‘Risico op chaos bij wietexperiment’
‘Het is echt cruciaal dat er voldoende aanbod van goede kwaliteit is. Anders wordt het chaos. Coffeeshophouders hebben de naam dat ze geldwolven zijn. Maar er zitten veel mensen bij, die met die cultuur verbonden zijn. Hart hebben voor de zaak. Altijd mooie producten in hun winkel hebben. Nu kunnen ze geen kant op. Klagen over telers kunnen ze niet: dan worden ze op een zwarte lijst geplaatst.’
Cannabisexpert en Highlife-medewerker Nicole Maalsté haalt hard uit in een interview met De Limburger over het wietexperiment. De overheid is te bureaucratisch en halsstarrig in haar eigen regels en coffeeshops zijn te afhankelijk van wat de telers bieden. ‘De vraag is of de coffeeshops het redden. Klanten lopen weg. Probeer ze maar eens terug te krijgen. Tijdens de invoering van de wietpas en in coronatijd zagen we waartoe dat leidt: de 06-nummers gingen rond en de burgemeesters raakten in paniek. De illegale markt is flexibel en kan heel snel die gaten opvullen.’
Nicole Maalsté: ’Overheid weet niet wat cannabis consument wil’
Maalste noemt een aantal redenen voor de problemen: ‘De overheid hanteerde een andere definitie van kwaliteit. Dat ging alleen maar over een pesticiden-vrij product. Voor de consument gaat het om geur, smaak, look-and-feel en effect. Ik sprak met ambtenaren van het ministerie van Justitie. Daar werd gezegd: ja, maar dat is marktwerking. Ik zei: het is geen vrije markt, want jullie hebben de spelregels en het kader bepaald. Ik verdenk ze ervan dat ze niet weten wat de consument wil. Dat is per coffeeshop anders. Sommige richten zich op klanten met een kleine beurs. Een ander heeft een assortiment met duurdere soorten en die trekken een ander publiek. Je hebt buurtcoffeeshops, drive-ins, shops voor fijnproevers. Allerlei soorten. Maar alle telers rolden hun eigen businessmodel uit. Wisten van elkaar niet wat ze deden. En daardoor had niemand het totaalplaatje. Er waren telers die een vrij grote broek aantrokken. Die zeiden: ik zorg dat alles goed komt. Maar de grote groep hasjrokers wordt niet bediend. Populaire soorten als Amnesia worden onvoldoende geleverd. Iedereen kweekt aparte soorten. Daar zijn geen duidelijke afspraken over gemaakt.’ En: ‘Er zijn nu zeven telers en dat hadden er tien moeten zijn. Er is niet voldoende personeel bij de telers. Daardoor krijgen sommigen het niet ingepakt. Het zijn grote bedrijven. Er kunnen veel mensen werken. Maar vind ze maar eens.’
R
Rob Tuinstra
