Latin Lovers - Heavily drug infueled shit!
Latin Lovers: je kent ze wel, van die viriele, goedverzorgde mannen die er alles voor doen om een vrouw te veroveren. Maar het is ook een veelbelovende undergroundband uit Amsterdam, waaromheen alles buzzt, bruist en anderszins beweegt.
Vlak na het spetterende optreden in een kleine hotspot in thuisbasis Amsterdam hebben zanger Cis Korsakov en gitarist Dolf nog wel even tijd voor een interview met Highlife. Terwijl de andere vijf bandleden in een portiekje verderop zitten te chillen, doen deze twee uitverkorenen het woord in een hel verlicht tramhokje tegenover de hippe maar rumoerige club. Behalve stilte is hier ook nog fatsoenlijke zitplaats! De voorbijgaande trams maken alleen zo nu en dan wat herrie, maar vooruit.
Ehmmm...
De eerste keer dat ik wat van Latin Lovers meekreeg was met de clip dooH niboR (een Amerikaanse uitdrukking, Robin Hood andersom), een rauw en pakkend protestlied tegen het kabinet Rutte III. “Een interessant projectje,” volgens Dolf, “maar kunnen we dit vertellen?” Cis: “Ehmmm... Ik denk het nog niet eigenlijk. Er moeten eerst dingen geregeld worden voordat er iets naar buiten gebracht kan worden.” Dolf: “We waren gevraagd om een protestsong te schrijven ter activering van jeugd in het algemeen - politiek, kritisch, opstandig. Het nummer werd geschreven, clipje gemaakt, het kwam bij de opdrachtgever terecht en die weigerde het, te heftig.” Cis: “Die begon zich terug te trekken, laf te worden, ze gingen het niet doen.” Dolf: “Zo van: daar willen wij niet mee verbonden worden.” Cis: “Het clipje is wel naar buiten gekomen, maar we houden het daarbij, we spelen het niet live.”
Gescheiden houden
Nou, qua opstandige jeugd lijkt het clipje dus geslaagd. Laat zoiets maar aan Latin Lovers over, een punk/stoner band waarvan de leeftijd van de bandleden tussen 19-21 jaar ligt, en die doen waar ze zin in hebben. Bij optredens zijn ze op en top buitenissig gekleed, en gaat naar het einde toe steeds meer uit. Dat ze min of meer voortgekomen zijn uit de opnieuw opbloeiende hoofdstedelijke kraakscène houden ze trouwens liever gescheiden van de muziek die ze maken. Maar dat begin, hoe ging dat? Een deel van de band maakte al langer muziek met elkaar. Cis: “We waren er een tijdje stil mee, hadden ons teruggetrokken in een huis en daar lieten we achter een computerscherm al onze mentale staten van zijn helemaal los gaan. Dat was eerst een soort zijproject, en toen dachten we: laten we hier wat van gaan maken, hier moeten we wat mee. Het waren toen alleen maar opnamen van nummertjes zonder echte drums, en met gitaren rechtstreeks in de computer geprikt.” Dolf: “Maar het was te vet om te laten liggen, dus we hebben er met de band die we al waren een paar muzikanten bij geplukt.”Nerveus
Dolf: “Rond de afgelopen jaarwisseling is het allemaal bekokstoofd. Een tijdje gebeurde er niets maar we wilden het niet laten liggen, we zijn gaan kijken wat we konden doen en dat is dit geworden. Het gaat nu best wel lekker, we zijn er veel mee bezig.” Cis: “Vorige week stonden we met de Museumnacht in het Stedelijk Museum, in de entreehal, een gigantische ruimte en die stond helemaal vol.” Dolf: “Ik heb later gehoord dat mensen bij de garderobe nerveus waren geworden na onze soundcheck, wat de fuck gaat hier gebeuren? Maar uiteindelijk vonden ze het vet, zo werd me verteld. Een groot deel van de set die we nu spelen is in het kraakpand ontstaan. De rest zijn ideetjes hier en daar van die en die, die tijdens de repetities worden opgegooid, je onthoud een stukje van de ander, die onthoud een stukje van jou, dit stukje kan hierbij en dan heb je opeens twee stukjes die bij elkaar passen, dan ben je die aan het spelen en dan is het bam nog een stukje en bam nog een stukje en dan is het nummer af! Het is geen duidelijk proces, we gaan niet zitten en er dan mee aan de slag.”Het gebeurt gewoon
Zo was het volgens Cis in het begin wel: “Toen zaten we er echt voor en was het inspelen, luisteren, wat kan hierbij wat kan daarbij, en op zo’n manier een formule creëren die dan een nummer vormt.” Dolf: “Ik denk dat die formule er nu redelijk ingeslagen zit, en dan heb je maar een paar variabelen nodig en schrijft de rest zichzelf uit. We hebben nooit dat we naar de repetitieruimte gaan en een uur uittrekken om een stuk te schrijven, het gebeurt meestal gewoon, en vrij snel.” Het is van heel veel plekjes en dingetjes wat uittrekken, een wijd paneel aan inspiraties samenvoegen. Net zoals de kleding. Dolf: “Dat was een noodzakelijkheid, het hoorde er vanaf het eerste moment bij. Toen we begonnen te visualiseren hoe het zou gaan gebeuren als we daadwerkelijk zouden gaan spelen, stond dat al vast. We wisten niet precies hoe het eruit moest zien, maar we wisten dat het er op een duidelijke manier uit moest zien.” Cis: “Het moest meer zijn dan alleen muziek, het gevoel geven alsof je bij een vervreemdende theatershow aan het kijken bent.”
