The Fifty Dollar Band

De uit Utrecht en Manchester afkomstige The Fifty Dollar Band heeft net een doorrookt album uitgebracht waarbij country, psychedelische rock en hemels snarenspel een intense combinatie aangaan. Drummer Harry Slang vertelt er meer over, en komt vooral op stoom bij de vele invloeden. De vijf leden van de band kennen elkaar al zo’n veertig jaar. Veertig jaar! Harry: “Ja, we kennen elkaar van school, in Manchester, zo rond 1980. In die tijd waren we allemaal totaal gek van muziek, we gingen met elkaar naar onze eerste optredens. We glipten door de branddeuren naar binnen bij AC/DC in de Apollo, we werden geraakt door flessen met pis terwijl we helemaal van slag waren door de overweldigende ervaring van het meemaken van Johnny Cash op het Glastonbury festival.”

Muzikaal DNA

“Er is tussen ons zoveel gemeenschappelijk muzikaal DNA dat ons verbindt... Maar God weet dat er in de loop van al die jaren ook een hoop verschil van mening was, van techno tot Albert Ayler tot of Dio een betere frontman in Black Sabbath was dan Ozzy. Door de jaren heen hebben we zoveel tijd doorgebracht met praten over en uitwisselen van muziek dat het niet meer dan logisch was om samen een plaat te maken. Zanger / gitarist Simon Sixsmith had de middelen om ‘Contact Light’ te realiseren, alles stond klaar in zijn studio in Utrecht.”

Rustig aan doen

“En hij was zo aardig en relaxed om een weg te vinden door al ons gekibbel heen. We begonnen met een track op te nemen en waren razend enthousiast over het resultaat, dus we maakten er nog een. Zoals je weet eindigen de meeste bands in een steeds slechter wordende versie van de Troggs Tapes, dus we deden het rustig aan. Ver van elkaar vandaan wonen hielp misschien ook wel, het is makkelijker een e-mail twee keer te lezen voor je antwoordt...”

Jammen, drinken, roken

“We schreven aan de liedjes en zetten het frame van het album op in een oud schoolgebouw in Hardraw, Yorkshire. Er werd een hoop gejamd, gedronken en gerookt, en we hebben aardig wat potjes gepingpongd. Het grootste deel van de plaat was opgenomen in Utrecht, de bas werd vastgelegd in een studio in het zuiden van Engeland, en de meeste gitaarpartijen en achtergrondzang werden ingespeeld in een studio in Manchester.”

Marinade

De bandleden willen er niet al te diep op ingaan, maar wiet en hasj zijn niet onbekend voor ze. Muzikaal heeft dat ook weer zo z’n uitwerking. Harry: “Het lijkt er op of – sinds Bob Dylan de Beatles tot pot bekeerde in 1964 - de high life de verbindende schakel is geweest tussen al de interessante niet-pop gedeelten van de muziekindustrie. Al die buitenbeentjes van de belangrijkste country muzikanten lijken er wel permanent in gemarineerd te zijn. Willie Nelson noemde zijn biografie niet voor niets ‘Roll Me Up And Smoke Me When I Die’.

Unieke visies

“Willie Nelson, Waylon Jennings en Kris Kristofferson geven de vinger aan Chet Baker en gaan in de zeventiger jaren hun eigen ding doen. En dat is een belangrijk moment voor ons als je het hebt over invloeden die samen kwamen bij het maken van ‘Contact Light’. We hebben met elkaar ook een aantal in eigen beheer uitgebrachte albums gedeeld die grote invloed hadden. Ze spreken tot de verbeelding omdat ze unieke visies zijn die niet worden beïnvloed door platenmaatschappijen. Het gaat erover om iets te creëren waar de kunstenaar van houdt, ongeacht of iemand zich er druk over maakt of niet.”

THC overdosis

“Interessant is dat wiet of hasj daar ook vaak een grote zaak lijkt. Gary Higgins maakte het geweldige Red Hash net voor hij opgepakt werd voor het in bezit hebben van drugs, en Jim Sullivan verdween in de woestijn niet lang na het maken van zijn UFO album. Crystal van Stan Hubb is een waanzinnige plaat die je echt een keer moet checken, en hij is waarschijnlijk een van de weinige mensen op deze wereld die aan een THC overdosis is gestorven.” Voor zover dat mogelijk is natuurlijk.

