzrostu, wygląd, zapach, smak itp. W tej książce potraktowałem C. afghanica jako podgatunek C. indica. W ten sposób klasyfikowana jest przez większość konopnych genetyków i ogrodników.
Cannabis sativa, C. indica, C. ruderalis są często krzyżowane ze sobą. Hodowcy krzyżują „odmiany” i wybierają u potomstwa pożądane cechy.
Medyczni ogrodnicy konopi uprawiają odmiany o różnych profilach kannabinoidowych. Profile kannabinoidów mogą się zmieniać z rośliny na roślinę. Odmiany o wysokim poziomie THC i CBD oferują największą wartość terapeutyczną.
Cannabis sativa
Cannabis sativa (= C. sativa odm. Sativa) rozwijała się głównie w warunkach cieplejszego klimatu tropikalnego Azji, obu Ameryk i Afryki. Każdy obszar pochodzenia nadaje jej określone cechy, ale wszystkie sativy mają następujące cechy ogólne: są wysokie, z większą odległością między węzłami niż C. indica; mają duży i rozłożysty system korzeniowy, duże i wąskie liście, które mają tendencję do jaśniejszych odcieni zieleni; nieco rzadkie kwiaty, zwłaszcza gdy uprawia się je w pomieszczeniach lub w warunkach słabego oświetlenia. Kwiaty żeńskie zaczynają się na węzłach gałęzi i zazwyczaj rozwijają się wzdłuż pnia i gałęzi, a nie skupiają się wokół węzłów gałęzi. Tworzenie kwiatów jest wolniejsze i mniej gęste niż w przypadku C. indica. Pąki kwiatowe C. sativa cieszą się większą cyrkulacją powietrza i są mniej podatne na grzyby.
Przede wszystkim odmiany sativa kwitną później niż odmiany indica. Produkują duży plon na zewnątrz pomieszczeń, często rosnąc do 4.6m lub wyżej, dlatego wewnątrz pomieszczeń czysta odmiana sativa często rośnie zbyt wysoko, aby być praktyczną do uprawy indoor. Niektóre odmiany sativy rosną do wys. 2.5m w 3 miesiące!
Cannabis indica jest krótszy, ma kształt stożka i stosunkowo szerokie listki.
Cannabis ruderalis jest na ogół krótki z kilkoma gałęziami. Kwitnie po 3 do 5 tygodniach wzrostu, niezależnie od fotoperiodu.
„Peyote Purple” z CannaBioGen jest dobrym przykładem na to, że liście C. indica mogą być również wąskie.
Sativy z Afryki Środkowej, w tym bogata w THC „Congolese”, rosną podobnie do kolumbijskich odmian o wysokiej posturze, często do ponad 4.6m wysokości z luźno upakowanymi pąkami.
Południowa Afryka ma duże porty morskie. Żeglarze przywozili C. sativa z wielu różnych miejsc i sadzili w Południowej Afryce. W związku z tym moc marihuany południowoafrykańskiej może być bardzo wysoka lub bardzo niska, może być ona krótka, wysoka, krzaczasta itd. Słynna „Durban Poison” daje bladozielone, silne i wczesne pąki i jest to najbardziej znana odmiana południowoafrykańska.
Azjatyckie sativy, w tym tajskie, wietnamskie, laotańskie, kambodżańskie i nepalskie, mają zróżnicowane cechy wzrostu i różnią się znacznie potencjałem. Podczas gdy trawy tajskie i inne sativy z tego obszaru są często bardzo silne, są też jednymi z najtrudniejszych do uprawy w pomieszczeniach i najwolniej dojrzewają. Tajskie odmiany wytwarzają lekkie, delikatne pąki po kwitnieniu przez około cztery miesiące na roślinach o dużych, rozłożystych gałęziach. Tajskie, wietnamskie, kambodżańskie i laotańskie sativy są bardziej podatne na hermafrodytyzm.
Nepalskie sativy mogą tworzyć ponadgabarytowe liście na wysokich, długonogich roślinach, które produkują rzadkie, późno kwitnące pąki, ale inne odmiany z tego regionu rozwijają się w krótkie, zwarte rośliny, które kwitną wcześniej. Produkcja i siła działania tetrahydrokannabinolu (THC) jest często dość wysoka, ale może być również drugorzędna.
„Jamaican Grape” od Next Generation Seeds rośnie wysoko z większą odległością między kolankami gałęzi.
Konopie przemysłowe to C. sativa. Wysokie odmiany wytwarzają najdłuższe włókna do szerokiego zakresu zastosowań przemysłowych. Konopie, zwane pieszczotliwie „liną”, są często pełne nasion i zawierają niezwykle niskie poziomy THC i często bardzo wysokie poziomy CBD.
