Grow | Het fenotype mysterie
Even afkloppen, maar het wonder lijkt zich dit jaar warempel te voltrekken: planten zonder schimmel! Na een vooral zeer natte zomer ontwikkelt de nazomer zich uitermate gunstig. Tot nog toe, eerste week september, is het al een week of drie vrijwel elke dag zonnig en warm.
En het eind is nog niet in zicht. Al zijn er wel een paar planten aan budrot verloren gegaan door aanhoudende midzomerregen, dat waren ondermaatse fluffy 1-buds auto’s, dus grote verliezen leverde dat niet op qua kwaliteit en gewicht. Na jarenlange budrot terreur ben ik dit jaar gegaan voor een Deense soort, een ontelbare generaties door het Deense klimaat geharde en naar je mag aannemen stabiele variëteit . Die zou echt vroeg klaar zijn, groots opbrengen en – het belangrijkste – zeer resistent zijn tegen schimmels. Die reputatie wordt redelijk waargemaakt, al zijn de planten nog lang niet uitgebloeid en is de topvorming nog vrij mager.
Zeuren
Nu de schimmel zich voorlopig afzijdig houdt, heb ik weer wat anders om te zeuren: van de vijf overgebleven vrouwtjes zien er maar twee min of meer hetzelfde uit. Plant 1 is stevig in bloei, maar vertoont miezerige fluffy toppen zonder veel ‘vlees’.
Plant 2 is net zo ver maar veel hoger, waarbij alle takken angstvallig horizontaal blijven, met de toppen als kaarsjes op de steel. Plant 3 en 4 zijn bijna even hoog, maar nog een stuk minder ver. Plant 5, echt een buitenbeentje, is een klein dikkerdje, veel verder dan
haar zusters en straalt in het zonlicht met een monstertop zo groot als de onderarm van een volwassen worstelaar. Wanneer je kweken als een avontuur zonder vaststaande uitkomst benadert allemaal best leuk. Als je uit bent op een consistente opbrengst een nachtmerrie.
.jpg)
.jpg)
