Bennett Slater - rake ode aan film en tv-iconen

Olieverfschilder Bennett Slater uit Toronto brengt een rake hommage aan iconische karakters uit films en tv-series.

Hoe ben je op het idee gekomen om film- en tv-karakters te schilderen?    

Wat voor werk maakte je eerst?

Als olieverfschilder maakte ik surrealistische schilderijen. Zo schilderde ik bijvoorbeeld een serie vogels op muziekinstrumenten.

Je hebt veel exposities. Heb je een vaste galerie?

Ik heb al voor lange tijd een stuk of zes galeries die me telkens terug uitnodigen voor een expositie. In Californië (Los Angeles en San Francisco) en recent een paar in Portland. Soms heb ik een show ergens anders, zoals in New York. Ik heb één keer in Australië geëxposeerd, maar nog niet in Europa.

Die popcultuurshows. Hoe gaat dat in zijn werk?

Stel: een galerie wil een expositie over een film, tv-serie of een bepaald thema. Ze kennen mijn werk en vragen dan: wil je ook iets voor deze show maken? Dan heb ik meestal alle vrijheid, maar ik moet wel rekening houden met de relatie tot de filmmaatschappij of stripuitgever. De shows waar ik aan bijdraag, hebben meestal een licentie van bijvoorbeeld Lucasfilm (Star Wars) of Marvel. Dat wil zeggen dat de galerie toestemming heeft om de karakters te gebruiken. Dan moet ik eerst schetsen toesturen om voor een schildering akkoord te krijgen. Zo heb ik iets gedaan voor The Avengers-film. Ik mocht dan niet de gezichten van de acteurs gebruiken, maar wel de karakters met maskers op.

Je exposeert in Los Angeles, dus vlakbij Hollywood.

Ja, je hebt daar in de stad Gallery1988 zitten. Zij waren de eersten die zich specialiseerden in popcultuur. De afgelopen vijftien jaar hebben ze dit soort shows groot gemaakt in de L.A. kunstscene. Om een show aantrekkelijker te maken, laten ze deze soms samenvallen met de release van een film. Dat deden ze bijvoorbeeld bij Star Wars: The Force Awakens. Filmmaker J.J. Abrams en een van de schrijvers, Lawrence Kasdan, waren bij de kunstshow aanwezig. Het was promotie voor de film, maar ook voor de kunst die er hing.

Je schildert met olieverf op hout. Vrij traditioneel.

Het is vanzelf zo gegaan. Ik hou ervan om met mijn handen te werken en hou van de uitdaging. Je kunt niets ongedaan maken. Als iets niet lukt, moet je doorgaan tot het wel werkt. Ik hou van hout als ondergrond, en van de geur. Het kost veel tijd om een schilderij te maken. Ik kan er wel een maand mee bezig zijn.

Hoe groot zijn ze?

Meestal dertig bij veertig centimeter, soms wat groter. Ik wil ze naar Amerika kunnen versturen, dus ze kunnen niet te groot zijn.  Ze zijn niet op te rollen, zoals bij canvas.

Je portret van Mr. T is indrukwekkend. Vanwaar die witte bloemen?

Hij moest er niet gek uitzien en ik wilde ook geen actiepose. Ik heb hem in een traditionele houding gezet, zoals iemand in de zeventiende eeuw voor een schilder poseerde. Rozen zijn een motief dat een tijd lang in mijn werk terug kwam. Ik hou van het idee dat de natuur uitbreekt uit een kostuum, harnas of andere vaste vorm. Rozen zijn organisch, sexy, maar doen ook denken aan een oud Hollands stilleven. Ik hou van zulke contrasterende elementen.

Je eert de gangfilm The Warriors uit 1979 met een portret van een bendelid.

Die heb ik gemaakt voor een show met als thema cultfilms. Het is in de film een vreemd figuur, omdat ze in die bende niets tegen elkaar zeggen. Als kind was ik er bang van. De ogen zijn hier belangrijk. Ik wil dat het beeld iets teweegbrengt bij de kijker. Dat je er bang van wordt of hem misschien juist sympathiek vindt.    

Dan heb je voor een Mad Men-show Don Draper gedaan.

Hij is in de serie een erg traditionele gast, terwijl de wereld om hen heen begint te veranderen. Ik heb hem strak geschilderd, als een standbeeld. Dat heb ik laten contrasteren met het sixtiesbehang met wilde bloemen achter hem. Dat is een hint naar de flowerpowerbeweging, die in die tijd opkomt.

Heb je ook werk verkocht aan tv- of filmsterren?

Ja, een paar celebraties hebben iets van me gekocht. Ik heb een schilderij gedaan van de robot uit de sf-tekenfilmserie Rick and Morty (bij Comedy Central). De bedenker van de serie was bij de opening van de show en heeft mijn schilderij gekocht.

Je hebt ook een serie horrorfiguren geportretteerd.

Van Boris Karloff, die het monster van Frankenstein speelt zijn er Polaroid-foto’s uit die tijd, waarop hij thee drinkt. Voordat hij de make-up krijgt van het monster. Ik vind het een interessant beeld, dat een angstaanjagend figuur delicaat een kop thee vasthoudt.

Ga je nog steeds naar de bioscoop?

Ja, ik hou ervan om naar de film te gaan. Actiefilms zoals Mission:Impossible zijn gemaakt om in de bioscoop te zien. Het is ook een andere ervaring dan thuis naar de tv kijken. Ik ging in Toronto naar een oude cinema om de nieuwe Tarantino-film te kijken. Daar lieten ze hem echt op film zien, dus niet digitaal. De zaal was halfleeg. Houten stoelen. Geen voorprogramma. De film duurde bijna drie uur. Maar het was een van de beste filmervaringen uit mijn leven. Het voelde alsof ik in een theater in de sixties was.

Ben je niet bang dat door Netflix de cinema zal verdwijnen?

Netflix kan een podium bieden voor onafhankelijke films. De distributie van films naar de bioscopen kost veel geld. Het Hollywood-systeem heeft veel meer controle over filmmakers en projecten. Met streaming is dat veel minder, terwijl het een groot platform is om mensen een film te laten zien. Dus soms zijn ze met Netflix zo van: doe maar wat je wilt. Ook al ben je als filmmaker nieuw.

Daarom krijg je vaak van die unieke shows.

Ik hoop dat ze films blijven maken voor de bioscoop. Maar Netflix had wel de Scorsese film, en filmmaker David Fincher (Fightclub, House of Cards) gaat nu ook een speelfilm maken voor Netflix. Ik denk dat hij niet tegen alle regels kon. Als het Hollywood-systeem overleeft, hoop ik dat er meer creatieve vrijheid komt.

Je verkoopt ook prints van je werk?

Ja, via mijn website. Ik krijg veel vragen om Dracula en het monster van Frankenstein, dus deze ga ik binnenkort ook weer aanbieden.  http://bennettslater.com/