NADA

Kleurige dierencollages

 
Ze woont in Aalborg, een stad in het noorden van Denemarken die veel ruimte geeft aan street art. Op de website staat zelfs een plattegrond van muren waarlangs je een tour kunt maken. De organisatie WEAArt heeft de laatste jaren een rijtje grote internationale graffitikunstenaars uitgenodigd.
 

Je komt net terug van een eilandtrip naar Mauritius. Heb je er ook geschilderd?

Ik wilde er heen voor vakantie. Ik had gezien dat er een Molotov graffitishop zit. Die heb ik vooraf gemaild. Zij gaven me locaties voor verschillende opdrachten. Ik heb op een paar plekken geschilderd en kreeg een opdracht voor een hele grote muur in een park voor dieren. Ik had niet de tijd om dat nog te doen, dus ik heb afgesproken dat ik daarvoor later terugkom.

Op welke plekken in het buitenland heb je zoal geschilderd?

In Londen, Praag, Parijs, Portugal, Miami, India.

Vorig jaar was je kunst te zien op het Roskilde-festival in Denemarken.

Ja, ik en enkele kunstenaars uit andere landen hadden de opdracht gekregen om een grote wand te doen. Die van mij was iets van tien meter lang en vijf meter hoog. Ik kreeg een festivalticket en kreeg voor mijn werk betaald. We schilderden de wanden een week van tevoren, dus ik had alle tijd om het festival te bezoeken.
 

Heb je altijd al het idee gehad om kunstenaar te worden?

Nee, als kind wilde ik werken in een organisatie die zich inzet voor dieren of vrede op de wereld. Ik denk dat ik gewoon dieren of mensen wilde helpen. Als tiener wil ik meer iets creatiefs gaan doen. Rond mijn zestiende belandde ik in de hiphopscene. Ik kon al schilderen en daar ontdekte ik iets dat ik kon doen: graffiti. In het begin heb ik heel veel lelijke letters gespoten, haha, maar alleen in verlaten fabriekspanden en dergelijke. Toen ontdekte ik dat ik mijn stijl die ik op papier had, kon kopiëren met spuitbussen op de muur. En dat vond ik te gek. Zo kon ik met de spuitbus een beeld maken met positieve vibes.

Je koos niet voor een creatieve studie?

Nee, ik ben op mijn zeventiende, zonder diploma, van de middelbare school afgegaan om me alleen maar op schilderen te richten. Daarna heb ik nog even een voorstudie voor de kunstacademie gedaan, maar daar ben ik ook van af gestapt. Ik wilde met spuitbussen gaan werken en dat namen ze niet serieus.
 

En hoe ging je toen verder?

Ik had al enkele kleine opdrachten gedaan. Toen ik erover dacht om van school af te gaan, maakte ik een grote schildering met alles wat ik voelde en dacht. Dat was een vrouw met vlinders en allerlei elementen die uit de vleugels kwamen. Ik zag toen dat ik van al mijn ideeën en gevoelens een mooie schildering kon maken. Ik heb altijd al getekend. En ik wist dat als ik er zelf maar veel tijd in zou steken, ik er beter in zou worden.

Je kreeg ook hulp van de gemeente?

Ja, na mijn school kon ik met steun van het stadsbestuur een urban kunststudio voor jongeren beginnen. In het gebouw hebben enige beginnende kunstenaars hun atelier. Ik geef er graffitiworkshops aan jongeren van twaalf tot negentien jaar.
 

Hoe ben je als kunstenaar bekender geworden?

Ik ben veel gaan netwerken. Ik ging naar culturele evenementen en schilderde op eigen initiatief allerlei muren. Ik dacht: als ik mijn werk laat zien, komen er wel opdrachten. Zo kreeg ik mijn eerste opdracht voor een live painting op een klein zomerfestival in de stad.

Je maakt kleurige collages van tijgers, leeuwen en wilde dieren, vogels, vlinders, draken en vrouwelijke wezens. Waar haal je inspiratie uit?

Dat wisselt. Soms gaat het over de plek waar ik schilder, soms is het iets in mezelf. Sommige mensen zeiden tegen me: ben je naar India geweest? Nee, antwoordde ik dan. Toen ben ik inderdaad naar India gegaan en zag daar veel afbeeldingen van goden, symbolen, maskers. Ik zag wel overeenkomsten in mijn werk, maar ik weet niet waar dat vandaan komt.

Je maakt op de muur altijd eerst een heel patroon van outlines?

Ik maak vaak schetsen, maar als ik weinig tijd heb tijd heb, werk ik freestyle.
 

In een van je muurschilderingen vertel je over een persoonlijke ervaring in Afrika.

Het is een vrouwelijke wezen, een soort slang. Als details zie je in het klein een Afrikaans landschap en daarnaast flats van een stad. Toen ik veertien was, zat ik in Denemarken voor een jaar op een soort boarding school. Daar zenden ze probleemjongeren naar toe. Die school stuurde me voor een maand naar Afrika. Om mezelf te leren kennen, te leven zonder internet, warm water en discipline aan te leren. Dat was een grote cultuurschok. Door die reis realiseerde ik me dat ik echt iets anders wilde gaan doen met mijn leven. Ik wilde niet meer mijn tijd verspillen aan dingen die niet belangrijk zijn. Ik ben toen veel gaan tekenen en schilderen.

Waar heb je je talent vandaan, denk je?

Ik weet het niet, maar ik werd geboren met een handicap, waarbij ik niet goed kon praten. Tot ik twaalf jaar oud was, hadden mensen moeite om te verstaan wat ik zei. Op de kleuterschool ging ik daarom in plaats van praten, veel tekenen en schilderen.
 

Met je reizen en opdrachten heb je een vrij drukke agenda. Hou je nog tijd voor andere dingen over?

Als je eigen baas bent, leer je wat je grenzen zijn. Wat je kunt doen en wat niet. Je moet leren om bepaalde zaken prioriteit te geven boven andere. Maar ik ben nog jong en ik wil ook tijd hebben om uit te gaan. Ik heb vrienden die in de problemen zitten door drugs, maar ik ben een andere weg in geslagen.

Dus je gebruikt geen drugs?

Niet in het dagelijks leven, maar soms wel als ik ga feesten.
 

Rook je ook cannabis?

Op een feestje ja, maar niet dagelijks.

Van wat voor muziek hou je?

Hiphop vooral. En daarnaast een beetje r&b en jazz.

Wat heb je nu voor plannen?

Ik heb thuis veel werk. En ik verhuis binnenkort met mijn studio naar een grotere ruimte in een skatepark.

Komen er in Aalborg ook wel toeristen?

Een klein beetje. Aalborg is een mooie stad. Er zijn genoeg culturele activiteiten. En we hebben de grootste partystraat in Denemarken.
http://fridastiilvium.com
https://www.instagram.com/fridastiilvium
Door: Peter van Sparrentak