Anonymous wil vrije toegang tot alle informatie
Parmy Olson is hoofdredactrice van de Londense afdeling van het gezaghebbende tijdschrift Forbes, een soort Quote maar dan diepgaander en meer toegespitst op technologie dan het Nederlandse zusterblad, dat voornamelijk over geld schrijft. Op haar blog schrijft ze vooral over computertechnologie. Dat blog zorgde ervoor dat ze in contact kwam met de beroemde/beruchte hackersbeweging Anonymous.
Parmy Olson is hoofdredactrice van de Londense afdeling van het gezaghebbende tijdschrift Forbes, een soort Quote maar dan diepgaander en meer toegespitst op technologie dan het Nederlandse zusterblad, dat voornamelijk over geld schrijft. Op haar blog schrijft ze vooral over computertechnologie. Dat blog zorgde ervoor dat ze in contact kwam met de beroemde/beruchte hackersbeweging Anonymous.
Parmy Olson is hoofdredactrice van de Londense afdeling van het gezaghebbende tijdschrift Forbes, een soort Quote maar dan diepgaander en meer toegespitst op technologie dan het Nederlandse zusterblad, dat voornamelijk over geld schrijft. Op haar blog schrijft ze vooral over computertechnologie. Dat blog zorgde ervoor dat ze in contact kwam met de beroemde/beruchte hackersbeweging Anonymous.
Ze schreef er een onthullend en niet moraliserend boek over: Wij zijn Anonymous. Het hackerscollectief wist onder meer in te breken in de systemen van PayPal, Visa en Mastercard. Ook waren de computers van CIA, FBI en NAVO niet altijd bestand tegen het binnendringen van Anonymous. Een niet al te technisch gesprek over een erg technisch onderwerp.
Hoe kwam je in dit wereldje terecht?
In 2010 kregen alle journalisten die voor Forbes schreven de opdracht om een blog bij te houden over een ander onderwerp dan economie. Ik had op dat moment niks met hacken, maar wel met computertechnologie. En als je over technologie schrijft, is het een logische stap dat je je verdiept in de systemen erachter.
Waarom Anonymous? Gewone hackers lijken me al moeilijk genoeg?
Doordat ik meer vrijheid van schrijven kreeg, drong ik als het ware op een organische wijze dieper in de materie. Toen ik in 2010 begon, was ik bijna een leek op het gebied van de techniek achter de techniek, maar omdat ik voor een breed publiek over dit onderwerp moest schrijven, leerde ik snel het jargon. En als je over de juiste toon beschikt, ga je ook goed communiceren. Ik beheers zelf de techniek van het hacken niet, maar ik ken inmiddels heel veel mensen die er heel erg goed in zijn. Het is een subcultuur en binnen Anonymous vind je de top binnen die subcultuur. Het is een erg vreemd wereldje. Om daarin binnen te dringen was voor mij een uitdaging.
Welke bedoeling had je daarmee?
Ik wilde er gewoon over schrijven. Omdat het een ongelooflijk interessant onderwerp is en er ongelooflijk interessante types in rondlopen. Ik wilde niemand ontmaskeren, ik wilde alleen maar meer weten over hun motieven en hun resultaten.
En wat viel je het meest op?
Dat het zo'n pluriforme groep is. Bij hackers denk je altijd aan nerds die alle ins en outs van programmeren weten. Die vind je ook binnen Anonymous. Maar de meesten maken gebruik van niet eens zulke sophisticated tools om systemen binnen te dringen of plat te leggen. Wie een beetje verder kijkt op bepaalde forums, kan eenvoudig bestaande programmatuur downloaden. Het gaat ze meestal niet om de meest exclusieve tools, maar om de meest effectieve. Hun kracht is het collectief en niet de individuele nerd. Natuurlijk is die laatste wel een belangrijke schakel in het systeem, maar Anonymous is meer een soort beweging.
Wat is het doel?
