Vijf landen in vier weken; dat klinkt als een redelijke uitdaging. Maar Amerikaanse toeristen doen dat soms in een week, dus hup daar gaan we. Van Bulgarije via Macedonië en Kosovo naar Albanië, en dan met de boot naar Corfu in Griekenland.
In de Bulgaarse hoofdstad Sofia was ik eerder geweest, maar voor een paar tientjes is het een goedkope vliegbestemming. De stad is levendig en spotgoedkoop. Toch, tijd voor een nieuwe uitdaging, dus op naar Skopje, de hoofdstad van Macedonië, dat eigenlijk de Former Yuguslav Republic Of Macedonia (FYROM) heet. Mogelijk gaat het Noord-Macedonië heten, want Griekenland en Macedonië kunnen het moeilijk eens worden. Wat opvalt in Skopje is dat de vorige rechtse regering met standbeelden heeft gestrooid. Met een tientallen meters hoge Alexander de Grote lijken ze de Grieken duidelijk te willen maken: hij is van ons.
Thuiskweken
Kosovo is één van de nieuwste landen in Europa, maar sinds het zich na een bloedige strijd heeft afgesplitst van Servië wordt het niet erkend door onder andere Servië, Rusland en China. Er wordt nu gepraat tussen de aartsvijanden Servië en Kosovo, maar gezien mijn ervaringen ben ik daar niet optimistisch over. Je spreekt met locals en alles is koek en ei. Maar zodra het over Servië gaat slaat meteen de vlam in de pan. Zo ook bij Etnik, wiens vader in het Kosovo Liberation Army vocht. Gelukkig vinden we een beter onderwerp over cannabis, want hij is een groot liefhebber. En opvallend goed geïnformeerd. De dab-revolutie is niet aan hem voorbijgegaan. Thuiskweken komt veelvuldig voor in Kosovo, zegt hij. En anders is daar Albanië, met een knipoog. Prizren is een onontdekte parel van de Balkan; het is een prachtige stad.
Albanië
Next stop: Tirana. In een museum kom ik er echter dat de legende dat langharige hippies aan de grens met Albanië geknipt werden waar is. In het museum in een voormalige ondergrondse bunker hebben ze zelfs een toen gebruikte kappersstoel staan. Dus had Mila groot gelijk (zie hiernaast) toen zij en haar vrienden Albanië indertijd vermeden. Het centrum van Tirana is aangenaam, met leuke terrasjes en goedkoop eten. Het is wel snikheet, 35 graden. Ik snak naar een verkoelende duik in de Middellandse Zee, dus reis ik verder naar Sarandë. Links en rechts word ik door jonge entrepeneurs gevraagd of ik wat wil roken. En of ik dan het liefst in euro’s wil betalen. Mijn eerste joint op deze reis smaakt uitstekend; vreemd genoeg kwam het er in Kosovo niet van. Na vijf dagen in de hoofdstad van de Albanese Rivièra is het tijd voor het Griekse Corfu. En daarna weer naar huis. Op naar de volgende trip.
Door: Rob Tuinstra
