Lijden Brabantse artsen aan koudwatervrees?
De Nationale Zorggids publiceerde op 21 augustus 2017 een opmerkelijk bericht. Huisartsen in West-Brabant zouden terughoudend zijn bij het voorschrijven van medicinale cannabis. Ik ging nieuwsgierig op zoek naar de reden hiervan.
Het geregistreerd medicinaal gebruik van cannabis is in 2016 flink toegenomen. Dat jaar werd 45.000 keer een cannabis recept door artsen uitgeschreven. Ondanks deze stijging zouden de West-Brabantse artsen weerstand voelen tegen cannabis als medicijn. Mijn eerste gedachte was dat deze artsen hun patiënten wellicht niet willen opzadelen met de kosten van dit medicijn. Sinds 2017 is cannabis namelijk uit de basisverzekering gehaald. De reden hiervoor is dat er geen hard wetenschappelijk bewijs is geleverd, dat het medicijn therapeutisch werkt. Hoe kan dat nou? Er zijn toch ontzettend veel positieve en veelbelovende onderzoeken te vinden over de heilzame werking van cannabis? De verklaring is dat het Zorginstituut hoge eisen stelt aan klinische onderzoeken. Ik noem er enkele. De samenstelling van de cannabis moet bekend en gestandaardiseerd zijn. Er moet een controlegroep zijn gebruikt en de studie moet placebo-gecontroleerd zijn uitgevoerd. Pas vrij recent is een geschikte placebo beschikbaar gekomen. Daardoor voldoen eerdere onderzoeken niet aan de gestelde eisen. Er zijn nu verschillende wetenschappelijke onderzoeken opgezet, die wel aan de gestelde eisen voldoen. Het is wachten op de uitkomsten hiervan. Voor veel patiënten is het te hopen dat medicinale cannabis terugkeert in de basisverzekering.
Terug naar Brabant. De huiverige artsen laten zich tot mijn verbazing niet weerhouden door verzekeringsperikelen, maar door ongefundeerde angsten. De krant stelt dat de artsen bang zouden zijn als drugdealer te worden gezien of dat er verslaafden voor hun deur komen te staan. Ik knipperde bij het lezen hiervan met de ogen. Is dit echt door meerdere artsen tegen een journalist gezegd? Laten zelfs artsen zich in West-Brabant soms inpakken door de mediatechnieken van politie en justitie? Bij cannabis denken velen daardoor direct aan criminaliteit. Ik kan haast niet geloven dat een arts zichzelf als drugsdealer ziet bij het uitschrijven van een cannabis recept. Artsen schrijven geregeld opiaten voor waarvan een verslavende werking meermaals wetenschappelijk is aangetoond. Op straat is oxycodon (Oxycontin) gewild bij junks. In de VS is het zelfs een beruchte "Hillbilly drug", die wordt vergeleken met heroïne. Flunitrazepam is een goed slaapmiddel dat op recept door de arts kan worden voorgeschreven. Het middel is tevens geschikt als verkrachtingsdrug. Ik wil hier maar mee zeggen dat in de medicijngids een heleboel middeltjes staan waarvan de therapeutische werking wetenschappelijk is aangetoond, maar waarbij misbruik regelmatig voorkomt. De arts die deze middelen voorschrijft is geen dealer. Dat wordt hij pas als hij weet dat er sprake is van misbruik van het door hem voorgeschreven middel. Artsen zijn gewend met deze verantwoordelijkheden om te gaan. Stiekem hoop ik dat de journalist een paar domme uitspraken als leidraad voor zijn verhaal heeft genomen.
Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) werkt momenteel aan een standpunt over medicinale cannabis. Daarin zal worden vastgelegd wanneer het middel wel kan worden voorgeschreven en wanneer beter niet. Van het NHG mogen we een genuanceerd standpunt verwachten. Een duidelijk standpunt is hopelijk een goed medicijn tegen koudwatervrees.
Aan de politiek actieve dames en heren die momenteel in Den Haag werken aan een nieuw regeerakkoord heb ik een verzoek. Laat het Ministerie van Veiligheid en Justitie de verantwoordelijkheid voor het cannabisbeleid grotendeels overdragen aan het Ministerie van Volksgezondheid. Vanuit het oogpunt van de volksgezondheid is het raadzaam zo snel mogelijk te regelen dat volwassen Nederlanders het recht krijgen straffeloos maximaal 5 hennepplanten voor eigen gebruik te telen. Dit onder de voorwaarde dat ze op een veilige wijze telen en daarbij niemand schade of hinder berokkenen. Repressie heeft tot niets positiefs geleid. Hoogtijd voor een andere route.
