Politiek journalist Bas Paternotte over growers, blowers en Den Haag.

Het gaat deze weken veel over Afghanistan op het Binnenhof. Terwijl ik dit tik is het nog ongewis of er daadwerkelijk een Nederlandse politiemissie gaat komen in Kunduz. Als jelui dit leest moet er meer duidelijkheid zijn

  Afghanistan ken ik bovenal van de geromantiseerde verhalen die je wel eens hoort van zo'n oude smoker. Dat ze dan eind jaren 60 begin jaren 70 in zo'n Volkswagen-busje over de Hippie Trail naar Mazar-e Sjarif of Balkh reden. Hele dagen daar dan een beetje rondhangen en uiteindelijk met een paar van die vette plakken weer naar huis. Daar is nu weinig meer van over. Na de communisten kwamen de haatbaarden en toen de Amerikanen en wij natuurlijk. Lang verhaal kort: Afghanistan is geen leuke plek om te zijn op het moment. Toch wordt er nog degelijk gegrowed. Ik sprak enkele jaren terug na een ‘briefing' op het ministerie van Defensie in Den Haag eens met een hoge militair over de papaverteelt in Afghanistan. Opium en heroine zijn namelijk nog steeds de belangrijkste exportproducten van Afghanistan. Hij wist zelf ook niet precies wat hij er mee aan moest. De opium is aan de ene kant een inkomstenbron voor de Taliban maar óók voor de kleine boeren die gewoon wat centen willen verdienen en hun gezin voeden. En als je juist hun papavervelden platbrandt wordt de kans juist alleen maar groter dat ze zich bij de Taliban aansluiten. Enfin, deze militair wist ook niet zo goed wat hij er mee aanmoest. Dat werd nog een kleine rel in de Tweede Kamer en uiteindelijk kwam het erop neer dat de Afghaanse boeren dan maar amandelbomen en saffraan moesten gaan planten. Het is vooralsnog onduidelijk of dat een beetje zoden aan de dijk heeft gezet. Maar belangrijker, hoe staat het met de Afghaan? En dan bedoel ik dus de hasj, niet De Man met de Baard. Speciaal voor u ben ik even op onderzoek gegaan en wat blijkt: het gaat uitstekend met de Afghaan. In een VN-rapport van begin vorig jaar vond ik interessante cijfers. Zo wordt er jaarlijks tussen de 1500 en 3500 ton geproduceerd. Cannabis gedijt goed op Afghaanse landbouwgrond, een hectare kan goed zijn voor 145 kilo. Ter vergelijking: een Marokkaanse hectare doet 100 kilo minder (!). In dat VN-rapport stond nog iets interessants. Zoals u weet blow ik inmiddels nauwelijks meer wegens giechelen als een klein meisje. Maar ik was vroeger erg van de White Widow. Dat is familie van Kush en Kush is zo'n beetje de oerplant van Afghanistan genoemd naar de Afghaanse berg Hindoekoesj (de hoogste top is overigens 7699 meter hoog. High in de Sky dus). En dat deed bij mij een belletje rinkelen. Want Kush is namelijk de variant die in de Verenigde Staten van Amerika voor experimenten met medicinale wiet gebruikt wordt. Dus: Afghaanse stekken worden gebruikt voor bijvoorbeeld pijnbestrijding in de US of A. Misschien zelfs wel voor een Amerikaanse militair die zijn benen kwijtraakte dankzij een Afghaanse bermbom. Weet jij veel? Nou, dat wilde ik dus wel weten en ja hoor. De Veterans For Medical Cannabis Access (VMCA) bestaat. Amerikaanse veteranen die vinden dat het Groene Goud hen kan helpen bij het herstel. Of op zijn minst om de pijn draaglijker te maken. En daarom zijn die buitenlandse diplomatiek en keuzes over oorlog en vrede zo verdomde moeilijk. Blij dat ik geen politicus ben maar een eenvoudige stukjesschrijver.