De happy hippie mét glimlach

Met de titel van deze column typeer ik mijn cliënt in deze zaak. Een bijzonder mens. Hij was de trotse eigenaar van een goedlopende coffeeshop. Zijn coffeeshop stond plaatselijk bekend als een gezellige plek waar kunst centraal stond. De coffeeshop leek op een kunstgalerie waar je bovendien een echt goede kop koffie kon drinken. De happy hippie had zijn zaken goed op orde. Hij leefde de gedoogregels keurig na. Eerdere controles hadden nog nooit een overtreding aan het licht gebracht. Ook voerde hij een nette boekhouding. Ruim 6 jaar geleden werd een abrupt einde gemaakt aan zijn rustig bestaan. De politie vond in een pand in de buurt van zijn coffeeshop enkele tientallen kilo’s hasj en wiet. Deze voorraad bleek bestemd te zijn voor de bevoorrading van zijn coffeeshop. Veel kwaad zag hij daar niet in. Iedereen weet toch dat voor elke coffeeshop ergens een voorraad cannabis ligt? Feit is immers dat hasj en wiet niet op bestelling uit de hemel komt neerdalen. Helaas is het ook een feit dat in de Nederlandse gedoogpraktijk de verkoop is toegestaan, maar de inkoop en de bevoorrading niet. Dat onverklaarbare manco in het gedoogbeleid noemen we de achterdeurproblematiek. De meeste mensen gaan ervan uit dat strafrechters daar altijd rekening mee houden. Helaas is dat niet zo. Rechters zijn mensen. Mensen maken fouten en nemen soms onbegrijpelijke beslissingen. De happy hippie werd na zijn aanhouding voor 3 dagen in verzekering gesteld. Vervolgens stelde de rechter-commissaris hem voor 14 dagen in bewaring en de raadkamer verlengde met 3 man sterk zijn voorlopige hechtenis met 90 dagen. Na afloop van die termijn diende zijn strafzaak pro forma en werd de voorlopige hechtenis opnieuw door 3 rechters verlengd. Wat ik in die tussentijd ook probeerde niets hielp. De rechters hielden verbeten de gevangenisdeur op slot. Na 6 maanden vast te hebben gezeten, werd zijn strafzaak inhoudelijk behandeld. De happy hippie werd door de rechtbank veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 9 maanden waarvan 3 maanden geheel voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar. Gevolg hiervan was dat hij direct op vrije voeten kwam. Zijn vertrouwen in de rechtsstaat was hij kwijt. Hij zag om zich heen hoe in vergelijkbare strafzaken het rechterlijk pardon werd toegepast. Waarom werd hij op deze bikkelharde wijze aangepakt? Een strafblad had hij niet. Was de burgemeester dan ontevreden over zijn coffeeshop? Neen, ook dat niet. Integendeel. De burgemeester besloot geen bestuurlijke maatregel te nemen, omdat hij begreep dat een coffeeshophouder nu eenmaal ergens over een voorraad moet beschikken. De voorraad lag niet in de coffeeshop en gedoogregels waren nageleefd. Daarom deed de burgemeester niks. De hippie ging niet in hoger beroep tegen zijn straf. Hij had gedurende zijn detentie al zo veel strafrechters gezien, die in een paar minuten tijd hem terug het gevang instuurden, dat hij daar geen enkel vertrouwen meer in koesterde. Voor het Openbaar Ministerie was de uitgezeten gevangenisstraf nog niet genoeg. Er werd een ontneming van illegaal genoten winst aangekondigd. Het voordeel werd berekend door een politieman die voor het gemak wel de omzet uit de boekhouding overnam, maar niet de kosten. Er werd een rekening gepresenteerd van 2,3 miljoen euro. Dit omdat in de ogen van justitie het aanhouden van een voorraad buiten de coffeeshop tot gevolg heeft dat de omzet illegaal is. In mijn ogen een rare redenering. De vordering bleef erg lang op de plank liggen. Mijn pogingen om de zaak eerder afgehandeld te krijgen mislukten. Ik zag mijn happy hippie mét glimlach veranderen. Zijn glimlach verdween. Zijn coffeeshop had hij kort na zijn vrijlating verkocht. Het risico op een onredelijke behandeling door justitie wilde hij niet meer lopen. Hij werd wantrouwig en achterdochtig. De vrolijke hippie kreeg na de ondergane celstraf te kampen met depressies. Gelukkig heeft hij een familie die als een blok achter hem bleef staan en hem steunde. Onlangs diende zijn ontnemingszaak bij de rechtbank. De officier van justitie heeft de vordering na de nodige discussies verlaagd tot ongeveer 6 ton. Ik ben nieuwsgierig of de rechtbank aan het eind van de rit alsnog recht zal doen door de vordering af te wijzen. Aan de houding van de voormalige happy hippie kan het niet liggen. Ook niet aan zijn familie die aanwezig was tijdens de zitting. Van harte gun ik deze mensen een happy end. Ik hoop op een uitspraak die de glimlach op het gezicht van de hippie blijvend terug laat keren. Advocaat André Beckers andre@beckersbergmans.nl www.beckersbergmans.nl “bij dringende zaken” 24/7 bereikbaar op gsm / whatsapp: 0653174897