Gina Kiel

Flow power

Je hebt net de omslag gemaakt van een Frankenstein-boek. Dat is een speciale uitgave van het bekende boek van Mary Shelley. Het is hier in Wellington gedrukt. De eerste helft van het boek staat op de linkerbladzijdes. Als je aan het eind het boek omdraait, gaat de tekst op de andere kant door. Ik heb het verhaal op mijn eigen manier geïnterpreteerd. Ik zie de wetenschapper en het monster als twee kanten van dezelfde persoon, die met elkaar om de aandacht vechten. De gezichten tussen de twee hoofden vertellen al hun ervaringen die ze met ons willen delen. Je tekeningen zien er uit alsof ze vijftig jaar geleden zijn gemaakt. Toen ik jong was, werd ik omringd door oude kunstboeken over Dalí, oude rockposters en dergelijke. Ik denk dat die beelden in mijn onderbewustzijn zitten. Maar ik hou ook heel erg van vloeiende lijnen en vormen. Ik kom vanzelf op psychedelische patronen, omdat ik in een flow teken. Hoe heb je leren tekenen? Toen ik nog een klein kind was, maakte mijn moeder tekeningen voor me die ik ging nadoen. Ze kon goed tekenen. Ik kom uit een creatieve familie met veel kunstenaars. Ik denk dat het genetisch is. En verder is het veel doen. Ik ben altijd met tekenen bezig geweest.  Wat voor tekenopdrachten heb je zoal gedaan? Skateboards, bier- en wijnetiketten van een lokaal merk, de verpakking van een chocoladereep, recyclebare papieren bekertjes, concertposters, albumcovers van artiesten...

Frankenstein-uitgave Fliperature

Je bent nu vooral muurschilder? Ja, dat ben ik het meest. Daarna komen illustraties. Verder maak ik in mijn studio schilderingen en tekeningen. Ik zet ook zelfontworpen tattoos. Dat doe ik niet met een machine, maar met de hand en een naald.  Was je als tiener al bezig met graffiti? Ja, en ik maakte ook kleine wandschilderingen voor vrienden. Ik kreeg inspiratie van  muurschilderingen in mijn stad en na een tijdje werd ik er zelf voor gevraagd. Zo ben ik grotere muren gaan doen. Op een van je muren is een mythologisch dier te zien. Waar is dat? Die heb ik gemaakt op een sportschool in Wellington, waar ze aan crossfit doen. De mensen die er komen, zijn heel divers. Daarom wilde ik een wezen maken uit verschillende dieren. Het is een kruising tussen een eenhoorn, kat, jaguar, panter en een leeuw. Het verbeeldt ook de transformatie die mensen doormaken, doordat ze die oefeningen doen. Waarom deel je het beeld in stukken? Dat is iets dat je vaker doet. Dat is een thema dat ik de laatste jaren heb ontwikkeld. Het is voor mij een hulpmiddel, dat ik kan gebruiken om te communiceren. Op die manier kan ik de innerlijke kant van een persoon of wezen laten zien.

Sportschool Wellington

Je werkt heel precies. Hoe kun je het op een muur zo finetunen? Ja, dat is denk ik mijn stijl. Ik maak het graag perfect, voor zover dat mogelijk is in de korte tijd die ik ervoor heb. Ik gebruik spuitbussen en voor de details verfkwasten.  Waar haal je inspiratie uit? Mijn eigen gevoelens en ervaringen, liefde, dood, natuur, spiritualiteit. Je schilderde twee keer voor Sea Walls: een muurkunstevenement, dat de aandacht vestigt op milieuproblemen in de oceanen. Ja, afhankelijk van de locatie worden thema’s gekozen. In 2018 had het plaats in Gisborne, Nieuw-Zeeland. Ik schilderde op een muur een grote zeehond, die in stukken is verdeeld. Ertussen zie je de golven van de zee. Als een manier van de natuur om ons te laten weten dat de zeehond dreigt uit te sterven. De populatie is gehalveerd en dat kan de komende jaren weer gebeuren als we er niets aan doen. Het jaar erop was op het eiland Cozumel in Mexico. Dat is bekend om de mooie koraalriffen, maar die worden bedreigd door het toerisme en de cruiseschepen. Op mijn schildering heb ik het koraal uitgebeeld met het gezicht van Moeder Natuur. Ik wil duidelijk maken dat koraal geen rots is, maar een levend wezen. We moeten er zuinig mee omgaan. Met de zwart-witte lijnen laat ik de verbleking van het koraal zien.

Sea Walls 2018, Gisborne

Vorig jaar maakte je een muurschildering voor Black Lives Matter. Waar was dat? Dat is op Civic Square, een centraal plein in Wellington, waar Black Lives Matter-protesten zijn geweest. Ik maakte die samen met Larissa McMillan, een kunstenares in kalligrafie. De schildering is nog steeds te zien.    Heb je nog in andere landen geschilderd? Ik heb veel in Australië geschilderd. Begin vorig jaar was ik een rondreis aan het plannen. Ik was uitgenodigd om naar Amerika en Europa te komen, en weer naar Mexico, maar dat is uitgesteld wegens corona. Tijdens mijn reis zou ik twee maanden in Amsterdam blijven. Dat is voor mij bijzonder, omdat ik Nederlandse roots heb. Mijn vader was namelijk half-Nederlands.

Sea Walls 2019, Cozumel Mexico

Wat zijn je plannen voor de komende tijd? In Nieuw-Zeeland ga ik weer een paar muurschilderingen doen. Bij ons zijn er minder problemen met corona. Ook wil ik samen met een bevriende kunstenaar een expositie houden. In Wellington, maar we weten nog niet op welke locatie. Misschien in een leegstand fabrieksgebouw. Verder ga ik in mijn studio werken en nieuwe prints maken die ik online verkoop. www.ginakiel.com