Het belang van drogen en curen

Zachter smakende wiet, die gelijkmatiger brandt en sterker is, dat klinkt te goed om waar te zijn, nietwaar? Toch kan een klein beetje hard werken na de oogst je grote voordelen opleveren. Neem snel een kijkje om te zien wat curing voor je kan doen...

Zachter smakende wiet, die gelijkmatiger brandt en sterker is, dat klinkt te goed om waar te zijn, nietwaar? Toch kan een klein beetje hard werken na de oogst je grote voordelen opleveren. Neem snel een kijkje om te zien wat curing voor je kan doen...

Commercieel gekweekte planten worden gewoonlijk vroeg geoogst, geknipt en in een week gedroogd, vaak in een warme omgeving. Het idee achter een commerciële kwekerij is om je cash zo snel mogelijk in handen te hebben – en dat is best logisch. Snel gedroogde toppen kunnen echter scherp smaken en minder potent zijn. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: je koopt een zakje wiet die goed ruikt en van buiten droog aanvoelt, maar als je de top openbreekt blijkt die van binnen nog vochtig te zijn. De wiet is scherp en kan een beetje naar gemaaid gras smaken; dit is de smaak van de chlorofiel die nog steeds in de plantencellen aanwezig is.  

Om mijn gelijk te bewijzen voerde ik een klein experiment uit met als hoofdpersonen wat net geoogste White Widow (van Pyramid Seeds) en mijn goede vriend Original G. Hier is het testrapport in zijn eigen woorden: 

“Na de oogst konden we dus niet wachten om het heerlijke groen uit te proberen en we deden dat lang voordat het tijd had gehad om te drogen... wat een grote fout was!! Het rook veel te vers, bijna als gemaaid gras, het wietaroma was nauwelijks aanwezig, en hoewel het er geweldig uitzag, was het slijmerig en nat van binnen. Het moest met een schaar worden  geknipt om het klein genoeg te krijgen voor het draaien van een joint en de rook was behoorlijk smerig, zuur en niet bijzonder sterk, het was echt verspilling van de wiet!! Denk eraan dat versneld drogen van wat we nu hatelijk ‘radiatorwiet’ noemen niet beter is, maar juist heel wat slechter!!

Na het drogen bleven ze enkele weken curen in weckflessen, en weer transformeerde het. De geur is nu echt penetrant en de toppen zijn totaal droog, de kristallen glinsteren je tegemoet en het kruimelt perfect tussen de vingers. Ik weet wel zeker dat als alle wiet zo lang bleef liggen je twee keer zoveel hebt om te roken, hoewel het gewicht minder is geworden betekent de droogheid dat je minder nodig hebt dan daarvoor. Het smaakt net zo goed als het ruikt en is sterker dan daarvoor, en geeft nog steeds een heerlijke high, echt een uitstekende rokertje... werd alle wiet maar zo lang bewaard!!” 

Bewijs, als dat al nodig was!

De eerste stap om het zachtst denkbare rokertje te krijgen is om het droogproces goed uit te voeren, dus moet je de plek waar je droogt zorgvuldig uitkiezen. Ideaal is ergens waar het donker en koel is – rond 18°C – met een luchtvochtigheid van rond 50%. Als de droogplek te koud is kan het drogen een eeuwigheid duren. Is het te warm dan loop je het risico dat de toppen te snel drogen, waardoor de smaak scherp wordt – precies wat je niet wilt!

De kweekruimte is een heel goeie optie om te drogen omdat de ruimte donker is en goed luchtdicht is, bovendien heb je het voordeel dat er al een koolstoffilter aanwezig is om te voorkomen dat ongewenste luchtjes ontsnappen. Het droogen hangproces heeft zo’n twee tot drie weken nodig, dus als je zoveel tijd zonder je kweekruimte kunt, gebruik die dan.

Als je je planten hebt geoogst, haal dan eerst alle grote bladeren weg waar geen trichomen op te zien zijn. Pak de planten vervolgens bij de stengel en hang ze ondersteboven op met een stuk touw of vissnoer dat je bevestigt aan pinnen, schroeven of spijkers. Zorg ervoor dat de planten elkaar niet raken omdat hierdoor schimmel kan ontstaan. Je kunt nu je toppen knippen door de kleine tot middelkleine blaadjes weg te knippen; die kunnen worden bewaard voor het maken van bubblehash.

Laat twee tot drie weken hangen. Je bent nu klaar om te curen...

Een door de tijd bewezen manier om het curingproces te starten is de papieren zak methode. Terwijl je oogst hangt te drogen kun je op zoek gaan naar wat bruine papieren zakken – de soort waarin de groenteboer fruit en groentes verpakt – hoe groter hoe beter, liefst zo groot als een vel A4 papier. Er bestaan tal van webshops waar je voor weinig geld geschikte papieren zakken kunt bestellen.   

Stop een handvol toppen in elke zak en vouw die aan de bovenkant om. Het idee is om de toppen het vocht binnenin te laten ‘uitzweten’ zodat het door de papieren zak kan worden geabsorbeerd. Open de zakken twee maal per dag en schud de toppen wat heen en weer om het vocht uit de zak te laten ontsnappen.  

Als de toppen drie tot vier dagen in de papieren zakken hebben gezeten kun je controleren of ze compleet droog zijn door de papieren zakken in een plastic gripzak te doen en die af te sluiten. Laat ze enkele dagen in de gripzakken zitten. Als je vocht ziet verschijnen op de binnenkant van het plastic, of de toppen zacht aanvoelen als je er in knijpt, zijn ze nog niet klaar en moeten ze uit de gripzak worden gehaald en nog eens twee of drie dagen in de bruine papieren zak blijven.

De definitieve test om te zien of de toppen compleet droog zijn is om een van de grotere toppen te pakken en een steeltje om te buigen. Het stengeltje moet duidelijk hoorbaar kraken. Als de steeltjes ombuigen zonder te kraken zit er nog steeds wat vocht in en moet je ze weer een twee tot drie dagen in de papieren zak doen. 

Als je zeker weet dat de toppen droog zijn kunnen ze in weckflessen worden gelegd – de soort met een rubber ring en een sluitmechanisme. De belangrijkste oorzaken van het afbreken van THC zijn warmte, licht, zuurstof en water. Vul de weckflessen dus tot de rand en zet ze op een koele donkere plek die ook veilig is – dus liever niet een keukenkastje!  

De papieren zak methode betekent dat je over mooi gedroogde toppen beschikt, maar het proces eindigt daar nog niet. Je moet de weckfklesen openen om overmatig vocht dat zich heeft verzameld te laten ontsnappen. Doe je dat niet, dan kan er condensatie ontstaan, waardoor schimmels zich kunnen ontwikkelen. Het zou een drama zijn om een weckfles uit de kast te halen die maandenlang vredig heeft staan curen, en dan te ontdekken dat je smakelijke oogst is overdekt met schimmel!

De weckflessen moeten om de dag ademen; laat de pot ongeveer tien minuten openstaan en schud de toppen voorzichtig heen en weer. Hier door kan muffe lucht en vocht naar buiten. Je moet het ademproces zo’n vier tot vijf weken lang volhouden, waarna de toppen letterlijk jarenlang kunnen worden bewaard.  

Als je een verfijnde ‘vintage’ uit de kast trekt en je vindt dat die te droog is, kun je een klein beetje vocht toevoegen door een vers schutblad of een stukje sinaasappel- of aardappelschil in de pot leggen.

Veel plezier met curen!