Een ontmaskering van de werkelijkheid
Je hoort er veel over in de media en ook cannabisbestrijders spreken net verve dreigend over cannabisverslaving. Ik was dus blij toen ik van een vrouw te horen kreeg dat haar zoon een "echte" cannabisverslaafde was die daar best eens met me over wilde praten.
Je hoort er veel over in de media en ook cannabisbestrijders spreken net verve dreigend over cannabisverslaving. Ik was dus blij toen ik van een vrouw te horen kreeg dat haar zoon een "echte" cannabisverslaafde was die daar best eens met me over wilde praten.
Je hoort er veel over in de media en ook cannabisbestrijders spreken net verve dreigend over cannabisverslaving. Ik was dus blij toen ik van een vrouw te horen kreeg dat haar zoon een “echte” cannabisverslaafde was die daar best eens met me over wilde praten.
Bart blijkt een intelligente man van 35 jaar te zijn, die meer dan graag een jointje lust. Hij wil wat wietolie proberen voor zijn vader die waarschijnlijk door de drank Parkinson heeft ontwikkeld, en een flesje voor hem zelf omdat dat misschien zijn cannabisverslaving reduceert. Of is het een ordinaire tabakverslaving? Bart: “Mijn probleem is dat ik al heel lang heel veel wiet gebruik en daar zo’n gewoontepatroon van heb gemaakt, dat ik het moeilijk vind om daar vanaf te wijken. Dat is wat iemand anders verslaafd zou noemen.”
Journalistiek
Ik onderbreek Bart en stel; het is maar wat je verslaving noemt; op zondag met je bord eten op schoot naar sport op TV kijken is ook een gedragspatroon of een verslaving te noemen. Pas als je last krijgt van je eigen gedrag word het tijd om dat aan te passen. Bart lacht: “Nou ja, er zijn periodes dat ik er last van heb gehad, er zijn ook periodes dat ik er baat bij heb gehad. Ik heb veel muziek gemaakt en heel veel geprogrammeerd. Ik heb mijn hobby’s kunnen uitvoeren op mijn eigen plezierige manier. Maar er zijn ook tijden geweest dat ik er last van heb gehad. Ik heb twee studies niet afgemaakt, sociaal pedagogische hulpverlening en journalistiek. Het waren opleidingen waar ik tot de ontdekking kwam dat het toch niet was wat ik er van verwacht had. Als ik toen had doorgezet had ik dat papiertje zeker gehaald, wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik daar gelukkiger van was geworden. Ik ken mensen die de School voor Journalistiek wél hebben afgemaakt en voor de Metro en de Spits zijn gaan werken. Die zijn tot 4 uur ’s nachts bezig om de ochtendeditie voor elkaar te krijgen, en dat voor een minimumloontje zonder onregelmatigheidstoeslag. Keihard werken en geen enkel interessant stuk schrijven, dat is mij bespaard gebleven.”
Twin Towers
Hij vervolgt: “Ik ben op mijn veertiende flink gaan blowen. Ik heb in een bandje gespeeld, ben bouwvakker en lasser geweest, heb verstandelijk gehandicapten geholpen en op een sociale werkplaats in de begeleiding gewerkt. Kortom, ik heb allerlei gekke dingen gedaan. Uiteindelijk ben ik computerprogrammeur geworden. Dat was een hobby die ik mezelf heb aangeleerd, waarbij ik ook heel goed kon blowen. Programmeren is een soort puzzeltjes oplossen, je bent op zoek naar trucjes en met een joint erbij kun je daar juist heel diep en heel ver in gaan. Het werk als programmeur betaalt heel goed. Die paar gram wiet die ik per dag rook kan ik dus makkelijk betalen. Maar er is de laatste twee jaar wel het een en ander veranderd. Ik ben achter mijn computertje gaan zitten en heb veel nagedacht over mezelf, maar ook over geo-politieke zaken. De aanleiding was een documentaire over de aanslagen op de Twin Towers, daar klopt geen zak van! Er zou die dag een vliegtuig in het Pentagon zijn gevlogen, maar je ziet op foto’s geen resten van dat enorme vliegtuig. Het was alsof ik een draadje te pakken had van een gordijn, dat lostrok en het hele gordijn kwam naar beneden! Er kwam een wereld tevoorschijn die ik nooit eerder had gezien. Een wereld met criminele overheden en criminele banksystemen, hele legers die crimineel zijn. Ik was altijd al wantrouwig naar overheden, maar vanaf dat moment ging ik helemaal los, alsof de betovering verbroken werd.”
