AQUASERGE - “We gaan met wiet om zoals met andere toffe dingen”

Aquaserge is in de kern een drietal uit Toulouse, dat uiteindelijk naar de muziekmagneet Parijs vertrok. Maar Julien Gasc (zang, keyboards), Audrey Ginestet (zang, keyboards, basgitaar) en Benjamin Glibert (zang, keyboards, gitaar) doen er daarnaast nogal wat dingen bij, zodat ze – om het voorzichtig uit te drukken – ook nog wel eens ergens anders komen dan de Franse hoofdstad. Julien Barbagallo, een van de oprichters, speelt tegenwoordig zelfs bij de succesvolle Australische psychedelische rockband Tame Impala, waardoor zijn bijdragen wat teruggeschroefd zijn.

Flink gegroeid

Live treedt Aquaserge op met in ieder geval vijf muzikanten. “Een tijdje geleden hebben we voor de lol eens een lijstje gemaakt. In de afgelopen tien jaar hebben er meer dan vijftig mensen meegespeeld, live of bij opnamen. Dat is alles bij elkaar nogal wat! We houden ervan om op te treden en we zijn blij met het geluid dat we op het nieuwe album ‘Laisse Ça Être’ hebben. Petje af voor al die fantastische muzikanten die eraan bijgedragen hebben! Voor elk album verschilt de aanpak, maar het aantal deelnemers bij onze opnamesessies is in de loop van de tijd flink gegroeid.”

Collectief

“We maken een song met z’n allen, het is een collectief proces. Maar het verloopt niet altijd hetzelfde, het hangt ervan af wie er allemaal in de studio is, wie wat ideeën heeft... Er is een flow van voorstellen. ‘L’Ire Est Au Rendez-Vous’ bijvoorbeeld, toen we daaraan begonnen hadden we geen demo of thema. We jamden wat in een kleine bezetting van bas, gitaar en keys, en vonden zo een lekker loopje. De drummer kwam voorbij omdat hij in de ochtend wat boodschappen moest doen, en toen begon het eerste deel van de track te grooven.”

Lichtvoetig

“Wat we eigenlijk deden was het oefenen en schrijven tegelijkertijd opnemen, en daar stap voor stap stukjes aan toevoegen. Zo staat het geraamte van het nummer in een dag erop. Dan nog wat blazers en percussie erbij, en zang eroverheen. Een andere bijzondere eigenschap van ons: we schreven de teksten ook samen.” En zo ontstaat de typische, lichtvoetig klinkende sound van Aquaserge, waarbij flarden rock, funk, pop, reggae, jazz en wat al niet meer vriendelijke en gelaagde dwarsverbanden met elkaar aangaan. Poppy progrock met psychedelische invloeden, zoiets.

Cannabis sessies

Het klinkt daarbij vaak op zo’n manier dat je je afvraagt of de heren niet af en toe een bewustzijnsverruimende ervaring hebben, of meerdere malen hebben gehad. En ja, zeker, het nuttigen van (in ieder geval) wiet en hasj is niet helemaal vreemd voor de leden van Aquaserge. “Een deel van de band rookte wiet en hasj tijdens de opnamesessies, wat ons deed denken aan The Beach Boys. Als Brian en Dennis Wilson van die groep opnamen maakten onder invloed van drugs deelden ze die tapes in als ‘Cocaine Sessies’, ‘Cannabis Sessies’ en dergelijke...”

Relaxen

De geschiedenis is vergeven van muzikanten die zowel tijdens het creatieve proces als op het podium versmelten met een joint. Hoe zit dat bij Aquaserge? “We zijn geen potheads, maar we hebben er plezier in om hier en daar een jointje op te steken, het is een goede manier om wat te relaxen voor onze shows. Het is ook een prima wijze om de luiken open te zetten tijdens opnamesessies. We zijn een band met weinig vaste gewoontes, alles beweegt en ontwikkelt zich. Iedereen bij ons vindt wiet te gek, maar niemand is er afhankelijk van. We gaan ermee om zoals met andere toffe dingen, bijvoorbeeld eten, muziek, seks en zo verder en zo voorts...”