Tweedehands rook

“Een andere grote was Kathy Heideman met Move With Love. Niemand wist wie ze was, alleen maar dat haar lp in een winkel met tweedehands artikelen gevonden werd. Als je naar het laatste nummer van die plaat luistert, The Earth Won’t Hold Me, krijg je het idee dat ze met hetzelfde ruimteschip als Jim Sullivan was opgestegen. Het is niet zo gek om te zeggen dat we een flinke hoeveelheid tweedehands rook hebben binnengekregen met het luisteren naar die muziek. Soms vraag je je af of dat misschien ons lot is, een luxe heruitgave op Lights In The Attic in 2050, terwijl we allemaal kwijlend in onze rolstoelen zitten - maar hopelijk niet!”

Jane Weaver

Als andere muzikanten die van grote betekenis zijn voor de mannen van The Fifty Dollar Band, worden onder andere Brian Eno, Ennio Morricone, Duke Ellington, Spacemen 3 en Sparklehorse genoemd. Plus Jane Weaver, van wie we hier in Highlife magazine haar ‘Modern Kosmology’ uit begin 2017 de hemel inprezen. Zo kom je elkaar weer eens tegen... Harry: “Door de jaren heen is Jane steeds beter en beter geworden. Haar muziek is veel psychedelischer en meer en meer inspirerend.”

Mysterie

“Waarom zijn er niet meer muzikanten die zo’n weg kunnen gaan? Mark Hollis van Talk Talk deed hetzelfde, voordat hij er de brui aan gaf. In plaats daarvan is het gewoonlijk Tommy Steele die rock ’n roll naar de kids in Engeland brengt, om vervolgens twaalf maanden later te vertellen dat hij graag in musicals wil spelen. Of Lady Gaga verkleed als Salvador Dali maar klinkend als 2 Unlimited. Er is een zin in ons nummer ‘Older Than Lefty’ die als volgt gaat: 'We're mixed up like Votel, as cosmic as Jane'. Het echtpaar Andy Votel en Jane Weaver heeft het mysterie van het leven op een rijtje gezet.”

Snoepwinkel

“Andy runt onder andere het Finders Keepers label, en is non-stop bezig met het najagen van zijn eigen obscure obsessies. Twee keer per jaar komt hij over naar Utrecht voor die gigantische platenmarkt in de Jaarbeurs, dan kun je hem zien rondrennen als een kind in een snoepwinkel. En dan is er Jane die in de kelder verdwenen is om daar te knutselen met al die vintage spullen die ze in de loop der jaren verzameld heeft. Daar maakt ze al die waanzinnige psychedelische groovers mee, met die verbazingwekkend pure stem eroverheen.”

Cannabis en country

Maar goed, even samenvattend: wat is het toch dat liedjes uit het Wilde Westen zo goed samengaan met wiet? Harry: “Neil Young heeft het verband tussen cannabis en countrymuziek misschien wel het beste uitgelegd, op de lp Homegrown – deze gasten zien het als nog een gewas dat je zelf kan kweken. Waarschijnlijk zitten ze op dezelfde lijn als old school Jamaicaanse rastafari’s die geloven dat marihuana voor het eerst groeide op het graf van koning Salomo, daar gedropt door God zodat de rook die van hun joints naar boven kringelde voor directe communicatie zorgde met de grote man daarboven. Het is een natuurlijk iets.”

Rebelse geest

“Het is ook zo dat pot mensen meestal naar binnen gekeerd maakt, dat ze over dingen na gaan denken – en goede country muziek gaat over onze innerlijke levens, over het piekeren over de emotionele ingewikkeldheid waarmee opgroeien samengaat. Wat ook meespeelt is dat het platteland een andere plek is dan de stad, van waaruit politici de zaken regelen, dus er is een rebelse geest in het land die heel diep zit. En rokers hebben de neiging om het idee te waarderen om het aan de man te houden, zelfs als het geheimzinnig is. Check daarvoor ‘Illegal Smile’ van John Prine. Of misschien gaat het simpelweg over het doden van tijd door muzikanten in touringcars, terwijl ze van de ene gigantische Amerikaanse staat naar de andere racen!” The Fifty Dollar Band is bijna zover om een ander album af te sluiten, net zoals een plaat waarvoor werd samengewerkt met de Utrechtse beatmaker Bas te Braak oftewel Inf. www.fiftydollarrecords.com Door: Arjan van Sorge