Er beweegt iets in België

Misschien geven sommigen gehoor aan de oproep van VOC-boegbeeld Derrick Bergman ‘aan Belgische smoorders’ op de site van CNNBS (18 mei 2021). ‘België is een achterlijk land’ titelt Bergman, en hij heeft natuurlijk gelijk, toch als het over cannabis gaat. Over andere maatschappelijke thema’s ga ik mij hier niet uitspreken, maar op mijn tijdlijn van Facebook zie ik wel dat steeds meer mensen de uitspraak ook in het algemeen voor waar aannemen. ‘Het is tijd voor actie, godvermiljaardenondeju!’: met die strijdkreet sluit Bergman af. In België dient zich voorlopig niemand aan met dezelfde daadkracht als hij, of de in dit artikel terecht geëerde Joep Oomen. In de jaren ‘90 hadden we Denise Aerts en haar BCCB (Belgische Cannabis Consumentenbond). Dichter bij goed georganiseerd verzet zijn we nooit gekomen, er was toen zelfs sprake van een politieke partij. Maar de repressie was ongenadig, en Denise en haar getrouwen keerden de legaliseringsbeweging gedesillusioneerd de rug toe.

Positieve signalen

In de jaren van het feitelijke gedoogbeleid (2003-2014) voelde weinigen zich geroepen om de strijd voort te zetten. We werden grotendeels met rust gelaten, zelfs op de festivals en in de concertzalen. Alleen Trekt Uw Plant (leve Joep!) probeerde de grenzen van de wetgeving af te tasten, als social club, en werd daar telkens weer voor vervolgd, tot drie keer toe. Het enige resultaat was dat de initiatiefnemers geheel ontmoedigd en financieel geruïneerd achterbleven. Opdracht volbracht, wat het gerecht (en de politiek) betrof. Zo hoeven we er weer even niet meer over te praten. En val ons alstublieft niet lastig met dat gezeur over mediwiet. We hebben toch al die neusspray goedgekeurd? Je zou om minder de moed verliezen, laat staan dat je je nek nog zou uitsteken. En toch zie ik de laatste maanden veel positieve signalen dat er toch weer van alles leeft. Een zielsgenoot van amper twintig nodigde me uit om in zijn radioshow twee uur over mijn boek te komen praten. Een regisseur werkt aan een zesdelige documentaire rond mediwiet en vroeg me om het script te helpen schrijven. Daan Staes is de man achter de nieuwe podcast Cannabiskenners, die gewoon op Spotify staat. Professioneel gemaakt, uitstekend geresearcht en met zeer interessante gesprekspartners (om mezelf niet te vernoemen). Ik werd zelfs gevraagd voor een interview met het magazine van De Sleutel, de organisatie die al sinds de jaren ‘70 hulp biedt aan mensen met drugproblemen. Ook daar is duidelijk een mentaliteitsverandering aan de gang.

Smart on Drugs

De meeste Facebookpagina’s over cannabis zijn jammer genoeg maar een kort leven beschoren of worden amper bijgehouden. Smart On Drugs, een ‘burgerbeweging die ijvert voor de hervorming van het Belgisch drugbeleid en pleit voor een vernieuwde, deskundige en menselijke aanpak’, is nog het meest actief op de sociale media en biedt ook accurate links en informatie. De pagina heeft 1.400 volgers, niet echt de grote massa, maar we weten intussen dat veel mensen zelfs een duimpje op Facebook al riskant vinden, en denken dat het kan leiden tot vervolging. Het zal nog wel even duren voor die ingepeperde angst plaatsmaakt voor openheid en begrip maar het debat zal in elk geval niet meer stilvallen. En op mijn eigen cannabisberichten komen steeds meer likes, van mensen die zich dan toch een heel klein beetje durven outen.

Nieuwe CBD-shops

Intussen blijven her en der in het land nieuwe CBD-shops opduiken. De Herborist in Antwerpen, die vorig jaar nog de deuren moest sluiten omdat bepaalde absurde regels werden overtreden, is intussen gewoon weer open. Een bekende zakenman verklaarde zich tot een ‘bondgenoot’ nadat hij mijn boek had gelezen. Hij vraagt zich af hoe we de politici eindelijk tot inkeer en inzicht kunnen brengen, en is bereid om zijn hoge contacten in de politieke en de zakenwereld daarover aan te spreken. Cannabis is ook business, laten we daar niet flauw over doen. Ik noem het cannabusiness.

Fake news

Ja, er beweegt iets in België. Niet dat de legalisering van cannabis nabij is. Wat dat betreft heeft mijn eertijdse optimisme al lang de baan moeten ruimen voor realisme. Ik geef de strijd niet op maar doe het stilaan voor de volgende generatie. Opdat zij eindelijk verlost zou worden van de waanzin die het cannabisdebat nu al zo lang domineert, van het fake news en de propaganda, van de misplaatste vooroordelen en misverstanden. Als ik mag afgaan op de vele contacten en gesprekken die ik de laatste tijd gehad heb, zijn er in elk geval steeds meer mensen die het onderwerp minstens even serieus nemen als ik.