Beperkt kadertje
Ik vertel Bart dat dat mechanisme in de psychologie ook wel Maya genoemd wordt; een schijnbare werkelijkheid die echt lijkt omdat iedereen doet alsof. Cannabis ontmaskert de werkelijkheid, zeg ik dan altijd. Dáárom is het verboden en zijn autoriteiten en veel mensen er zo huiverig voor. Bart knikt instemmend: "Nou ja, ik heb al wel bijna 20 jaar geblowd voordat die werkelijkheid voor mij doorbroken werd. Ik ben altijd heel kritisch geweest en las altijd veel kranten. Ik zag mezelf als goed geïnformeerd, vertoonde bewust stemgedrag en was politiek geëngageerd. Vanaf een bepaald moment realiseerde ik me dat alles wat ik daarvoor ooit gedacht en geloofd had gewoon waanzin was. Dat het wel een enorm beperkt kadertje was. In het begin was ik constant boos op de overheid, de banken, dat ben ik wel een beetje ontgroeid. Die systemen ontstaan omdat we dat laten gebeuren. De staat faciliteert uitbuiting van de zwakkeren door de sterkeren. Mijn vader heeft heel veel gedronken, ik heb daar wel een voorbeeld in gehad en heb hem daar ook aan ten onder zien gaan. Ik ben niet echt heel bewust daarom gaan blowen, maar ik wist altijd wel dat alcohol niets voor mij was. Ik vind dronken mensen dan ook heel erg vervelend. Dom en oninteressant, en ze zeggen alleen maar domme dingen. Ik kwam wel eens ’s avonds laat thuis en dan lag mijn vader stomdronken onderaan de trap. Hij noemde mij dan een cannabisverslaafde…”
“In 2003 heb ik bij het centrum voor alcohol en drugs gelopen. Ik vond dat ik verslaafd was. Ik ben daar 10 keer geweest en heb daar eigenlijk niets aan gehad. Ik ben wel minder gaan blowen, maar daar was ik al langer mee bezig. Ik zie nog steeds wel dat ik verslavingsproblemen heb, zo zou ik het wel willen noemen. Het kost me teveel energie, ik zou liever meer energie in andere dingen willen stoppen. Aan de andere kant, ik ben de laatste jaren vooral steeds meer gaan inzien wat het wél voor me gedaan heeft, dat het niet alleen mijn leven negatief heeft beïnvloed, dat ik er ook voordelen van heb gehad”.
Bedreigend
Ik rond het gesprek af. Ik vertel Bart dat bewustzijnsverruiming nu eenmaal bedreigend en eng voor vele mensen en met name autoriteiten is. Het betekent verandering, het ontmaskert hun Maya. Blowen is daarom verboden. Niet omdat het schadelijk is, dat zijn maar verhaaltjes, maar omdat het het sprookje waar de staat op gebaseerd is ontmaskert. Ons wordt voorgehouden dat de politie de misdaad bestrijdt, maar in werkelijkheid stopt men enorm veel moeite in het handhaven van de illusie. In sommige politieregio’s wordt 50% van de tijd gestoken in de bestrijding van wietteelt, terwijl het aantal gewapende overvallen op mensen thuis explosief stijgt. Er worden nu sinds kort 150 agenten ingezet om kinderporno te bestrijden, maar er wordt niets actief gedaan aan kindermisbruik in tehuizen en kerken, dat gebeurt nog steeds dagelijks.
Ik geef Bart een grote zak wietafknipsels waar ik olie van maak.
Wantrouwen
Een op de negen vrouwen in Nederland wordt tijdens haar leven verkracht, 17% aangerand. Dat gebeurt door die zogenaamd gewone nette mensen! Je kunt je wel voorstellen wat die techno-agenten over een tijdje in werkelijkheid gaan doen, die gaan allerlei andere vormen van ‘criminaliteit’ op internet bestrijden en de burger achter zijn vodden aan gaan zitten op het enige terrein waar nu nog een grote geestelijke vrijheid heerst. Want loonslaven die moeten niet nadenken, die moeten werken tot ze er bij neervallen en ondertussen flink consumeren! De Grieken, de uitvinders van de democratie, stelden dat de burger zijn overheid met een gezond wantrouwen tegemoet moet treden. Een dikke vette joint op zijn tijd helpt daarbij, daarom is blowen verboden en wordt het te vuur en te zwaard bestreden met alle mogelijke argumenten. Dus hou op alsmaar in kringetjes te redeneren, jezelf verslaafd te noemen. Dat maakt je zwak, dat is je gewoon aangepraat door mensen die zelf tonnen boter op hun hoofd hebben.
Bart neemt een handvol pure wietjointjes mee naar huis en bericht later dat hij ze allemaal in één dag heeft opgerookt, was lekker, dat wel!