Mossy Giant - Tekenfreak en cannabisfan

Mossy Giant is de studionaam van grafisch vormgever en illustrator Pieter van Tongeren. Met zijn humoristische stijl in zijn eigen tekeningen en opdrachten zet hij cannabis voluit in het zonnetje. Je favoriete figuren zijn een oude hippie en een relaxte beer, die beide in een oude wagen rondreizen. Ik had eerst die hippie getekend in een oud busje. Dat busje had een achterbak en daar wilde ik ook iets in hebben. Dus dat werd een beer. Die combinatie is voor mij altijd een plezier om te tekenen. Mensen worden er ook blij van, als ze het zien. Heb je zelf al een busje of is dat een grote wens? Die oude VW-busjes zijn geweldig, maar zo veel geld heb ik helaas niet. Ik wil zeker een keer een busje kopen, het maakt niet uit welk merk. Samen met mijn vriendin, een eigen huisje op wielen. Misschien kun je hem dan gebruiken als mobiele studio? Ik heb sowieso altijd schetsboeken bij me, maar echt tekenwerk doe ik het liefst in mijn studio. Daar voel ik me vrij en word ik niet gestoord. Ik heb veel moeite om op andere plekken te werken, bijvoorbeeld op een kantoor. Ik heb mijn eigen plek nodig. Je tekent vast al je hele leven? Ja. Als klein jochie heb ik schetsboeken vol getekend. Mijn moeder is beeldend kunstenaar, dus ik was altijd omringd door kunst. Het werd in mijn familie heel erg gepusht om me creatief te uiten. Toch besloot je om te gaan basketballen. Ik ben twee meter tien. Daarom noem ik mezelf ‘giant’. Mijn doel was om professioneel te gaan basketballen. Hierdoor ging tekenen een beetje op de achtergrond staan. Ik heb in het Nederlands team gespeeld. Op mijn achttiende ben ik naar Amerika gegaan. Ik kreeg een beurs aangeboden van een Amerikaanse universiteit om er te basketballen. Daarnaast kies je dan een studie, die de school betaalt. Op een gegeven moment zat ik in een klas grafisch ontwerpen. En dat begon ik langzamerhand leuker te vinden dan basketballen. Ik zat alleen maar weer te tekenen. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: ik ga mijn basketbalcarrière in Amerika afsluiten. Na vijf jaar ben ik afgestudeerd met mijn diploma grafisch ontwerpen. Hoe ging het Amerikaanse avontuur verder? Ik heb er stage gelopen bij een aantal reclamebureaus, maar dat vond ik helemaal niks. Het was allemaal digitaal en ik wilde mijn eigen ding doen. Toen ben ik voor mezelf begonnen. Ik heb elke klus die op mijn pad kwam aangenomen. In het begin heb ik websites vormgegeven en ook leren programmeren. Maar ik wilde tekenen. Door het steeds maar te blijven doen, heb ik langzaam maar zeker mijn stijl gevonden. Had je het plan om daar te gaan wonen? Ja, zeker wel. Ik had verwacht dat ik nooit meer terug zou komen. Maar ik kon mijn werkvergunning niet meer verlengen. Dus ik moest terug, ik kon niet blijven. In de VS heb je cannabis ontdekt. In mijn middelbareschooltijd was ik alleen met sport bezig. Ik dronk bijna niet, ik blowde niet. En in Amerika had ik een hele strenge coach ten opzichte van cannabis. Er werd in de zomer wel gedronken. Een basketbalteamgenoot nam mij een beetje onder zijn vleugels en liet mij de Amerikaanse cultuur zien. Het is nog steeds een hele goede vriend. Toen ik was afgestudeerd ben ik bij hem gaan wonen. Hij rookte wiet en las rare boeken. Toen ben ik begonnen met blowen. Zoals het in Amerika gebeurt: met een glazen pijpje. Zo werd ik voor de eerste keer stoned, op mijn drieëntwintigste. Sindsdien heb je veel cannabisopdrachten gedaan. Toen ik in Amerika woonde, heb ik opdrachten gedaan via mensen die ik er leerde kennen. Ik heb gewerkt voor Hippie Hill, een old school grower uit Californië, die hele goede kwaliteit wiet verbouwt. Verder voor Stash Quatch, een cannabisplantage uit Oregon. En voor Recreator, een hennepkledingmerk, daar werk ik nog steeds voor. Verder werk ik internationaal, zoals voor Exotic Seed, een zadenmerk, en City Farmers, een growshop in Brazilië. Ik werk nu aan de huisstijl van een nieuw cannabismuseum in Amsterdam, dat binnenkort open gaat. Maak je alle tekeningen op papier? Ja. Ik teken eerst met potlood op papier en daarna trek ik op de lichttafel de tekening over met inkt en een pennetje. Ik gebruik daarvoor Faber-Castell-pennen en heel af en toe Rotring. Als de tekening af is, kan ik hem met de computer invoeren in mijn grafisch ontwerp of eventueel inkleuren. Je eigen tekeningen zitten boordevol details. Daar hou ik van. Ik vind het belangrijk dat mensen even naar mijn tekening blijven kijken en zo dingen ontdekken. Je maakt vrij werk, maar geen stripverhalen. Het schrijven van een stripverhaal is zo ingewikkeld. Dat is een vak op zich. Ik heb het wel geprobeerd, maar ben vastgelopen. Ik zou dat graag samen met iemand willen maken. Je laat je inspireren door de jaren zeventig. Jazeker. De flowerpowertijd, hippies met baarden. Ik heb laatst een boek gekocht van de Freak Brothers en ook de tekeningen van Robert Crumb vind ik heel cool. Vorige zomer heb ik The Electric Kool-Aid Acid Test gelezen van Tom Wolfe. Dat gaat over Ken Kesey, die met de groep Merry Pranksters door Amerika reist, in een gigantische schoolbus met flowerpowersymbolen. Wat daarin beschreven wordt, past helemaal bij mijn tekeningen. Waar reizen de hippie en de beer naar toe? Ze zijn altijd op reis, fysiek en spiritueel. Ze hebben een honingpot met een geestverruimend middel erin, roken pijp en hebben cannabis en paddo’s bij zich. Ze gaan uit hun bol. Soms teken ik ze als ze ergens in de natuur gestopt zijn, en dan verzamelen de andere dieren zich om hen heen. De balans tussen mens en natuur komt ook in mijn tekeningen terug. Dat mensen happy met de natuur samenleven in plaats van in een consumerende wereld. http://mossygiant.com https://www.instagram.com/mossygiant/ Door: Peter van Sparrentak