Paddo´s op recept?

2007 moet het rampjaar voor paddo´s zijn geweest. Twee mensen en een hond – toeristen, voor alle duidelijkheid – kwamen dat jaar om het leven als gevolg van een verkeerd gevallen trip. Al bleek later dat de Fransman die volgens de eerste berichten onder invloed van magic mushrooms zijn hond had geslacht, geen paddo's had genomen maar 'gewoon' psychotisch was. De publicitaire schade was toen al aangericht.

Maar ik was er niet echt rouwig om toen in 2008 de vrije verkoop van paddo's aa n banden werd gelegd. Naar mijn smaak waren er iets teveel cowboys die als waren het blikjes cola achteloos bakjes paddo's aan labiele tieners verkochten. Toch werden paddo's, zoals dat in Nederland vaak gaat, ook weer niet echt verboden. Door de verkoop van truffels en paddokweekkits buiten het verbod te houden, bleef de deur op een kier staan. Wie echt gemotiveerd is om paddo's te nemen, komt heus wel aan zijn trip. Heel iets anders dan tijdens een weekendje Amsterdam tussen de drinkgelagen door even een bak paddo's naar binnen snacken.

Angsten en depressies

We zijn nu tien jaar verder en de gruwelverhalen rond paddo's zijn verstomd. Paddo's, of liever gezegd de werkzame stof ervan, psilocybine, dook onlangs in een heel andere context op. Als antidepressivum. Verschillende onderzoekscentra rapporteren opzienbarende resultaten bij de behandeling van depressie. Onderzoekers van de New York University en de Johns Hopkins University publiceerden in december 2016 over de experimentele behandeling van in totaal tachtig patiënten die als gevolg van kanker leden aan (met standaard antidepressiva onbehandelbare) angsten en depressies, iets waar 40 procent van alle kankerpatiënten aan lijdt. Een van hen was Octavian Mihai, die onder behandeling was voor Hodgkin-lymfoom. Zijn trip vond plaats in een sober ingerichte, schemerig verlichte ruimte met een bank, een doos tissues, een boeddhabeeldje, een roos. Uit een aardewerk kom nam hij een capsule psilocybine. Hij ging op de bank liggen, zette een oogmasker en een koptelefoon op en wachtte af wat komen zou. Al snel dwarrelden de beelden voorbij: een rondwervelende wereld die er uitzag als een blauw-groen schaakbord; hij zag zichzelf op een brancard voor een ziekenhuis; zijn ouders, die verteerd door verdriet naar hem staarden terwijl hij een hand naar ze uitstrekte, vervuld van kinderlijke liefde. Net als bij 80 procent van de proefpersonen bleek de psilocybine ook bij Mihai een opmerkelijke verlichting van zijn psychische nood teweeg te brengen, een effect dat maanden na het experiment nog steeds stand houdt.

Geen eendagsvlieg

De hernieuwde belangstelling voor de therapeutische mogelijkheden van psychedelica lijkt geen eendagsvlieg; in de VS en Europa staan verschillende onderzoeken op stapel, waarbij psilocybine zal worden getest op z'n effectiviteit bij de behandeling van alcoholisme, tabaksverslaving en depressie. Zelfs al zou psilocybine ooit worden goedgekeurd voor therapeutisch gebruik, dan nog voorzien de onderzoekers geen commerciële toekomst voor de stof – tenslotte lijkt het erop dat patiënten met één dosis al geholpen zijn. Men denkt aan een non-profit producent, waarbij de distributie beperkt blijft tot gespecialiseerde klinieken. Niet dat die specialisatie veel om het lijf heeft overigens... Nauwelijks verrassend is dat de onderzoekers onderstrepen dat de succesvolle experimenten niet mogen worden beschouwd als groen licht voor jan en alleman om dan maar zelf met paddo's aan de slag te gaan. Gelukkig is het dankzij het Nederlands gedoogbeleid voor paddo's in ieder geval geen probleem om zelf aan de werkzame stof te komen. En dankzij internet is ook simpel te achterhalen hoe deze zo succesvolle behandelingen werden uitgevoerd. Net als met mediwiet zijn mensen heus wel slim en verantwoordelijk genoeg om zelf te bepalen wat goed voor ze is...