O nee, niet weer die THC!

We leven in de nadagen van de War on Cannabis. Amerika stormt richting regulering, in Spanje spatten de Cannabis social clubs uit de grond. Zelfs in België bestaat al een social club die heel charmant ‘Trekt Uw plant' heet. En in Nederland? Daar hebben we een aantal dino's die niet beseffen dat de meteoor die een einde aan hun tijdperk maakt en Obama heet al lang gevallen is!

De wietpas is van de baan, besloten clubs komen alleen waar gemeenten dat zelf willen. In hun laatste stuiptrekkingen kreunen de dino's nu over een te hoog THC gehalte, dat is toch echt wel heel gevaarlijk! Het is een zielig van onbegrip getuigende oude koe die uit de sloot wordt gehaald, maar goed, ik zal het nog een keer uitleggen!

Hoge THC gehaltes kloppen niet

De hars die je kunt zien liggen op wiettoppen bevatten de cannabinoïden waaronder THC. Als je die hars oplost in alcohol en die alcohol daarna weer verdampt, zul je wegen dat je maximaal 15-20% hars van de plant wint. Die hars bevat 600 verschillende stoffen, waaronder honderden cannabinoïden en terpenen. Een THC percentage van 15-20% of zelfs hoger is dus technisch/natuurkundig onmogelijk.

Wat is er dan wél aan de hand?

De fytotherapie of plantengeneeskunde, de moeder van alle synthetische medicijnen, leert ons dat geneeskrachtige planten altijd naast de geneeskrachtige stof een aantal hulpstoffen bevatten die de medicinale werking versterken of balanceren. De westerse mens probeerde altijd om de werkzame stof uit een geneeskrachtige plant te isoleren, die synthetisch na te maken, een molecuultje toe te voegen of juist te verwijderen en het nieuwe geneesmiddel dan te patenteren. Vandaar dat synthetische medicijnen zo vaak veel onaangename bijwerkingen hebben. Cannabis bevat honderden cannabinoïden waarvan THC de meest voorkomende is. Het effect van THC wordt bepaald door de aanwezigheid en hoeveelheid van andere cannabinoïden, hulpstoffen zoals CBD. De interactie tussen THC en CBD bepaalt voor een groot deel het effect van de cannabis.

Het medicijn Marinol bevat synthetische THC die dan Dronabinol genoemd wordt. Marinol kent als mogelijke bijwerkingen paranoia, angst en verwarring. Marinol kan psychische problemen verergeren, een nette manier om te verklaren dat als je gevoelig bent voor het ontstaan van schizofrenie je dit spul niet moet gebruiken. En dat zijn nou precies de verschijnselen die moderne ‘te sterke' wiet wordt verweten.

Niet teveel THC, maar te weinig CBD

Probleem is dat als cannabis groeit de plant als het ware kan kiezen tussen de productie van THC of CBD. Moderne wietsoorten bevatten nauwelijks CBD, dat is er uitgeweekt. Hoe dat komt? Door het selecteren op wietsoorten waarbij je gelijk veel ‘voelt'. Vooral de High Times Cannabis Cup heeft daaraan bijgedragen. Ruim 1000 Amerikanen kwamen ieder jaar naar Nederland om de beste wiet uit te zoeken. Zij kwamen uit een repressieve omgeving en waren dus gefocust op een zo sterk mogelijke wiet, want ze verwarden sterk met goed. Dagenlang werd goedkope of gratis wiet gerookt en als er dan een wietsoort duidelijk voelbaar sterker was dan de rest werd die soort winnaar. En een soort die winnaar werd kon rekenen op een omzet van een miljoen of zo. Het hele circus stimuleerde dat zadenkwekers en consumenten gingen selecteren op dat ene sterke, directe effect dat boven alles uit torende. Veel THC en weinig CBD dus.

Repressie doet vraag naar een verboden stof stijgen

"Ah, het is dus de schuld van de zadenkwekers", roept de oplettend meelezende cannabisbestrijder. Nee meneer/mevrouw, dat klopt niet, want de voornaamste factor is toch echt het verbod van de overheid. Van de mislukte alcoholprohibitie (1920 tot 1933) weten we dat aan het begin iedereen bier dronk en aan het einde hard liquor. Het was immers veel aantrekkelijker om drank met een hoog alcoholgehalte te produceren, te vervoeren, verkopen en te consumeren. Naarmate de repressie stijgt, stijgt ook de prijs en de consument wil dan gewoon zoveel mogelijk ‘effect' voor zijn dure geld.

De beste oplossing is de meest eenvoudige

De War on Cannabis loopt ten einde. We leven in een overgangstijdperk dat eindigt met een of andere vorm van regulering. Geleidelijk vrijgeven tot een bepaalde grens van vijf planten is dan de beste optie. Dat begint bij de erkenning van het recht van iedere volwassen burger om zelf uit te maken in welke ‘state of mind' hij/zij wil verkeren. In het verlengde van dat ‘recht op roes' ligt het recht daar zelf voor te mogen zorgen. Laat de burger gewoon vijf vrouwelijke planten telen en het evenwicht in de cannabiswereld zal zich snel herstellen. Cannabis telen is tegenwoordig eenvoudiger dan ooit tevoren. Er zijn via internet honderden sites waar duizenden soorten vrouwelijke zaden te koop worden aangeboden.

Gewoon in de grond stoppen, water geven en omlaag gaat de straatprijs. De kiloprijs van cannabis zal zakken tot 1-2 euri, niet de moeite waard om er varkensschuren vol met lampen voor te hangen. Bijkomend voordeel is dat buiten geteelde wiet minder hars bevat en dus ook minder THC, dit ter geruststelling van de meelezende cannabisbestrijder. En de blower? Ach, als die héél stoned of high wil worden dan steekt hij/ zij er nog een op, of doet gewoon wat meer in zijn jointje. Als de wiet goedkoop en in overvloed aanwezig is verschuift de focus van sterkte naar smaak en effect. Dan gaat het om soorten waar je opgewekt, of juist ontspannen, geil of filosofisch van wordt, dan gaat het niet meer om de THC, maar de overige cannabinoïden.

Niet iedereen kan mindsurfen

Het THC probleem lost zich dus op als het niet meer bestreden wordt. Wat is er nu mooier voor een overheid dan een probleem op te lossen door niets te doen? Verboden vruchten smaken lekkerder, als de overheid ophoudt om cannabis te bestrijden vermindert ook de aanzuigende werking op jongeren. Als de aantrekkelijke sluier van het verbod is verdwenen is misbruik of riskant gebruik eerder te signaleren, niet iedereen is geschikt om met cannabis te mindsurfen!