Verrukkulluk

Gevraagd naar de situatie wat betreft wiet en hasj in Toulouse en Parijs, komt er een wat spottend antwoord, waarin misschien ook nog een lichte zweem van hopeloosheid doorklinkt. Immers, de omgang met wat in Nederland softdrugs heet verloopt bij onze zuiderburen nog steeds moeizaam. Afijn, voor wat het waard is: “Hasj en al die andere substanties die ‘drugs’ genoemd worden zijn vrij. Je kunt er gebruiken en produceren. Er zijn geen gevangenissen en ook geen politie. Dus er is geen overbevolking in de bajes en er worden geen zieke en arme mensen opgesloten. De zon schijnt in Frankrijk en de wiet is verrukkulluk.”

Soul muziek

Bij Aquaserge is alles in ieder geval altijd in beweging. Zo brachten ze begin februari hun vijfde studioalbum ‘Laisse Ça Être’ uit, met acht tracks waarvan de teksten standaard en lekker eigenwijs volledig in het Frans zijn. Inspiratie komt onder andere van psychedelische pop, free jazz, noise, oude Franse filmmuziek en rock uit de sixties en seventies. En alles uiteraard net wat anders dan de voorgangers. “Soms weten we gewoon niet hoe het liedje waar we aan werken zal gaan klinken. We hadden ooit het idee om een dance plaat te maken met onze grooves, ons geluid, en onze grappen... Wat we maken is misschien geestverruimend, het is zeker muziek vanuit onze ziel naar de ziel van het publiek. Het is eigenlijk een soort soul muziek.”

Acid Mothers Temple

Zielsverwanten heeft Aquaserge sowieso in het Japanse Acid Mothers Temple, een communeachtige muziekgroep rond gitarist Makoto Kawabata, een gezelschap dat eerder al wat aandacht in Highlife magazine heeft gehad. Als er een band is die de psychedelische gekte uit de sixties nog eens driedubbeldik overdoet, dan is het deze wel... Audrey Ginestet en Makoto Kawabata zijn al sinds lange tijd goede maatjes, Audrey is lid van het collectief en werkte mee aan verschillende albums. Daarnaast maakte ze de documentaire ‘Dokonan’ over Acid Mothers Temple op tour door de Verenigde Staten, en ‘Spring Yes Yes Yes’ over haar relatie met Makoto Kawabata.

Wat anders

De bezige baasjes doen uiteraard nog veel meer, zo heeft Julien Gasc een rol in de Britse indierock groep Stereolab, en daarnaast een soloproject waarmee hij onlangs het album ‘Kiss Me You Fool’ uitbracht. Behalve drummen in Tame Impala liet Julien Barbagallo een tijdje geleden zijn eigen album ‘Grand Chien’ verschijnen, en Julien Chamla speelt als drummer in verschillende impro noise jazz bands zoals Helved Rüm en Hippie Diktat. Audrey Ginestet goochelt bij het duo Salon/Cuisine met vinyl dat uit de groef loopt in een noise performance concert. Benjamin Glibert tenslotte speelt met Sylvaine Hélary in Glowing Life, en is de helft van het gitaar / trompet duo Sweetest Choice met Sébastien Cirotteau.

Revolutie

Een hele opsomming, maar het laat wel zien dat Aquaserge zich niet beperkt tot het eigen clubje, dat ze juist de tentakels overal heeft en de geest flink laat waaien. Goed geregeld dus ook dat er altijd een vervanger is als iemand eens een keer niet kan in verband met een andere band of project. Het maakt aan de andere kant het plannen net iets moeilijker en de toekomst wat onzeker. Wat de band tenslotte nog wel wil meegeven voor wat komen gaat, is dat er revolutie in het verschiet ligt. Ehm, hoe dat zo?

Boycot

“We roepen op tot een boycot van de verkiezingen van dit jaar in Frankrijk. Elke vijf jaar is het dezelfde slechte, doorlopende grap: stemmen voor de minste van twee kwaden, hoop, echte politiek, ontgoocheling. En aan het eind hou je sowieso racisme, fascisme en seksisme over. Misschien is dat wel hetzelfde in Nederland. Geef je stem niet aan al die klootzakken, ze gebruiken het toch tegen je.” ‘Laisse Ça Être’ van Aquaserge is uit op Crammed Discs, de band treedt binnenkort een paar keer op in Nederland. www.aquaserge.com Tekst: Arjan van Sorge / foto’s: Jim Goossens Bara, Audrey Ginestet