Omdat het zo'n pluriform geheel is, ontbreekt een echt omschreven doel. Wat hoog in het vaandel staat is vrije toegang tot alle informatie. Daarin zijn ze in zekere zin gelinkt met WikiLeaks. Niet voor niks heeft Anonymous PayPal platgelegd toen die de rekeningen van WikiLeaks blokkeerde. Ook gaat het soms om prestige in de zin van: kijk eens wat wij kunnen. Wat je niet ziet is hacken om jezelf te verrijken. Dat gebeurt vooral binnen het criminele circuit en dan gaat het om het binnendringen in individuele PC's. Natuurlijk zijn niet alle leden van Anonymous allemaal integer en eerlijk, en sommigen zullen dat wel doen op persoonlijke titel. Maar door de beweging zelf wordt cybercriminaliteit tegen gewone burgers afgekeurd. Weer anderen stellen zich tot doel om te zorgen dat de veiligheid van de rechten van burgers in cyberspace gewaarborgd wordt en zetten het systeem in om de kwetsbaarheid van die rechten bloot te leggen. Het is niet echt eenduidig. Politiek speelt ook vaak een rol. Leden van Anonymous weten vaak achterdeuren te openen voor opstandelingen in landen met dictatoriale regimes. Kijk maar naar de rol die ze hebben gespeeld in Libië en Tunesië en nu in Syrië.
Wat Anonymous kan, kan de overheid ook, zou je denken?
Uit de manier waarop je je vraag stelt, proef ik dat je naar de kwestie internet versus privacy toe wilt.
Inderdaad. Je hoeft niet eens een hacker te zijn, alleen een beetje slim googelen levert al een schat aan info op als je iets over iemand opzoekt.
Ik vermoed dat je volgende vraag is of we 1984 niet zelf in huis hebben gehaald?
Zoiets…
Misschien vind je mijn antwoord vanuit jouw optiek teleurstellend, maar de generatie anno 2012 die online en met smartphones, twitter en facebook leeft, heeft lak aan privacy. Ze vinden het een achterhaald begrip. En omdat zij dat vinden is het dat ook, of je het nou leuk vindt of niet. Ze hebben juist de behoefte om alles te delen en communiceren liever via de social media dan dat ze met elkaar praten. De paradox is dat met de meest geavanceerde smartphones het minst wordt gebeld. Jij en ik werken in principe voor magazines die gedrukt worden. Jammer voor ons, maar de drukpers in zijn oude vorm staat over een decennium in het museum. En toch zullen de informatiestromen alleen maar toenemen.
Alle informatie moet voor iedereen toegankelijk zijn is het credo van Anonymous. Maar iemand zal toch de opname van bijvoorbeeld een muziekalbum moeten financieren? Iemand moet toch de prijs van gekraakte films, boeken en cd's betalen?
Ooit was dat zo. Maar nu is het gewoon een gegeven dat een begrip als bijvoorbeeld copyright een uitgeholde kreet is. Leidt het ertoe dat er minder muziek wordt gemaakt? Ik denk het niet. Er is alleen maar een verschuiving. Waar vroeger platenbonzen met miljoenen wegliepen en muzikanten met een fooi, kan een muzikant zich nu via het net profileren. Met de teloorgang van de cd zijn het juist de optredens in de zaal die floreren. En ondanks het feit dat je elke film gratis kunt downloaden, zitten de bioscopen voller dan ooit. Blijkbaar zijn mensen best bereid om wat extra geld neer te leggen voor toegevoegde waarde. Ook al worden de schermen steeds beter, je huis wordt nooit een bioscoop.
Is Anonymous een hiërarchische community?
Wel en niet. Het is niet zo dat één persoon het voor het zeggen heeft. Maar er is wel een soort top down systeem. Het is niet gebaseerd op macht, maar meer gebaseerd op je kennis en contacten. Je dringt niet door tot de hogere regionen als je niks te bieden hebt. Wat je in huis moet hebben is een netwerk en specifieke kennis. En die zaken kunnen worden ingezet voor specifieke actie. Anonymous kent een opener structuur dan WikiLeaks, wat in feite een privé-project is van Assange. Maar ik ben ook niet diep genoeg in de community doorgedrongen om er zeker van te zijn dat het inderdaad geen geleide organisatie is.
Zijn computers te beveiligen?
Nee. Natuurlijk heb je een goede virusscanner nodig om je tegen huis- tuin- en keukenvirussen te beschermen. En dan nog weet je niet of je PC geen onderdeel is van een botnet. Zo'n net kan in feite door één persoon in stand worden gehouden en via miljoenen PC's spyware, spam, noem maar op versturen. Je weet nooit zeker wat in en uit je PC gaat. Je ziet alleen maar dat er ook lampjes van je modem knipperen als je niet eens op je PC werkt. Als je daar nerveus van wordt, moet je maar terug naar de typemachine.
S
Soft Secrets
