Komiek, jongleur, kok én cannabisactivist Ngaio Bealum
“Je moet het mensen niet moeilijk maken in de cannabisindustrie te stappen”
Ngaio Bealum, geboren in San Francisco in 1968, is stand up comedian, jongleur, kok, presentator en al bijna dertig jaar cannabisactivist. Hij is ook MC van de International Cannabis Business Conferences die behalve in de VS ook in diverse Europese steden plaatsvinden. Highlife sprak The Dank Diplomat tijdens Spannabis in Barcelona en in het Cannabis College in Amsterdam. “In Amsterdam is het erg toeristisch. Maar goed, ik ben hier zelf als cannabistoerist, so I can’t talk shit.” Ngaio Bealum is iemand die je niet makkelijk over het hoofd ziet. Hij is boomlang, heeft dreadlocks en een grijzende goatee en combineert keurige colbertjasjes met vrolijke cannabispetjes. Ik zag hem voor het eerst in actie bij de eerste Cannabis Business Conference (ICBC) in Europa, Berlijn, april 2017. Ik zag door ook voor het eerst de cannabisindustrie nieuwe stijl: investeerders en beurstypes naast veteranen en vrije jongens. ‘Guru of ganja’ Ed Rosenthal was er, maar ook Dana Rohrabacher, een conservatieve Republikeinse senator die net op de cannabistrein was gesprongen. Hij droeg een rood petje met de tekst ‘Make cannabis great again’. Trump was net drie maanden president.Master of Ceremonies
Bealum deed het prima als presentator en Master of Ceremonies. Vrolijk, vriendelijk en duidelijk met verstand van zaken. “Ik ben al sinds de eerste editie MC van de ICBC”, vertelt hij bijna twee jaar later als ik hem tref in Barcelona, tijdens Spannabis. De dag vóór de beurs heeft hij de eerste ICBC in Barcelona gepresenteerd. “Ik ken Alex Rogers [oprichter ICBC] al sinds we eind jaren tachtig als jonge cannabisactivisten samenwerkten in San Francisco. Het is gek om te zien hoever we sindsdien zijn gekomen. Ik herinner me nog hoe mijn vrienden in de bak zaten voor een beetje wiet.”
Wat vindt je van Spannabis? Is het vergelijkbaar met Amerikaanse cannabisbeurzen?
Bealum: “Ik vind het erg vergelijkbaar. Mijn vriend Todd McCormick organiseerde een jaar of tien geleden de eerste grote cannabisbeurs in Los Angeles. Die leek veel op Spannabis nu: je mocht er binnen niet roken en er was geen verkoop van wiet. Je kon zaden en kweekbenodigdheden kopen en ze praatten over zaden en zo. Ik begrijp dat niemand wiet verkoopt: wiet is hier illegaal. Maar over een paar jaar denk ik zeker dat je in Spanje een soort famers markets krijgt, waar je elke soort cannabis kunt kopen die je wil.”Dit soort evenementen bestaat al in de VS, al is het ook daar nog pionieren. In Bealum’s woonplaats Sacramento heten ze Sessions.
“Je hebt die veel in Californië. Als medicinale cannabispatiënt, en het is nog steeds makkelijk om een voorschrift te krijgen, kun je naar dit soort farmers market-achtige evenementen, waar de kwekers stalletjes of tafels hebben." Voor niet-medicinale consumenten is dit nog toekomstmuziek. Bealum: “Het is lastig te reguleren, dus het begint nu pas een beetje. Cannabis is nog geen anderhalf jaar technisch legaal in Californië, dus de regels zijn splinternieuw. En de staten zien wiet nog steeds als uranium en niet als gewoon wiet. Het is grappig: je kunt een Oktoberfest organiseren waarbij dronken mensen door de straten rennen, maar als je een 420 Fest wil organiseren. Oh nee! Misschien gaan er wel mensen wiet roken!!”
Over wiet gesproken: wat vindt hij van het Spaanse aanbod?
Bealum neemt een trekje van zijn joint, denkt even na en zegt dan: “Ik heb het gevoel dat de Spaanse wiet erg sterk is. Ik voel me veel higher. Ik zou zeggen dat de wiet in Oregon en Californië, die ik beschouw als de beste ter wereld, misschien wat meer smaak heeft, maar een lager THC percentage. Ik ben sinds een paar jaar jurylid bij The Emerald Cup en zij testen alle inzendingen in een lab. Negentien procent THC blijkt de sweet spot te zijn. Hier in Barcelona denk ik dat het eerder rond 22 procent ligt, hoewel ik geen testrapporten heb gezien van de wiet hier.”Cooking on High
Hoewel we een relatief rustige plek hebben opgezocht, blijkt Spannabis toch te chaotisch voor een fatsoenlijk interview. Gelukkig reist Bealum door naar Amsterdam, waar zijn dochter studeert. Vijf dagen later praten we daar verder, in het Cannabis College. The Dank Diplomat bekijkt bewonderend de boekencollectie als er een groepje Amerikanen binnen komt. Ze herkennen hem meteen en complimenteren hem met de Netflix serie Cooking on High, waarin Bealum de cannabisexpert is. Hij neemt ruim de tijd voor selfies en een praatje: “Is dit jullie eerste keer in Amsterdam? Oh, you’ll dig it, man!”Geur van wiet
Dit is Bealum’s derde bezoek. De laatste keer was twintig jaar geleden. “Ik vind het fijn dat de straten een beetje naar wiet ruiken. Dat doet me denken aan thuis, aan Californië. In Barcelona is overal wiet, maar je ruikt het nooit. Ik hou van de geur van wiet, ik voel me er door op mijn gemak.” Hij heeft het gevoel dat de wietprijzen flink gestegen zijn. “Vroeger was het hier goedkoper dan thuis. Nu is het ongeveer hetzelfde, bijna over de hele wereld. Er zijn wat variaties, maar alles zit tussen de 10 en 20 euro, 12 tot 22 dollar. Dat betalen we in Californië ook voor een goede gram. In Oregon is het natuurlijk goedkoper.”Waarom is dat eigenlijk?