Rekreacyjna C. sativa zazwyczaj wywołuje energetyczny, mózgowy i inspirujący efekt, często poprzedzony pragnieniem jedzenia (zwłaszcza słodkości) – to słynna „gastrofaza”. Chęć jedzenia jest szczególnie ważne dla pacjentów, którzy cierpią na nudności lub brak apetytu podczas chemioterapii, leczeniu HIV/AIDS i innych procedur.
Odmiany meksykańskie, kolumbijskie, tajskie i jamajskie mogą być bardzo silne, z wysokim stosunkiem THC:CBD, który wytwarza gwałtowny, energiczny, „szybki” odlot. Ale moc może być również minimalna, z niskim poziomem THC. Większość eksportowanej marihuany kolumbijskiej, meksykańskiej, tajskiej i jamajskiej jest źle traktowana przez całe swoje życie i nadużywana po wysuszeniu i zapakowaniu. Te nadużycia powodują szybszą degradację THC. W związku z tym nasiona są często silniejsze niż ich konsumowani rodzice.
Odmiany C. sativa uprawiane w pomieszczeniu krzyżowano z C. indica, aby zmniejszyć ich wzrost i czas kwitnienia. Hybrydy sativa-indica generalnie potrzebują nieco dłuższego czasu do kwitnienia niż czysta C. indica.
Cannabis indica
Cannabis indica (= C. sativa odm. Indica) został sklasyfikowany przez europejskiego botanika Jean-Baptiste’a de Lamarcka w 1785 z próbek, które według niego pochodziły z Indii. Dzisiaj uczeni w dużej mierze zgadzają się, że Cannabis indica L. pochodzi z subkontynentu azjatyckiego, być może z terenów dzisiejszego Afganistanu.
C. indica jest popularna wśród ogrodników indoor, na świeżym powietrzu oraz w szklarniach ze względu na przysadzisty, krzaczasty wzrost; skondensowany system korzeniowy; grube łodygi; szerokie liście i gęste, wyładowane THC, grube, ciężkie kwiaty.
Zazwyczaj rośliny rosną maksymalnie na 1.9m wysokości i wytwarzają więcej gałęzi bocznych niż sativy. Zwykle liście są bardzo ciemnozielone, w niektórych odmianach liście wokół pąków zmieniają kolor na czerwony i purpurowy. Krótkie, białawe znamiona mogą stać się od czerwonawych do fioletowych w naturalnym świetle słonecznym. Tworzenie się kwiatów zaczyna się wokół węzłów gałęzi, rozwijają się grube skupiska pąków. Masa suchych kwiatów jest zazwyczaj znacznie cięższa niż u sativy.
Odmiany C. indica zazwyczaj zawierają wyższy stosunek CBD:THC i często zawierają więcej CBN niż C. sativa. Wydają się dawać więcej efektów cielesnych, często opisywanych jako bardziej fizyczny, relaksujący, a nawet obezwładniający haj i efekt „blokady kanapy”. Mogą również wystąpić skutki uboczne, np. suchość w ustach.
Niektóre indica mają charakterystyczny zapach podobny do zapachu skunksa lub kota, podczas gdy inne pachną słodko i egzotycznie. Rośliny silnie obciążone żywicą zdają się być najbardziej odporne na grzyby i szkodniki. Niektóre z ciężkimi, gęstymi, zwartymi pąkami są odporne na pleśń w pąkach.
Cannabis afghanica (= C. sativa odm. afghanica) można sklasyfikować jako podgatunek C. indica. Powstał w okolicach dzisiejszego Afganistanu. Jest dość krótki, rzadko osiąga 1.8m, z charakterystycznymi, szerokimi, ciemnozielonymi listkami i liśćmi. Gęste rozgałęzienia i krótkie międzywęźla, najczęściej z długimi łodygami liści (ogonkami) dominują w jej profilu. Najczęstsze przykłady czystej C. afghanica obejmują wiele różnych roślin haszyszowych i odmian afgańskich. C. afghanica jest uprawiana wyłącznie na leki i używki, duże ilości żywicy są przetwarzane na haszysz. Znana jest z wysokiej zawartości kannabinoidów. Wielu hodowców nie odróżnia C. afghanica, wrzucając go do kategorii C. indica. „Hash Plant” i jego liczne wcielenia to przykład jednej z klasycznych odmian C. afghanica.
W następnej części wyciągniemy z tego wnioski.
Jorge Cervantes jest autorem Cannabis Encyclopedia (596 stron, ponad 2000 kolorowych fotografii, duży format A4) i Marijuana Horticulture (AKA the Bible). Książki są dostępne we wszystkich sklepach Amazon na całym świecie. Cannabis Encyclopedia ma doskonały rozdział na temat składników odżywczych. Skontaktuj się z Jorgem na stronie www.marijuanagrowing.com.
Jorge Cervantes jorge@marijuanagrowing.com
S
Soft Secrets
