Purple Haze
Purplegenetica, en in het bijzonder Purple Haze zelf, is een bron van eindeloze controverse binnen de kwekersgemeenschap. Al spelen lage temperaturen tijdens de bloei een belangrijke rol bij het verschijnen van paarse verkleuring, de laatste jaren zijn soorten met paarse, blauwe of rode tinten - zonder dat daar een temperatuurdaling aan te pas komt - steeds populairder. Temidden van al deze vooruitgang raakte de oorspronkelijke Purple Haze kennelijk verloren, net als zoveel beroemde soorten uit de jaren zeventig.
Het is lastig grip te krijgen op de oorsprong en eigenschappen van de originele Purple Haze; sommigen beweren zelfs dat er nooit één enkele stabiele soort met die naam heeft bestaan – dat het eigenlijk een algemene term is voor paarsachtige wiet, met welke genetische achtergrond dan ook. Anderen houden bij hoog en bij laag vol dat de soort wel degelijk heeft bestaan, en nu extreem zeldzaam is, als hij al niet is uitgestorven. Volgens degenen die deze laatste theorie aanhangen was de originele Purple Haze een kruising tussen een vroege Nederlandse Skunk en een Thaise/Colombiaanse Haze, en dat nazaten daarvan te vinden zijn onder een vrij beperkt aantal paarse buitensoorten die tot de dag van vandaag in Nederland verkrijgbaar zijn. Het feit dat de bestaande Nederlandse Purplesoorten qua uiterlijk, effect en smaak sterk op de originele Purple Haze lijken, zou met deze theorie verklaard kunnen worden.
Bij deze Sweet Purple verschijnt de paarse kleur alleen in de toppen
De meeste bekende paarse soorten zijn sativa-dominant, met een opwekkend cerebraal effect (ongetwijfeld dankzij de Thai-genetica die zo gewoon is bij afstammelingen van paarse lijnen), en een geraffineerd, delicaat druiven- of hyacinthenaroma. Vaak worden Afghaanse of Indiase indicasoorten gebruikt bij het maken van paarse soorten vanwege hun hoge tolerantie voor lagere temperaturen. In de hedendaagse overvloed aan cannabissoorten zijn er variëteiten met alleen paarse bladeren, met alleen paarse verkleuring van de toppen, en soorten waarvan de gehele plant paars verkleurt.
Het purple-effect begint zich pas tegen het eind van de bloei te manifesteren, als het aantal moleculen die het paarse en rode deel van het lichtspectrum reflecteren begint toe te nemen. Deze moleculen, anthocyanines genoemd, ontstaan in reactie op de steeds koelere nachten en kortere dagen, wat tot de conclusie heeft geleid dat paarse toppen niet meer zijn dan het resultaat van lage temperaturen. Toch kan, als uit zaad wordt gekweekt, paarse kleuring in verschillende gradaties voorkomen – en vaak zelfs helemaal niet – afhankelijk van de genetica van de individuele plant.
Deze prachtige Purple Kush vertoont overal enige paarskleuring
Desondanks zal het purple-effect bij lagere temperaturen dan normaal intenser worden bij een plant die toch al geneigd is paars te verkleuren. Dit is zeker het geval bij de huidige Nederlandse buitenpurples, die vaak zo paars zijn dat het bijna zwart lijkt, terwijl de stengels en bladeren in vergelijking daarmee lichter en groener blijven. Van de originele Purple Haze wordt hetzelfde gezegd.
Of de moderne Nederlandse purples nu wel of niet directe afstammelingen zijn van het origineel, ze lijken er wel degelijk veel overeenkomsten mee te vertonen. De focus is echter verschoven richting meer potente soorten die zelfs indoor paars verkleuren; en hoewel daar zeker ongelooflijke soorten tussen zitten, heeft het iets treurigs dat de oorspronkelijke soorten in de vergetelheid raken.
S
Soft Secrets
