Cannabis hoogdag in Gent

De tweede Cannabis Hoogdag in Gent was geen onverdeeld succes. Weinig volk, weinig animo en nul media-aandacht. Gelukkig waren er enkele aangrijpende en intrigerende toespraken, en twee zeer intense performances. Het weer zat tegen. Het was de eerste frisse en regenachtige dag in weken, en veel mensen bleven blijkbaar liever thuis. Al is het nog maar de vraag of beter weer echt een verschil had gemaakt in Bar Bricolage, nochtans een prachtige locatie in de oude haven van Gent. Dimitri Breeuwer van de Nederlandse stichting CannaWijzer noemde België in zijn lezing een land van stakingen en betogingen, maar daar hebben wij als het over cannabis gaat eerlijk gezegd nooit zoveel van gemerkt. Ook de bevrijdingsdagen in Antwerpen, georganiseerd door Trekt Uw Plant, trokken eerder dit decennium amper een honderdtal sympathisanten aan. [caption id="attachment_19088" align="alignnone" width="800"] Politiecommissaris Peter Muyshondt (foto: Derrick Bergman)[/caption]

Hypocrisie

Dat heeft in de eerste plaats te maken met de angst voor repressie. Sommige mensen durven niet eens een Facebookbericht over cannabis liken, uit schrik dat ze opgespoord en vervolgd zullen worden. Het waren niet toevallig de afsluitende woorden van de organisator van de Cannabis Hoogdag, Glenn Bouckaert, die zelf ook wel besefte dat de opkomst wat mager was. Maar angst is niet de enige en ook niet de slechtste raadgever. De hypocrisie van hen die zwijgen, wegkijken en wegblijven van dit soort evenementen is veel schadelijker voor de beweging. En dan heb ik het niet alleen over de vele honderdduizenden cannabisconsumenten in België, die al lang blij zijn dat hun dealer nog een voorraadje heeft liggen en zich voor de rest niks aantrekken van de strijd voor legalisering. Shame on you. Maar de grootste gluiperds zijn natuurlijk de politici, artsen en andere zogenaamd prominente leden van de maatschappij die weigeren kleur te bekennen, ook al genieten sommigen zelf volop van de voordelen en geneugten van cannabis.

Onthutsende verhalen

In de marge van de Hoogdag hoorde ik weer enkele onthutsende verhalen over dokters die niet alleen cannabis voorschrijven maar het ook zelf ('medicinaal') gebruiken, over gemeenteraadsleden die raad komen vragen bij burgers die op eigen houtje CBD-olie vervaardigen en dus feitelijk de wet overtreden, over politiecommissarissen die zogezegd een nultolerantie handhaven maar in de praktijk een gedoogbeleid hanteren. 'See the hypocrites' zongen The Wailers eind jaren 60 al, een nummer dat nog altijd actueel klinkt. Waarom komen al die leidende en gerespecteerde figuren niet uit de bloeikast? Waarom durven zo weinig onder hen hun nek uitsteken, en opkomen voor hun eigen overtuiging? Toch ook weer angst waarschijnlijk, en zo is de cirkel rond. De rechtse regering heeft een nieuw angstklimaat gecreëerd rond cannabis, waardoor haast niemand het nog kan, wil en durft opnemen voor de plant. Ook onze media zijn in dat bedje ziek. Buiten deze oud-strijder was er in Gent alweer geen enkele journalist aanwezig, en ook geen enkele cameraploeg. Als ergens op een rode loper een paar bekende nitwits verschijnen, staan ze elkaar te verdringen om erbij te zijn. Maar een informatiedag over cannabis? Liever volharden in domheid en arrogantie.

Helden

O ja, er zijn nog helden. Politiecommissaris Peter Muyshondt vertelde in Gent niet echt iets nieuws, maar de absurde realiteit van het drugbeleid kan niet genoeg benadrukt worden. En wie kan daar beter iets over zeggen dan een man die het allemaal van binnenuit meemaakt? Ook Joost Bonte staat met beide voeten in de dagelijkse werkelijkheid, als coördinator van ettelijke straathoekwerkprojecten en spreekbuis van Smart On Drugs, een organisatie die druggebruik uit de strafwet wil halen. Van huis uit socialist, maar ook bij die partij overheersen de angst (voor de almachtige NV-A van Bart De Wever) en de huichelcultuur. [caption id="attachment_19089" align="alignnone" width="800"] Derrick Bergman (foto: Dimitri Breeuwer)[/caption]

Nederlandse sprekers

Ik heb vooral geboeid zitten luisteren naar de Nederlandse sprekers. Dimitri Breeuwer is het brein van CannaWijzer (vroeger WeSmoke) en onderhoudt in die hoedanigheid nauwe contacten met de bewindvoerders van Terneuzen, de coffeeshops en andere stakeholders in het cannabisdebat. Hij noemt zichzelf een 'diplomatieke activist' en vertegenwoordiger van de stille meerderheid, en roept ons op om zijn voorbeeld te volgen. Informeer de mensen in je omgeving, spreek lokale politici aan, bouw bruggen met mensen die niet beter weten. Derrick Bergman ging later op hetzelfde elan verder. Volgens hem is het Wietexperiment van de Nederlandse regering één groot vertragingsmanoeuvre om een evolutie af te remmen die niemand nog kan tegenhouden. Als een multinational als Constellation Brands (Corona) 4 miljard investeert in de cannabusiness, zo redeneert Bergman, is elk politiek initiatief gerommel in de marge. De legalisering van cannabis in de Lage Landen zou er weleens veel sneller kunnen komen dan velen nu voor mogelijk achten. Hou vol dus, moedigde Derrick het schaarse publiek aan, en blijf de blijde boodschap verspreiden.

Eigen parochie

Er waren ook nog aangrijpende getuigenissen van enkele patiënten die dankzij cannabis een menswaardig leven kunnen leiden, een grappige lezing van Bas Tielens, het schrijnende verhaal van Michel Degens (Mambo Social Club Hasselt), een acrobatische dansact van Raquel Sanchez en de militante, Nederlandstalige rhymes van rappers KoenDalini en T-Loc, hiphop van de rauwste plank, met originele beats en supercoole teksten. Meer van dat op de volgende editie graag. En als het kan ook iets meer debat en tegenspraak. Nu was het toch weer een hele dag preken voor de eigen parochie, voor de usual suspects die al lang overtuigd zijn maar trouw elk cannabisevenement blijven bezoeken. Hoog tijd om uit onze bubbel te breken. Tekst: Karel Michiels