The Dutch Effect

07 Mar 2016

Bijna tien jaar werkte Mitch Benjamin bij coffeeshop Dizzy Duck in Den Haag. Toen zette hij, een handje geholpen door de liefde, de stap naar De Nieuwe Wereld en verhuisde naar Colorado.


Bijna tien jaar werkte Mitch Benjamin bij coffeeshop Dizzy Duck in Den Haag. Toen zette hij, een handje geholpen door de liefde, de stap naar De Nieuwe Wereld en verhuisde naar Colorado. In de Dizzy Duck leert Mitch een Amerikaans meisje kennen. Ze studeert in Leiden en heeft eerder in Panama gewoond. De vonk springt over en een tijd lang gaat alles prima. “Maar we zaten een beetje te klooien met immigratie”, vertelt Mitch. “Na haar studie mocht ze hier nog maar drie maanden zijn. Ik werkte op dat moment bijna tien jaar bij Duck en de wietindustrie begon op te komen in Amerika. We zaten in Panama op het balkon en moesten beslissen wat we gingen doen.” Het besluit is snel genomen: “We gaan naar Nederland, pakken in twee maanden alles in, en vliegen naar Amerika.”

Colorado

In april 2013 begint hun nieuwe leven in Denver, Colorado, waar cannabis net drie maanden legaal wordt verkocht. Mitch heeft het consequent over coffeeshops als hij over de winkels praat die cannabis verkopen. De verschillen tussen het systeem in Colorado en dat in Nederland blijken groot. “Hoe het daar geregeld is, zo zou het hier ook moeten. De wiet wordt misschien wat duurder, maar je hebt wel overzicht. Je betaalt meer belasting, maar er is veel aanbod, dus dat drukt de prijs. En als je ziet hoe de prijzen in Nederland zijn gestegen: van zes naar tien euro per gram in vijf, zes jaar.”

‘Over the top’

Vergeleken met het menu van onze coffeeshops is het assortiment in Denver gigantisch. “Hier heb je wiet en hasj en dat is het. Daar hebben ze snoepjes, koekjes, pleisters, olie, noem maar op. De coffeeshop moet zeventig procent van zijn spullen zelf produceren. De andere dertig procent mogen ze uitbesteden. Ik heb met zes, zeven eigenaren gesproken in Colorado. Kweken doen ze allemaal zelf, sommige maken ook wax of ijs met wiet. Wat ze vooral uitbesteden zijn de edibles, de olies, de pleisters.' Het aanbod van edibles is enorm. 'Je kan het zo gek niet bedenken: snoepjes, pindakaas, frietsaus. Dat is Amerika, ze gaan echt over the top daar.”

Politie

Lachend vertelt hij over een van zijn eerste bezoekjes aan een ‘coffeeshop’ in Denver. “Er stond ineens een politieauto voor de shop. Ik had toen nog geen papieren, alleen mijn Nederlandse paspoort. Om eerlijk te zijn: ik scheet zeven kleuren. Maar ik dacht: het is legaal, ik weet niet wat hij hier doet, maar als hij iedereen aanhoudt zullen ze de deuren wel sluiten. Dus ik loop naar binnen, haal mijn spullen, kom buiten en de politie kijkt nog niet eens naar me. Toen had ik echt zo'n momentje van: waar gaan we heen, joh? Ik kom uit Nederland, waar alles mogelijk was. Maar ik kan daar gewoon mijn wiet kopen als toerist, wat hier in de grensgebieden niet meer mag.”

Topkwaliteit

Niet onbelangrijk: wat betaal je? Mitch: “Ik heb het geluk dat mijn meisje een medicinale kaart heeft. Dus wij kochten voor een lager belastingtarief. Voor 3,5 gram supermooie Kush betaalden we 35 dollar. Zonder kaart is dat 66.” Maar dan koop je wel topkwaliteit. Iets wat in Nederland bijna onmogelijk is. Mitch heeft de situatie zien verslechteren. “Vroeger had je liefhebbers, mensen met kleine partijtjes, die elke dag naar hun planten keken. Nu ken ik mensen die het alleen voor het geld doen: zo snel mogelijk, ze gebruiken chemische spullen, drogen te kort... Als je in Amerika een zakje koopt – of een potje, want ze doen het allemaal in luchtdichte potjes met kindersluiting – dan zit er een etiketje op. Daar staat gewoon de voeding op en precies wat er in zit.'

Connectie

Inmiddels is Mitch weg uit Denver: “Mijn meisje werd ziek in Colorado, vanwege het hoogteverschil. Daarom zijn we naar Florida verhuisd.” Deze conservatieve staat is nog lang niet zover als Colorado, maar de vooruitzichten zijn goed. Mitch kent mensen die aan een wetsvoorstel voor medicinale cannabis werken en mensen die klaar staan om te gaan kweken in het tropische klimaat van Florida. “Afgelopen maand moesten ze hun licentie aanvraag indienen en aantonen dat ze vijf miljoen euro hebben om te investeren.” In Florida richtte Mitch zijn eigen bedrijf op: The Dutch Effect. “We proberen de sleutel te zijn voor Nederlandse ondernemers in de cannabisindustrie die de stap naar Amerika willen zetten, maar niet de connecties hebben.”