Bealum: "Oregon was niet erg streng bij het uitgeven van teeltvergunningen, wat ik geweldig vind. Je moet het mensen niet moeilijk maken om in de cannabisindustrie te stappen. Niet iedere ondergrondse, illegale kweker werd rijk, sommige mensen deden het gewoon om hun rekeningen te betalen, hun kinderen een opleiding te geven en een goed leven te leiden. Dus niet iedereen heeft een half miljoen dollar om te investeren. Het punt is dat heel veel mensen gingen kweken. En iedereen was succesvol. Dus nu kost een ounce, zo’n 28 gram, misschien 35 euro, veertig dollar in Oregon. Veel van mijn vrienden vinden het geweldig, want het bespaart hen veel geld. Maar ik ken ook veel kwekers en het legt grote druk op hen. Je moet nu meer kweken dan je ooit hebt gedaan om gelijke tred te houden met de prijzen. En daardoor zullen ze verder dalen. Dus je moet een manier vinden om een niche voor jezelf te creëren, zodat je meer kunt vragen voor premium kwaliteit. Zoals voor een mooie wijn.”
Als je de coffeeshops in Amsterdam vergelijkt met de clubs in Barcelona, wat valt je dan op?
Bealum: “Ik heb nog maar weinig coffeeshops buiten het centrum bezocht. Een verschil is dat je in Barcelona iemand moet kennen, je moet uitgenodigd worden of jezelf op zijn minst een beetje naar binnen praten. Dat lijkt het wat vriendelijker te houden, iedereen heeft het gevoel dat iedereen cool is. In Amsterdam is het erg toeristisch. Maar goed, ik ben hier zelf als cannabistoerist, so I can’t talk shit. In Barcelona zijn de clubs meer social clubs: je speelt er een spelletje, er is een pooltafel, je kunt pingpongen. Ik was in een club die leek op een co-workers office, met veel mensen die op hun laptops zaten te werken. Terwijl je hier in Amsterdam gasten hebt die super-high willen worden en roken tot ze omvallen, it’s party time! Wat cool is, hoor. Shit, je bent 23 jaar oud, doe je ding. Maar iets meer variatie in de stijl van de coffeeshops zou ik waarderen.”Je hebt een indrukwekkend CV: jongleren, presenteren, stand up comedy, activisme, koken. Hoe zie je jezelf in de eerste plaats?
Bealum: “Da’s een goede vraag. Ik zou waarschijnlijk komiek zeggen. Dat is wat ik het meeste heb gedaan. Maar activist zijn komt altijd op de tweede plaats: jongleur streepje activist, komiek streepje activist, schrijver streepje activist. Ik wil mensen er altijd aan herinneren dat we moeten proberen dingen beter te maken.”Ik las dat je bent opgevoed door hippieouders?
Bealum: "Niet helemaal. Ik ben in een hippiestad opgevoed door activistische Black Panther ouders. Dus ging ik als jongeman naar de Oakland Community School, de school van de Black Panthers, en daarna naar Afro-centrische scholen. Dat heeft me veel geleerd over machtssystemen en hoe je voor jezelf op kunt komen en je eigen ding kunt doen. Dat je niet bang moet zijn om een activist te zijn of hard te gaan.”Is jouw eigen opvoedingsstijl anders dan die van je ouders?
Bealum: "Ik ben waarschijnlijk een beetje milder dan mijn ouders waren over bepaalde dingen. En zeker als het gaat om het grootbrengen van een jongen, hoef je niet meer zo patriarchaal te zijn, toch? Het idee van mannelijkheid als niet emotioneel zijn en altijd super tough, dat is veranderd. Dat is voor iedereen geweldig.”Je hebt ICBC conferenties gepresenteerd in Berlijn, Barcelona en diverse Amerikaanse steden; zie je veel verschillen tussen Europa en de VS?
Bealum: “Weet je, cannabiscultuur is cannabiscultuur. Het is altijd fijn als je met mensen bent die van wiet houden. Je hebt dan al iets belangrijks gemeen, iets om over te praten en relaties en netwerken mee te creëren. Wat me heeft verrast is hoeveel verschillende landen heel geïnteresseerd zijn. Niet alleen in cannabis, maar ook in de business, ik bedoel big cannabis business. Misschien omdat ik uit Californië kom, waar maar een paar kwekerijen van behoorlijke omvang zijn. Cannabis is zo lang illegaal geweest, dat iedereen relatief gedecentraliseerd is. Want als je te groot werd, werd je gepakt. Dus we hebben veel kleine binnenkwekerijen, van een, twee, misschien drie hectare. Maar nu komen er jongens aan, je ziet dat vooral met de CBD en de hennep, die willen duizenden hectaren gaan planten. Ik ben er helemaal voor, maar het is soms schokkend om de schaal en de reikwijdte te zien.”Als activist heeft Bealum soms zijn bedenkingen bij de enorme expansie van de legale cannabisindustrie.
Bealum: “Ik maak me zorgen over sommige van de grotere, misschien niet zo goed bedoelende multinationals, die de markt willen beheersen. De cannabiscultuur is moedig en vindingrijk, dus ik denk niet dat ze er ooit echt volledige controle over kunnen krijgen. Maar het is zeker iets om in de gaten te houden. Om ervoor te zorgen dat cannabis altijd op de juiste manier wordt behandeld, dat we altijd liefde en respect hebben voor deze plant.”
