Herbata i balsam z korzeni konopi
Większość ogrodników wyrzuca korzenie konopi. Tymczasem można je wykorzystać, np. do robienia nalewek czy maści.
Można łatwo przyrządzić konopną korzenną herbatę umieszczając wysuszone, sproszkowane korzenie konopi w garnku, a następnie gotując je przez 12 godzin. Anyż, cynamon i inne zioła aromatyczne mogą być dodane. Są one szczególnie przydatne, jeśli ktoś nie lubi smaku konopi. Następnie wystarczy przecedzić i już można pić herbatkę.
Korzeń konopi bywa też stosowany w postaci nalewek i mazideł bezpośrednio na skórę. Suchą, sproszkowaną postać korzenia można stosować jako okład na zaburzenia skórne, nacięcia i oparzenia. Korzeń konopi stosowany jest w balsamach i olejkach w leczeniu opryszczki, pęcherzy, wyprysków, trądziku, zapalenia stawów, hemoroidów, bolesnych miesiączek, astmy, zapalenia gardła, przeziębienia, bólów głowy, bóle napięcia, migreny i przewlekłego zapalenia krtani. Można samemu stworzyć balsamy i maści wykonane z korzeni konopi. Wystarczy pamiętać, aby zawsze mieć wystarczająco suche korzenie przed ich przetworzeniem. Po wysuszeniu trzeba rozdzielić je na porcje, a następnie przy użyciu moździerza, tłuczka albo odpowiedniego blendera czy młynka do ziół zmielić go w proszek. Następnie trzeba dodać trochę oleju lub tłuszczu i gotować przez 12 godzin.
Korzeń konopny po raz pierwszy odnotowano w chińskiej literaturze medycznej około 5000 lat temu. Dokument stwierdza, że sok z korzenia konopi to skuteczny środek moczopędny. Był on używany przez starożytnych Chińczyków, aby zatrzymać krwotok u kobiety po urodzeniu dziecka. Oprócz zastosowań leczniczych chińska literatura dokumentuje wykorzystanie korzenia konopi w produkcji prochu. Około roku 77-79 naszej ery rzymski historyk Pliniusz wyliczył kilka znanych zastosowań korzenia konopi w swojej książce „Naturalne historie”. Stwierdził, że korzenie konopi gotowane w wodzie są użyteczne w leczeniu sztywności stawów, artretyzmu i podobnych chorób. Pliniusz napisał też, że surowy korzeń konopi może być stosowany miejscowo na rany i oparzenia. Stare rękopisy w Azerbejdżanie (od IX do XVIII wieku n.e.) dokumentują wiele popularnych zastosowań korzeni konopi, m.in. jako wywaru do leczenia ran i uśmierzania gorączki.
Korzenie konopi zawierają mało THC i CBD, ale analizy związków chemicznych obecnych w korzeniach pokazują, dlaczego w starożytności cieszyły się one takim uznaniem. Korzenie konopi składają się z lipidów i cukrów. Zawierają też wiele związków, które dają istotne korzyści lecznicze. Ekstrakt z korzenia na bazie etanolu zawiera terpeny o sporych korzyściach zdrowotnych.
Korzeń konopi bywa też stosowany w postaci nalewek i mazideł bezpośrednio na skórę. Suchą, sproszkowaną postać korzenia można stosować jako okład na zaburzenia skórne, nacięcia i oparzenia. Korzeń konopi stosowany jest w balsamach i olejkach w leczeniu opryszczki, pęcherzy, wyprysków, trądziku, zapalenia stawów, hemoroidów, bolesnych miesiączek, astmy, zapalenia gardła, przeziębienia, bólów głowy, bóle napięcia, migreny i przewlekłego zapalenia krtani. Można samemu stworzyć balsamy i maści wykonane z korzeni konopi. Wystarczy pamiętać, aby zawsze mieć wystarczająco suche korzenie przed ich przetworzeniem. Po wysuszeniu trzeba rozdzielić je na porcje, a następnie przy użyciu moździerza, tłuczka albo odpowiedniego blendera czy młynka do ziół zmielić go w proszek. Następnie trzeba dodać trochę oleju lub tłuszczu i gotować przez 12 godzin.
Korzeń konopny po raz pierwszy odnotowano w chińskiej literaturze medycznej około 5000 lat temu. Dokument stwierdza, że sok z korzenia konopi to skuteczny środek moczopędny. Był on używany przez starożytnych Chińczyków, aby zatrzymać krwotok u kobiety po urodzeniu dziecka. Oprócz zastosowań leczniczych chińska literatura dokumentuje wykorzystanie korzenia konopi w produkcji prochu. Około roku 77-79 naszej ery rzymski historyk Pliniusz wyliczył kilka znanych zastosowań korzenia konopi w swojej książce „Naturalne historie”. Stwierdził, że korzenie konopi gotowane w wodzie są użyteczne w leczeniu sztywności stawów, artretyzmu i podobnych chorób. Pliniusz napisał też, że surowy korzeń konopi może być stosowany miejscowo na rany i oparzenia. Stare rękopisy w Azerbejdżanie (od IX do XVIII wieku n.e.) dokumentują wiele popularnych zastosowań korzeni konopi, m.in. jako wywaru do leczenia ran i uśmierzania gorączki.
Korzenie konopi zawierają mało THC i CBD, ale analizy związków chemicznych obecnych w korzeniach pokazują, dlaczego w starożytności cieszyły się one takim uznaniem. Korzenie konopi składają się z lipidów i cukrów. Zawierają też wiele związków, które dają istotne korzyści lecznicze. Ekstrakt z korzenia na bazie etanolu zawiera terpeny o sporych korzyściach zdrowotnych.
S
Soft Secrets