Gi-gan-tisch

Zadenbedrijven bijvoorbeeld. “In Colorado merkte ik dat ze best wel problemen hadden met het verkopen van bepaalde soorten, die hier heel bekend zijn. Dus ik wil die genetica daarheen halen.” Eén ding is zeker: de markt blijft voorlopig groeien. 'Ik was bij de eerste Cannabis Cup in Colorado: gi-gan-tisch. Proeven, dabben, standjes met dabs. En een heel breed publiek: jong, oud, wit, zwart, geel, paars. Je ziet dat de industrie nu ook door zakenmensen wordt opgepikt. Had het misschien hiervoor het imago hippie, nu zie je mensen in driedelig kostuum met stropdas.”

Geen onzekerheid

Amerikaanse ondernemers hebben niet het probleem waar hun Nederlandse collega's mee kampen: onzekerheid. “Als coffeeshopeigenaar wil je een goed product verkopen. Stel: er komt iets nieuws op de markt, wat het helemaal schijnt te zijn. Maar het kost een ton. Dan krab je wel zes keer op je achterhoofd. Want als de politie komt, ben je het kwijt. Daar kunnen ze het wel investeren, want ze weten: het komt toch wel terug. Daarom nemen ze zulke grote stappen. En Nederland neemt kleine stapjes achteruit.” Het blijft onbegrijpelijk: de repressieve manier waarop ons land omgaat met cannabis.

Kortzichtig

Mitch: “Het is zo bekrompen, zo kortzichtig. Ze denken: de coffeeshop, maar hebben geen idee hoeveel andere bedrijven je met verlies opscheept als je die shop sluit. Ik hoop dat Nederland naar Amerika kijkt en inziet: het moet gewoon anders en het kán ook anders. Zeker als je de kwaliteit naar je burgers toe wil garanderen.” Maar dan wel met voldoende keuze voor de consument. “Als je één leverancier hebt, die twintig soorten kweekt, en iedereen moet het daar halen, het ziet er allemaal hetzelfde uit... Ik vind dat je de consument vrije keus moet bieden. Misschien wil ik nu helemaal geen van die twintig soortjes en rij ik daarom twee uur verder.”

Oplossing

De oplossing, wat Mitch betreft: “Een coffeeshop moet gewoon voor zichzelf kunnen kweken. Gaat er wat fout, dan krijg je een waarschuwing en na drie waarschuwingen gaat je shop dicht.” Ook thuisteelt moet gereguleerd worden. “In Colorado mag iedereen zes planten kweken, waarvan drie in bloei. Als je een medicinale kaart hebt is het zes bloei, zes groei. Een vriend van ons rookt niet medicinaal, maar maakt edibles. Aan twaalf planten heeft hij niet veel, dus kreeg hij een upgrade naar 99.”

Autocultuur

Mitch verwacht dat cannabis binnen vijf jaar in negentig procent van de VS legaal is. “Als Amerika iets doet, dan gaan ze er ook echt voor. In Colorado heb je nu al cafés waar je wietproducten kunt eten en je blowtje roken. Ik denk dat ze wel naar het concept van een coffeeshop toe gaan.” Zover is het nu nog niet: in geen enkele dispensary of winkel mag je ter plekke cannabis consumeren. Mitch: “Hun redenering waarom ze nog geen coffeeshops hebben is: ze blowen, hoe gaan ze naar huis? In Nederland kan je de tram pakken, lopen, fietsen. Maar Amerika is echt nog een autocultuur.”

Republikeinen

Alleen een Republikeinse overwinning in november kan nog roet in het eten gooien: “Als Trump of Bush wint, dan is het binnen de kortste keren afgelopen.” Voor Nederland ziet Mitch het somber in. “Mexico is nu aan het legaliseren, Uruguay is al om, Chili komt er aan, Jamaica. Het is gewoon heel raar om te zien dat wij als wietland de verkeerde kant op gaan. Zoveel landen beginnen het op te pakken en wij zijn het maar aan het afstoten.”

Mediwiet

Als het over medicinale cannabis gaat, is dat helemaal schandalig. “Ik zag een VICE documentaire over een jong meisje met epilepsie. Ze zat helemaal onder de medicijnen en kon niks. Toen verhuisden haar ouders naar Colorado voor de medicinale wiet. Ze eet nu twee capsules en heeft nog maar één of twee aanvallen per dag, terwijl ze er normaal twintig of dertig had. Dat soort dingen: je geeft een kind gewoon haar leven terug! En het is geen chemische troep, er gaat niks kapot in haar lichaam. Waarom zo kortzichtig zijn als het zoveel goede effecten heeft? Ik snap gewoon niet dat ze het niet in willen zien.” www.thedutcheffect.com   Tekst & fotografie: Derrick Bergman / Gonzo media, en eigen foto’s Mitch Benjamin