Drugscontroles in de trein

Wordt Er Gecontroleerd Op Wiet In De Trein?

Ooit reed hij helemaal van Parijs naar Amsterdam. De reizigers op de trein waren een ratjetoe van Fransen, Belgen, Nederlanders en een handvol mensen uit andere landen. Studenten, zakenlui, backpackers, gewone toeristen en, jawel, ‘drugstoeristen.’ Geen gemakkelijkere verbinding met de Amsterdamse coffeeshops dan de trein. Als je wil, kun je gewoon het station uitlopen, jointje roken in de buurt, en met de volgende trein weer terug.

“Dat kunnen al die muffe kantoorklerken zich natuurlijk niet voorstellen, dat sommige mensen een spontaan leven leiden.„

- Rook je wel eens wiet? Dan ben jij sowieso geïnteresseerd in onze kersverse lijst van beste cannabis soorten van 2019. -

Drugscontroles In De Trein

Nu was de kans dat je een controle meemaakte wel bijzonder klein. Om het uur een trein, twaalf treinen per dag, 365 dagen per jaar: stel je voor wat een gigantische politiemacht je zou moeten optrommelen om die allemaal systematisch te controleren. Soms waren (zijn) er ook drugacties in het Centraal Station van Antwerpen, waar mensen meestal op hun uiterlijk beoordeeld worden. Of het moest zijn dat de hond een geheim signaal geeft aan zijn baasje bij elke verdachte geur die hij/zij opmerkt.

Private Trein

Zulke controles heb ik ook al in Parijs gezien, op het lange smalle perron waar de trein uit Brussel stopt en waar je dus maar moeilijk uit het gezichtsveld van de agenten (en de geuromgeving van de honden) kunt blijven. Die trein dat is sinds een tiental jaar de Thalys. Dat is in essentie een private trein dus, uitgebaat door een private onderneming en niet door de staat. Is dat ook de reden dat ik op die trein nog nooit agenten heb gezien?

Gelden er voor private treinen op dat vlak andere regels dan voor het ‘openbaar vervoer’? Hebben agenten misschien een speciale vergunning nodig om de Thalys te kunnen uitkammen? Of misschien is het gewoon toeval, en is er nog nooit een trein gecontroleerd waar ik op zat. Maar die agenten op het perron van Paris Nord weerhouden mij er wel van om ‘iets mee te nemen’. Ik vind het geen nachtje cel en een strafblad waard. De Fransen zijn nog altijd redelijk paranoïde als het over drugs gaat.

Protest Van Reizigers

Toen de oude trein tussen Brussel en Parijs werd afgeschaft, was er ook enig protest van de reizigers, maar lang niet zo veel en zo luid (internet stond nog in de kinderschoenen) als nu, met de afschaffing van de ‘Beneluxtrein’ tussen Brussel en Amsterdam. Kaartjes worden dubbel zo duur, je moet op voorhand reserveren en de stops in Dordrecht en Den Haag vallen weg.

Muffe Kantoorklerken

Ik vind die noodzakelijke reservatie misschien wel even erg als die dramatische prijsverhoging. We worden alsmaar meer in een burgerlijk en vooral controleerbaar korset gewrongen. Alles moet gepland en geregistreerd worden. Spontaan naar Amsterdam vertrekken, zit er straks niet meer in. Dat kunnen al die muffe kantoorklerken zich natuurlijk niet voorstellen, dat sommige mensen een spontaan leven leiden. Iemand van de spoorwegen kwam op de tv zeggen dat de Beneluxtrein hopeloos ouderwets is in het ‘geglobaliseerde’ Europa. Volgens hem rijden er nu al snelle treinen tussen alle grote steden, en kunnen wij uiteraard niet achterblijven.

Alle steden in onze buurlanden, bedoelt hij wellicht, met het typische superioriteitsgevoel dat zijn soort mensen eigen is. Zijn stem verraadde ook een ongelooflijk dedain voor de reizigers, zijn klanten, maar dat zijn we intussen gewend van sommige overheidsdiensten. Als de komst van de hogesnelheidstreinen één voordeel heeft, dan wel dat je er als een koning (klant!) wordt ontvangen en geïnformeerd.

Commercie