Straffen is menselijk maatwerk

Een hennepteler liep tegen de lamp. In de kelder onder zijn garage trof de politie 82 hennepplanten aan. De stroom en het water dat hij nodig had voor zijn teelt betaalde hij niet. In zijn kwekerij stond een “opticlimate” die 6 liter water per minuut verbruikte.

De politie was hem door een anonieme melding in maart 2017 op het spoor gekomen. De tip gaf aanleiding tot een zogenoemde blokmeting. Die meting liet een opvallend stroomverbruik zien. 12 uur lang een hoog stroomverbruik en 12 uur lang een normaal verbruik zegt tegenwoordig genoeg. Na die meting stond de politie in mei 2017 voor de deur. Binnen werd een behoorlijke vervuiling van de apparatuur waargenomen. Er stonden droogrekken met sporen van gedroogde hennepplanten. Er lagen gebruikte schaartjes, slaolie, hennepafval en lege jerrycans van plantenvoeding. Op basis hiervan werd een berekening van de illegaal genoten winst gemaakt. De politieambtenaren rapporteerden dat er vermoedelijk 4 keer eerder 82 hennepplanten waren geoogst en verkocht. Daarmee zou ongeveer € 40.000 zijn verdiend.

Dagvaarding

Mijn cliënt maakte zich behoorlijk druk toen hij zijn dagvaarding in handen kreeg. “Waar haal ik in hemelsnaam € 40.000 vandaan? Ik ben door deze strafzaak zoveel kwijtgeraakt, hier kom ik nooit meer uit.” Als advocaat ben je vaak de boodschapper van het slechte nieuws. Rechters varen vaak blind op politierapportages en kijken er niet naar of illegaal genoten winst binnen een redelijke termijn kan worden terugbetaald. Onze Hoge Raad vindt dat dit in beginsel pas bij het invorderen van de schuld een rol kan spelen. Niet kan worden uitgesloten dat iemand met veel schuld de lotto wint of een erfenis krijgt. Met deze wetenschap bereidde ik mijn cliënt op een doorsnee oordeel voor. Op enig moment was het zover. De strafzaak werd behandeld door de Politierechter. De rechter koos voor een zeer praktische aanpak. Direct nadat de officier van justitie de zaak had voorgedragen informeerde hij naar de standpunten. Heel gericht onderwierp hij mijn cliënt aan een ondervraging. Die bekende de feiten, maar verklaarde geen vier oogsten maar één eerdere oogst te hebben gehad. Hij had geen € 40.000, maar € 4.300 verdiend. Met de teelt was hij begonnen, omdat hij door een echtscheiding tegen financiële problemen aanliep. Als financieel dienstverlener verdiende hij een goed salaris, maar daarvan ging een flink deel op aan partner- en kinderalimentatie. Nadat de hennepkwekerij in zijn woning was ontdekt, sloot de burgemeester zijn woning voor drie maanden. Hij probeerde deze woningsluiting tegen te houden, maar de bestuursrechter toonde zich bikkelhard. Hij was genoodzaakt tijdelijk een andere woning te huren, terwijl de lasten van zijn eigen woning gewoon doorliepen. Zijn werkgever kwam erachter dat in zijn woning hennep was geteeld. Hij werd op staande voet ontslagen. Ook dit keer vond hij geen gehoor bij de rechter. Het ontslag was in diens ogen terecht verleend.  Hij vond een nieuwe baan, maar zijn contract eindigt op 31 december van dit jaar. Voor verlenging is een “verklaring omtrent het gedrag” nodig, maar die zal hij na een veroordeling niet krijgen. Op verzoek van de rechter reageerden de officier van justitie en ik op zijn verklaring. Een kort debat leidde al vrij snel tot overeenstemming. De strafrechter demonstreerde dat bestraffing menselijk maatwerk is. De zaak eindigde met een geheel voorwaardelijke geldboete van € 1.000 en betaling aan de Staat van de illegaal genoten winst van € 4.300 verminderd met de achteraf betaalde kosten van stroom en water. Mijn cliënt en de officier van justitie verklaarden niet in hoger te zullen gaan. Daarmee kwam deze strafzaak tot een definitief einde. Straffen is menselijk maatwerk, maar niet alle rechters tonen zich daarbij even menselijk. Advocaat André Beckers beckers@wolf.partners www.wolf.partners “bij dringende zaken” 24/7 bereikbaar op gsm / whatsapp: 0653174897

Meer artikelen van André Beckers lezen? Kijk hier.